پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

متاسفم که فرهنگ مصرف در کشور ما تبدیل به فرهنگ اسراف شده دیگه. 

برای نمونه یک  ظرف دیس ساده که دیگر کاربردش در مراسمات فراموش وحذف شده باعث چه میزان قابل توجهی مصرف یا بهتر بگویم اسراف در غذا میشه

مقدار هر پرس غذا برای همه برابر با یک وعده غذای یه نفر تقریبا پرخور محاسبه میشه ، حالا زمانی که یه کسی به هر دلیل کم خوراکه (بچس یا سیره یا مریضه یا هرچی) با اضافه مونده غذاش چی میکنه؟ یا دست خورده میمونه و در نتیجه دور ریخته میشه یا حیفش میاد و به زور میخوره به سلامتیش آسیب میرسونه مسیله ای که من همیشه باهاش درگیرم.

تو رستورانها و ادارات و  پادگانها و دانشگاهها و کلا همه جا همینطور ... مشکلی که به راحتی چاره داره.

آیا تو کشور ما اشتها و غذای مورد نیاز همه مساوی و یه اندازه است یا ما عقل سالم نداریم یا پول و سرمایه و غذای نامحدود داریم؟! حالت دیگه ای که نمیمونه ،میمونه؟

خاک بر سر بی ریختشون بکنه

همون عملی ها رو میگم.