پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

پاسخ:
با سلام و تشکر از اینکه قلم دست گرفته و ضرب و تقسیم کرده اید.
بودجه دولت دو بخش دارد. بودجه شرکتها و بانک ها و دیگری بودجه عمومی.
اگر شرکت ها سودی بکنند 65 درصد سود خالصشان به بودجه عمومی واریز می گردد و الباقی را می توانند در توسعه شرکت خود بکار گیرند.
در بودجه شرکت ها هزینه و درآمد دارند که عمولا با هم تراز می شوند.
آن بودجه ای که کل قوا با آن اداره می شود بودجه عمومی است. نه بودجه شرکت ها. متاسفانه خیلی از شرکت ها زیان ده هستند و همین امر نیز نظام را وادار به اجرای اصل 44 یعنی خصوصی سازی کرد چون متاسفانه تا زمانی که افراد حقوق بگیر دولت هستند کم کار می کنند. و شرکت ها زیان آور می شوند.
بودجه عمومی 164 هزار میلیارد تومان بود که 67 هزار تومان آن به ازای هر نفر در هر ماه از محل صادرات نفت و فرآورده های نفتی قرار بود تامین گردد. ضمنا در محاسبات جمعیت را 75 میلیون نفر فرض کرده ام که البته جمعیت از 77 میلیون نفر رهم فراتر رفته است.

پاسخ:
اگر به قیمت واقعی عرضه شود یک باره پول زیادی دست دولت می آید که می تواند از آن مثلا در پروژه های زیر بنایی استفاده کند. وقتی هتلی دولتی شد خدا می داند مدیران و کارکنان هتل چند نفر را مجانی در هتل اقامت دهند و چه استفاده های شخصی که نکنند. 

پاسخ:
شما اصل خصوصی سازی را زیر سوال برده بودید و اشتباه می کنید. بنده با خصوصی سازی کاملا موافقم از جمله در مورد هتل هما اما با سوء استفاده و رانت خواری و فروش زیر قیمت آنهم از طریق ترک تشریفات قانونی مخالفم.