اثر یک فیلم کوتاه، از چندین سخنرانی بیشتر است
دکتر قدیری ابیانه درنشست صمیمی اکران کنندگان؛ 24 رمضان، مراسم ضیافت افطار برای خانمهای اکران کننده استان تهران در دفتر جبهه فرهنگی انقلاب با حضور دکتر قدیری ابیانه برگزار شد.
به گزارش عمارفیلم، بیست و چهار رمضان، مراسم ضیافت افطار برای خانمهای اکران کننده استان تهران در دفتر جبهه فرهنگی انقلاب با حضور دکتر قدیری ابیانه سفیر سابق جمهوری اسلامی ایران در مکزیک که بهعنوان سخنران ویژه این مراسم بود، برگزار شد. در این مراسم صمیمی که با هزینه خود اکران کنندگان برگزار شده بود پس از صرف افطار، دکتر قدیری ابیانه به ارائه سخنرانی برای حاضران پرداختند و پس از آن پرسش و پاسخ با ایشان آغاز شد.
دکتر قدیری ابیانه با بیان اینکه مهمترین خصوصیت این جشنواره، مردمی و خودجوش بودن آن است گفت: کسی که میخواهد ارزشی را به تصویر بکشد و آن را عرضه کند و در این راه حداکثر هنر خودش را به کار میگیرد، فقط تأثیرگذار روی دیگران نخواهد بود بلکه خود او هم تأثیر میپذیرد و در او، پای بندی به ارزشها محکمتر و مستحکمتر خواهد شد.
سفیر سابق ایران در مکزیک با اشاره به اینکه اثر یک فیلم خوب، حتی کوتاه، از چندین سخنرانی بیشتر است افزود یکی از خصوصیات و تأثیرات این جشنواره این است که کار تولید فیلم را از محدودیت حرفهای خارج میکند و آماتورها وارد این عرصه میشوند. اصلاً ورود به این عرصه یک دستاورد بزرگ است.
وی با اشاره به اینکه اگر تولیدات اول یک جوان، تولیدات مورد پسندی واقع نشود نباید نگران شد بیان کرد: اصولاً شکست مقدمه پیروزی است و پلکان پیروزی عبور از این شکستها است. البته خوشبختانه ما شاهد این بودیم که در همین مدت کوتاه، تعداد فیلمهایی که تولیدشده از 25 فیلم در دوره اول به چند هزارتا رسیده است و این میتواند به سرعت و به شدت در عرصههای مختلف گسترش پیدا کند و حیات کشورمان را در برگیرد.
دکتر قدیری ابیانه با ابراز خوشحالی از این امر که عدهای تلاش میکنند محصولات تولید شده را اکران کنند افزود معتقد هستم که این نمایشها، هم برای آنهایی که کار تولیدی کردند انگیزه ایجاد میکند تا اینها جلوتر بروند و اگر توانستند وارد مباحث حرفهای بشوند و هم در مخاطبین که بیننده این فیلمها هستند انگیزه ایجاد میکند که وارد تولید فیلم بشوند و معمولاً اینگونه افراد میتوانند فیلمهای مستند را به خوبی تهیه کنند و این فیلمها انشا الله خواهد ماند و در آینده برای شناخت وضعیت امروز کشورمان ذخیرهای خواهد شد.
سفیر سابق ایران در استرالیا با اشاره به اینکه وقتی فیلمسازی میخواهد موضوعی را مطرح کند اول باید خودش به آن مسئله اشراف داشته باشد و بداند چه صورتمسئلهای را میخواهد مطرح کند گفت: اگر صورتمسئله را درست متوجه نشود ممکن است راهحل غلطی بدهد و فیلمی که میخواهد نمایش دهد بهجای اینکه اثر مثبت داشته باشد آثار منفی بهجای بگذارد. بهطور مثال در اسلام کار کردن عزت است و پاکیزهترین کار، کار با دست خود است یعنی کارهای بدنی مثل کارگری و کشاورزی و عملگی و حمالی اما متأسفانه در فرهنگ ما فحش هستند. دو نفر که با هم دعوایشان میشوند اولین فحشی که به هم میدهند این است که عمله و حمال. دو تا شغل شریف و مورد نیاز جامعه در فرهنگ ما فحش است. کار که عزت است تقریباً بلااستثنا در فیلمهای سینمایی و سریالهای ما به عنوان سگدویی و جان کندن نامبرده میشود. کسی که میخواهد فیلم بسازد و این فرهنگ ضد اسلامی را تکرار بکند این خدمتی به کشور نکرده است.
دکتر قدیری ابیانه همچنین در پاسخ به این سؤال که چگونه مستندسازها، به خصوص خانمها، به جلب حمایتها مبادرت ورزند گفت: یک بار رئیسجمهور نیکاراگوئه آقای اورتگا گفت که جنس خوب در گمرک نمیماند و سراغش میآیند. شما وقتی کار خوب عرضه کردید دیده میشوید؛ اما هیچ کاری از 100 شروع نمیشود و زیاد عجله نباید کرد. آنهایی که میخواهند به قله دماوند برسند با دو نمیروند وگرنه نمیرسند.
سفیر سابق ایران در ایتالیا و دوست شهید ادواردو آنیلی با بیان اینکه دو نوع سیستم تبلیغاتی جهانی داریم گفت: کمونیستها اطلاعرسانی را به شدت محدود میکنند تا صدایی جز صدای خودشان نیاید لذا یک صدای مخالف میتواند توجهات را به خودش جلب کند؛ اما غربیها میگویند حرفت را بزن ولی آنقدر سروصدا میکنند که دیگر این صدا شنیده نشود. مثلاً اگر ما در خارج موفق میشدیم یک برنامهی 5 - 10 دقیقهای مثبت پخش بکنیم، دهها ساعت برنامه دیگر آماده داشتند و میریختند تا در آنها گم شود. فرد ظاهراً احساس آزادی میکند اما اگر احساس کنند که این آزادی پایههای قدرت آنها را سست میکند، آنوقت میآیند و وارد عرصههای دیگری میشوند مانند بلایی که سر شهید ادواردو آنیلی آوردند.
دکتر قدیری ابیانه با اشاره به اینکه رسانههای قوی دست دشمن است گفت این نباید ما را ناامید کند. ما باید کار خودمان را انجام دهیم چون نور حق مسیر خودش را پیدا میکند. کسی که در مسیر الهی قدم میزند و شنا میکند و در مسیر الهی پیش میرود مثل کسی است که در رودخانه در مسیر رودخانه شنا میکند و خود رودخانه هم او را جلو میبرد اما کسی که برعلیه مسیر رودخانه بخواهد حرکت کند فکر میکند که جلو میرود چهبسا عقبتر هم برود.