یادداشت/ قدیری ابیانه

به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران، " محمد‌حسن قدیری ابیانه" طی یادداشتی به بررسی رفتارهایی که باید در قبال سکوت مجامع بین‌المللی در مقابل تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی، انجام داد و به دلیل اینکه این رژیم جعلی عضو معاهده NPT نیست نمی‌توان نظارتی بر روی اقدامات ضد بشری و تسلیحات کشتار جمعی آن انجام داد، پرداخت.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

رژیم غاصب صهیونیستی در تلاش است تا با سوق دادن افکار عمومی به سمت نگرانی دروغین در مورد تلاش احتمالی ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای توجهات را از سلاح‌های اتمی خود و عدم عضویت در NPT منحرف سازد، آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای و غرب هم با این بهانه که رژیم صهیونیستی به عضویت NPT درنیامده است از بازرسی و کنترل هسته‌ای این رژیم تفره می‌روند.

 این در حالی است که عضویت در NPT باید امتیازاتی را برای اعضا داشته باشد اما می‌بینیم غربی‌ها از NPT برای وارد کردن زیان به کشورمان استفاده می‌کنند و با توجه به عدم عضویت رژیم صهیونیستی در معاهده NPT آن را به هر نحو ممکن یاری می‌کنند.

 ایران در مقابل تعهد به NPT وظایفی دارد و نیز از امتیازاتی برخوردار است اما آنها فقط توقع انجام وظیفه و حتی فراتر از معاهده NPT را از کشورمان دارند در حالی که خود به وظیفه در قبال ایران عمل نمی‌کنند به طور مثال یکی از تعهدات آژانس انرژی اتمی کمک به اعضای NPT برای برخورداری از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای است و می‌بینیم  آنها نه تنها به به ایران در این رابطه کمک نکردند بلکه انواع تحریم‌ها را اعمال کرده و حتی تهدیدات نظامی از نوع هسته‌ای علیه ایران اعمال کردند.

تهدید به کارگیری سلاح هسته‌ای یا ترغیب دولت‌ها در استفاده از آن جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود در حالی که چندین بار رژیم صهیونیستی ایران را تهدید به حمله نظامی کرده است و آمریکا و فرانسه صراحتا به امکان استفاده از سلاح هسته‌ای این کشور اشاره کردند؛ همچنین برخی از سناتورهای آمریکایی پیشنهاد بمباران هسته‌ای بخش‌هایی از ایران را دادند تا در نتیجه آن ایران تهدیدات را جدی تلقی کند و تسلیم خواسته‌های آنها شود.
 
ایران باید مسئله هسته‌ای رژیم صهیونیستی و ضرورت پیوستن این رژیم جعلی به آن را در رسانه‌های جهانی تکرار کند و یکی از اهداف دیپلماسی عمومی باید فشار بر رژیم صهیونیستی و سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای حامی آنها مانند آمریکا در این رابطه باشد؛ خوشبختانه ایران در موقعیتی است که توجه رسانه‌ها به آن جلب است و از این طریق می‌تواند این موضوع را دائما مطرح کند.
 
علاوه بر دولت، بخش‌های خصوصی و غیر دولتی می توانند اقداماتی چون شکایت از مقاماتی که ایران را تهدید به حمله نظامی کردند را صورت دهند و حتی این شکایت‌ها توسط اشخاص حقیقی می‌تواند صورت گیرد.
 
شکایت به دستگاه قضایی علیه سناتورها، مقامات و کسانی که پیشنهاد حمله هسته‌ای به ایران را دادند و طرح این موضوعات هم در دستگاه قضایی ایران و  در دستگاه قضایی سایر کشورها و نیز دادگاه‌های بین‌المللی از اقداماتی است که جای آن در ایران خالی است.

 هنگامی که آمریکا می‌گوید همه گزینه‌های نظامی روی میز است و یکی از این گزینه‌ها می‌تواند به کارگیری سلاح هسته‌ای باشد که البته آنها جرات چنین کاری را ندارند، می‌توان از طریق رسانه‌ها این سوال را از سران کاخ سفید پرسید که آیا جزء همه گزینه‌ها، گزینه استفاده از سلاح هسته‌ای علیه ایران وجود دارد یا خیر؟ و اگر بتوانیم آنها را وادار کنیم تا به وجود چنین گزینه‌ای اعتراف کنند آنگاه زمینه تبلیغ گسترده علیه آنها فراهم‌ خواهد شد و می‌توان سازمان‌های حقوق بشری و غیردولتی جهان را علیه آنها برانگیخت.

باید فعالیت بین‌المللی برای تاثیرگذاری بر روی مخاطبین خارجی و به عبارتی دیپلماسی عمومی در دستور کار همه دلسوزان انقلاب قرار گیرد، مسئله برخورداری رژیم صهیونیستی از سلاح هسته‌ای و عدم عضویت آن در NPT  از موضوعاتی است که می‌تواند بخشی از این دیپلماسی عمومی را تشکیل دهد. استفاده از برخی تاکتیک‌های تبلیغی نیز در این راستا مناسب خواهد بود.

 ایران به طور مثال می‌تواند در برخی مصاحبه‌ها اعلام کند که نه تنها منکر هولوکاست نیست بلکه معتقد به وقوع آن است؛ بزرگ‌ترین هولوکاست را آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی انجام داد و یا هولوکاست علیه فلسطینیان توسط رژیم غاصب صهیونیستی تاکنون در جریان است.

 می توانیم کشورها و سازمان‌های مختلف را ترغیب کنیم تا به رژیم اشغالگر قدس فشار آورند تا به NPT بپیوندد و این فشارها رژیم صهیونیستی را در موضع انفعالی قرار می‌دهد،
وجود این سازمان‌های غیردولتی و طرفدار حقوق بشر و صلح می‌تواند به یک فرصت برای ایران تبدیل شود، در حالی که دشمنان ما از این سازمان‌ها علیه کشورمان استفاده می‌کنند.