پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

بسم الله الرحمن الرحیم سلام عرض می کنم خدمت عزیزان
سال حاضر را تبریک عرض می کنم سال ۱۴۰۴ و شاید مطلب هم تکراری باشه. ما گرفتار یه سری از شعارهایی شدیم که خودمون دادیم. گرفتار نظرات کسانی شدیم که دلسوزند، سالم اند، اما افکار پوپولیستی دارند که من معتقدم پوپولیسم بدتر از کمونیسم و لیبرالیسم است و خب خیلی ها این رو باور کردن و دنبال می کنند. ما اگه بخوایم وضعیت اقتصادیمون خوب بشه باید همه چیز واقعی بشه.
مقدمه لازم واقعی شدن است.
مثلا شعار تثبیت یه شعار بی‌جاییست.
وقتی عوامل موثری در قیمت تمام شده وجود دارند چه تثبیتی در قیمت؟!
مثلا مزد نیروی کار اگه اضافه بشه که نمی گم اضافه نشه، اضافه بشه قیمت تمام شده می ره بالا طبیعیه و تثبیتش وقتی تولیدات وابسته به کالاهای خارجیه که اون کالاها قیمتش بالا پایین می ره خب طبیعتا نتیجه اش هم بالا پایین می ره. دیگه قیمت تمام شده تغییر می‌کنه. پس تثبیت یعنی چه؟! بعضیا شعار تثبیت می دهند. شعار قشنگیه ولی شدنی نیست.
مثلا تثبیت نرخ ارز. مثل اینکه بگیم تثبیت قیمت طلا. طلا عوامل متعددی داره که باعث می شه قیمتش بالا پایین بره. نرخ ارز هم از اون چه که ما تعیین کردیم تو بانک مرکزی میان نرخ ترجیحی و نیمایی و الان مبادله ای می گذارند. این منشا فساد و رانت است. هر کی دستش به این برسه یه ثروت بادآورده و باستی هیلزها و این چیزا ایجاد می شه.
هر کدوم از ما من معتقدم هزار دلار داشته باشیم این هزار دلارمون رو نمیریم بدیم به بانک به نرخ ترجیحی یا نیمایی یا مبادله ای. می ریم بازار آزاد تبدیلش می کنیم خب ارزی که دست دولته مال ملته. به چه حقی می آید این رو زیر قیمت عرضه می کنه که می شه منشا فساد.
ارز تو همه جای دنیا شناوره. به چی بستگی داره؟ به بالاترین پیشنهاد خرید. هرچی بالاترین قیمت خرید بدهد به اون می دهند و می‌شود قیمت روز ارز.
ارز دولت مال ماست. ارزی که دست دولته مال ماست. به چه حقی ارز ما رو می ده ۲۸ هزار و پانصد تومن یا پنجاه هزار تومان یا شصت هزار تومان.
دولت باید به بالاترین قیمتی که می خرند بفروشه. اون‌هم تو بورس ارز. اونجا قیمت تعیین بشه، مثل همه جای دنیا و این پولش بره تو خزانه، اون وقت نمایندگان مجلس و دولت بنشینند بگن این پول رو چطور اختصاص بده.
هرچی پالایشگاه درست بکنیم ناترازی سوخت رو حل نمی کنه، برای اینکه وقتی ما داریم یک بشکه نفت سفید رو می فروشیم نیم دلار، وقتی یه بشکه گازوئیل رو عرضه می کنیم در داخل بشکه‌ای یک دلار، انتظار چی داریم؟ انتظار داریم مردم اسراف نکنند؟ انتظار داریم قاچاق نشه؟ مگه می شه؟! یه عده مخالفت می کنند با واقعی شدن قیمت سوخت در حالی که مثلا نفت خام بشکه‌ای هشتاد دلاره، هزینه پالایش و حمل نقل و توزیع اضافه می شه، می‌شه بشکه‌ای صد دلار.
ما می ریم نیم دلار در بشکه یک دلار در بشکه عرضه می‌کنیم.
آقا من واقعا معتقدم ما لیاقت مدال جهانی حماقت رو داریم سر قیمت گذاری سوخت. بعد یه عده مخالفت می کنند با واقع شدن قیمتش. آقا بگذارید قیمت‌ها واقعی بشه. می‌گویند اوضاع می ریزه به هم. پولش رو باید برگردونند به مردم.
الان یه عده میان می گویند آقا نفت خام انفاله. انفال مال همه مردمه. دولت خرجی نکرده برای شکل گیری نفت زیر زمین تا بخواهد پولش رو حساب کنه. خب انفال مال همه مردمه کی گفته هر کی پولدارتره باید سهم بیشتری از این انفال ببره. صد میلیارد دلار ارزشیابی اینه که ما داریم یارانه سوخت می دیم، یعنی به ازای هر ایرانی ماهی صد دلار. ما از جیب هر ایرانی از جمله بچه‌های شیرخوار.
ما ماهیانه صد دلار از سهم هر ایرانی از یارانه سوخت برمی داریم که سوخت رو به این قیمت بدهیم. آقا پولش رو برگردون به همه مردم.
الان فرمول اقتصادی بعضی ها این هست که برای اینکه فقرا زیر دست و پا له نشن سهم فقرا از بیت المال رو بدید به ثروتمندان که فقرا زیر دست و پا له نشند!!
بله به هر حال حالا موارد زیادی در این زمینه هست که فرصت طرحش اینجا نیست.
ما رو معمولا دعوت می کنند ضیافت اندیشه اساتید. ۱۶ ساعت. دو روز پشت سر هم. هشت جلسه. ما با اساتید صحبت می کنیم. کارگاهی است. نظراتشون رو مطرح می کنند. شبهات رو برطرف می کنیم. من آمادگی دارم اگر دوستانی مایل باشند. ما اون جلسات را برای دوستان اینجا هم داشته باشیم. قرار بر تبادل نظر است، نه اینکه هرچه من می گویم بپذیرند.
۱۸ فروردین ۱۴۰۴