قرآن: زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد
سوره الانبیاء
صداى آن را نمى‌شنوند، و آنان در میان آنچه دلهایشان بخواهد جاودانند. (۱۰۲) دلهره بزرگ، آنان را غمگین نمى‌کند و فرشتگان از آنها استقبال مى‌کنند [و به آنان مى‌گویند:] این همان روزى است که به شما وعده مى‌دادند. (۱۰۳) روزى که آسمان را همچون در پیچیدن صفحه نامه‌ها در مى‌پیچیم. همان گونه که بار نخست آفرینش را آغاز کردیم، دوباره آن را بازمى‌گردانیم. وعده‌اى است بر عهده ما، که ما انجام‌دهنده آنیم. (۱۰۴) و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد. (۱۰۵) به راستى در این [امور] براى مردم عبادت‌پیشه ابلاغى [حقیقى] است. (۱۰۶) و تو را جز رحمتى براى جهانیان نفرستادیم. (۱۰۷) بگو: «جز این نیست که به من وحى مى‌شود که خداى شما خدایى یگانه است. پس آیا مسلمان مى‌شوید؟» (۱۰۸) پس اگر روى برتافتند بگو: «به [همه] شما به طور یکسان اعلام کردم، و نمى‌دانم آنچه وعده داده شده‌اید آیا نزدیک است یا دور.» (۱۰۹) [آرى،] او سخن آشکار را مى‌داند و آنچه را پوشیده مى‌دارید مى‌داند. (۱۱۰) و نمى‌دانم، شاید آن براى شما آزمایشى و تا چند گاهى [وسیله] برخوردارى باشد. (۱۱۱) گفت: «پروردگارا، [خودت] به حق داورى کن، و به رغم آنچه وصف مى‌کنید، پروردگار ما همان بخشایشگر دستگیر است.» (۱۱۲)
لَا یَسْمَعُونَ حَسِیسَهَا ۖ وَهُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ ﴿١٠٢﴾ لَا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ هَـٰذَا یَوْمُکُمُ الَّذِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿١٠٣﴾ یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ ۚ کَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِیدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَیْنَا ۚ إِنَّا کُنَّا فَاعِلِینَ ﴿١٠٤﴾ وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْ‌ضَ یَرِ‌ثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾ إِنَّ فِی هَـٰذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِینَ ﴿١٠٦﴾ وَمَا أَرْ‌سَلْنَاکَ إِلَّا رَ‌حْمَةً لِّلْعَالَمِینَ ﴿١٠٧﴾ قُلْ إِنَّمَا یُوحَىٰ إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُکُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿١٠٨﴾ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُکُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِ‌ی أَقَرِ‌یبٌ أَم بَعِیدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَیَعْلَمُ مَا تَکْتُمُونَ ﴿١١٠﴾ وَإِنْ أَدْرِ‌ی لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّکُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِینٍ ﴿١١١﴾ قَالَ رَ‌بِّ احْکُم بِالْحَقِّ ۗ وَرَ‌بُّنَا الرَّ‌حْمَـٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ ﴿١١٢﴾