مدتی قبل سفری داشتم به مناطق مرزی غرب کشور. نکته جالبی که دریافتم این بود که اگر یک روز یک ارزیاب گمرک ناچار به ترک محل ماموریت خویش باشد، جایش را به یک ارزیاب دیگر می‌دهد و بابت آن روزانه 20 تا 30 میلیون تومان از ارزیاب جایگزین دریافت می‌دارد! ببینید روزانه چقدر درآمد دارند که ارزیاب جایگزین حاضر است روزانه 20 الی 30 میلیون تومان به همکار خود بپردازد!
چند سال قبل یکی از مدیران سطح پایین گمرک کشور را دیدم که سوار بر یک ماشین شاسی بلند بسیار گران قیمت بود. طبیعتا با حقوق رسمی در گمرک امکان نداشت بتواند چنین ماشینی را خریداری کند. پیدا کنید چگونه دهها هزار خودرو بدون طی مراحل قانونی از گمرک کشور و پرداخت گمرک می‌توانند از مبادی رسمی گمرکی عبور کنند؟!!
اگر او که سطح مدیریتش پایین بود چنین خودرویی داشت، ببینید مدیریت‌های بالای گمرکی چه ثروتی را از راه رشوه به جیب زده‌اند!
چند وقت قبل هفت تن از کارکنان گمرک به اتهام اخذ رشوه ۱۴ میلیاردی از ترخیص کاران دستگیر شده بودند.
بنا بر آمار‌های موجود، در دهه ۸۰، ۱۲۷ میلیارد دلار در واردات از امارات متحده عربی به ایران و طی سال‌های ۸۴ تا ۹۴، ۴۶ میلیارد دلار مغایرت گمرکی در واردات از چین به ایران وجود دارد!
فقط از گمرک دلوار و سجافی ۲۳۰۰ کانتینر از آن خارج شده است. در بندرعباس پرونده مدیر آن با ۴۳ صفحه تخلف به دادگاه فرستاده شد؛ البته این مدیر با وجود این تخلفات از شهریور ۹۵ از کار برکنار نشده و توسط برخی مدیران بالا دستی حفظ شده، ولی در فروردین ۹۶ با ۶ نفر دیگر از مدیرانش دستگیر و روانه زندان شد. چرا مدیران مافوق این مدیران متخلف را برکنار نکردند؟ سهم آنها از این فساد چه مقدار بوده است؟
وقتی آقای شریعتمداری زمانی که وزیر صمت بود و از زیر دستش چند ده هزار خودرو گرانقیمت از پرداخت گمرک فرار کرده بودند مورد استیضاح قرار گرفت، قبل از استیضاح استعفا می‌دهد و سپس توسط شخص آقای روحانی برای سمت وزیری تعاون، کار و رفاه اجتماعی معرفی می شود و نمایندگان مجلس به او رای اعتماد می‌دهند. راستی کارمزد رای اعتماد به شریعتمداری دریافتی توسط نمایندگان مجلس چه مقدار بوده و از کدام منبع تأمین شده است؟! میزان کمک شریعتمداری به ستاد روحانی در ایام انتخابات مستقیم و غیر مستقیم چه مقدار بوده است؟!
شیوع ویروس کرونا در دنیا، بار دیگر ماهیت غرب که مبتنی بر سرمایه‌داری لیبرالیستی است را بر همگان آشکار کرد؛ «آرزوی مرگ انسان‌ها به بهای پیروزی در رقابت اقتصادی با دیگران». نوع مدیریت بیماری کرونا در جوامع غربی و تبعیض‌های ناروایی که مسئولان غربی در قبال مبتلایان قائل می‌شوند، بار دیگر ثابت کرد که در پارادایم لیبرالیسم و مشتقاتش، انسان فی‌نفسه ارزش ندارد بلکه این منطق فردگرایی مبتنی بر اصالت سود و بازدهی است که اهمیت دارد. 
