پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

لطیفه آمریکایی

در کتاب فرسایش قدرت نرم[1] به لطیفه ای که در واشنگتن شایع شده بود اشاره می کند مبنی بر اینکه "مالیات دهندگان نباید پول بدهند؛ دولت باید پول پرداخت کند."

این لطیفه نزد آمریکایی ها مثل این است که در ایران گفته شود که "مردان نباید به زنان مهریه بدهند، بلکه زنان باید به مردان مهریه دهند."

اما در ایران مردم به واقع باور دارند که دولت باید به مردم پول بدهد و معیشت و دیگر نیازهای مردم را تامین نماید.

در آمریکا مردم به این امر واقفند که هزینه خدماتی که دولت ارائه می دهد از طریق مالیاتی است که از مردم می گیرد. لذا رابطه میزان مالیات دریافتی و میزان خدمات دولتی را درک می کنند.

در کتاب فرسایش قدرت نرم[2] به شعارهای انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا اشاره کرده و به تبلیغات باب دال نامزد جمهوری خواه می پردازد. "باب دال تلاش کرد با طرح وعده های بسیار بلند پروازانه تر، انتظارها را بالا ببرد که شاهد آن، اعلام برنامه کاهش 15 درصدی مالیات ها برای همه است. با این حال این برنامه پیشنهادی محوری هرگز نتوانست به مبارزات انتخاباتی دال رونق دهد. نظرسنجی نشان داد که این برنامه با انتظارهای پایین عموم مردم در تعارض بود. در واقع، رای دهندگان باور نداشتند که دولت دال بتواند ضمن حفظ برنامه های خدماتی خود و رعایت توازن بودجه، چنین کاری را به انجام برساند."

دال در این قسمت اشاره می کند که "فهرستی طولانی از خدمات دولتی وجود داشت که مردم نمی خواستند برچیده شود."

بنابراین مشاهده می شود که مردم در آمریکا می دانند که رابطه مستقیمی بین پرداخت مالیات و دریافت خدمات وجود دارد، لیکن در ایران مردم به وجود چنین رابطه ای واقف نیستند و صرفا خواستار دریافت خدمات هستند بدون اینکه به ضرورت مشارکت برای تامین منابع مالی چنین خدماتی بیاندیشند. به همین لحاظ نیز در جریان تبلیغات انتخاباتی در ایران نامزدها صرفا بر خدماتی که قصد دارند ارائه دهند تاکید می کنند و هر کس وعده بزرگتری دهد امکان پیروزی اش بیشتر است و کسی از او نمی پرسد که چگونه می خواهد منابع مالی چنین خدماتی را تامین کند. جالب اینکه برخی ها راه حل مشکلات معیشتی و سایر نیازهای مردم را کاهش مالیات از یک طرف و افزایش خدمات از سوی دیگر مطرح می کنند!

در جهان مردم می دانند که خرجشان را باید با دخلشان تنظیم کنند، حال آنکه در ایران علیرغم ضرب المثل معروف که می گوید "چو دخلت نیست خرج آهسته تر کن" بسیاری از افراد معتقدند که دخلشان باید متناسب با خرجشان تامین گردد و این دولت است که باید مابه التفاوت دخل و خرج را تامین نماید!