جنبش عدم تعهد باید از حق وتو برخوردار باشد/ایران غیر متعهدترین کشور دنیا به شرق و غرب است
قدیری ابیانه در گفت‌وگو با فارس: جنبش عدم تعهد باید از حق وتو برخوردار باشد/ایران غیر متعهدترین کشور دنیا به شرق و غرب است
خبرگزاری فارس: سفیر سابق ایران در مکزیک معتقد است که حق وتو امتیازی ناحق است که باید لغو شود اما اگر قدرت‌ها اصرار بر تداوم آن دارند، باید جنبش عدم تعهد نیز از چنین امتیازی برخوردار شود.
خبرگزاری فارس: جنبش عدم تعهد باید از حق وتو برخوردار باشد/ایران غیر متعهدترین کشور دنیا به شرق و غرب است
به گزارش خبرگزاری فارس، شانزدهمین نشست سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد «نم» که قرار است هفته جاری در تهران برگزار شود، مهم‌ترین رویداد سیاسی روز دنیاست که تحلیل‌های فراوانی را در پی داشته و همه نگاه‌ها را معطوف به ایران کرده است.
جنبش کشورهای غیر متعهد در سال 1340 در اوج جنگ سرد و فضای دو قطبی بین غرب و شرق با هدف وحدت میان کشورهایی که نه در اردوگاه کمونیسم و نه در اردوگاه سرمایه‌داری (امپریالیسم) قرار داشتند تشکیل شد و اکنون اکثر اعضای آن را کشورهای در حال توسعه تشکیل می‌دهند.
نخستین تلاش برای ایجاد همگرایی میان کشورهایی که بعدها به غیرمتعهدها معروف شدند، در سال 1955 میلادی در کنفرانسی در شهر باندونگ اندونزی انجام شد اما اولین اجلاس رسمی جنبش عدم تعهد در سال 61 میلادی در بلگراد برگزار شد.
جنبش عدم تعهد تاکنون 15 اجلاسیه در کشورهای مختلف برگزار کرده که آخرین اجلاس آن در مصر برگزار شد و شانزدهمین اجلاس آن در هفته جاری در تهران برگزار می‌شود و محل برگزاری نشست آتی سران جنبش هم بر اساس آنچه به صورت غیر رسمی اعلام شده، ونزوئلا خواهد بود.
محمدحسن قدیری ابیانه کارشناس مسائل استراتژیک و سفیر سابق ایران در استرالیا و مکزیک که مدیر کلی اطلاعات و مطبوعات وزارت امور خارجه را نیز در کارنامه کاری خود دارد، در گفت‌وگویی تفصیلی با تبیین دلایل شکل گیری جنبش عدم تعهد به تشریح اهمیت و دستاوردهای اجلاس تهران پرداخت:
فارس: برای شروع گفت‌وگو بفرمائید جنبش عدم تعهد در چه فضایی شکل گرفت و اساسا چه نیازی باعث شد کشورهای مستقل دنبال تاسیس چنین نهادی بروند؟
قدیری ابیانه: در شرایط جنگ سرد و رقابت بین آمریکا و شوروی سابق که هر یک از دو بلوک قدرت تلاش می‌کردند کشورهای دیگر را به سلطه خود در آورند، عده‌ای از سران کشورها تصمیم گرفتند جنبشی را شکل دهند تا تحت سلطه دو قدرت نبوده و در پیمان‌های نظامی آنها قرار نداشته باشد.
در آن زمان جواهر لعل نهرو از هند، سوکارنو از اندونزی، آقای تیتو از یوگسلاوی، جمال عبد‌الناصر از مصر و قوام نکرومه رئیس جمهور غنا دور هم جمع شدند و جنبشی را تشکیل دادند که به سرعت رشد کرد و اعضای آن در حال حاضر به 120 کشور می‌رسد.
از همان ابتدا آمریکا با این جنبش مخالف بود و سعی می‌کرد که مانع شکل‌گیری آن شده و یا آن را به طرق مختلف تضعیف کند؛ چرا که مایل بود کشورها را همچنان تحت سلطه خود نگه دارد. بعد از فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی تئوریسین‌های آمریکائی بلافاصله این موضوع را مطرح کردند که با فروپاشی بلوک شرق، دیگر فلسفه وجودی جنبش عدم تعهد از بین رفته و نیازی به آن نیست اما درست این موضوع برعکس تحلیل اینها بود و اتفاقا پس از فروپاشی شوروی ضرورت وجودی این جنبش بیشتر شد؛ چون اگر در فضای دو قطبی فرصتی برای کشورهای دیگر ممکن بود پیش آید که نفس بکشند، در فضای تک قطبی که آمریکا می‌خواهد قدرت حاکم مطلق بر جهان باشد، مقابله با این وابستگی ضروری‌تر است.
* فارس: مهم‌ترین اهداف و شعارهای جنبش چه بود و در واقع قرار بود از ابتدا چه برنامه‌هایی در دستور کار این نهاد باشد؟
قدیری ابیانه: اهداف 10 گانه‌ای در کنفرانس باندونگ به عنوان اصول بنیادین جنبش عدم تعهد تعریف شد که عبارتند از «احترام به حقوق بنیادین بشر و اهداف اصول منشور ملل متحد، احترام به حاکمیت و تمامیت عرضی همه ملت‌ها، شناسایی حق برابری تمامی نژادها و برابری همه ملت‌ها، خودداری از مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر، احترام به حق حاکمیت همه ملت‌ها در دفاتر دفاع فردی و جمعی از خود مطابق با منشور ملل متحد، خودداری از استفاده از تسلیحات کشتار جمعی برای تأمین منافع خاص هر یک از قدرت‌های بزرگ و خودداری همه کشورها از اعمال فشار بر کشورهای دیگر، خودداری از تهدید به تجاوز و اعمال اقدامات تجاوزکارانه علیه کشورهای دیگر، حل و فصل تمامی منازعات بین‌المللی از طرق مسالمت‌آمیز مطابق منشور ملل متحد و همکاری بر اساس احترام متقابل و منافع مشترک و تعهدات بین‌المللی».
فارس: حالا این سؤال پیش می آید که قرار است چگونه این اهداف تحقق یابند؛ در حقیقت چه ضمانتی برای اجرایی شدن تصمیمات و مصوبات جنبش عدم تعهد وجود دارد؟
قدیری ابیانه: برای پیشبرد کار، ارکانی برای جنبش عدم تعهد تعریف شده است؛ یکی از این ارکان «اجلاسیه‌های سران» است که هر 3 سال یک‌بار در کشورهای مختلف برگزار می‌شود و ریاست جنبش عدم تعهد به صورت گردشی با کشورهای عضو است.
در حال حاضر ریاست اجلاس سران از مصر به ایران منتقل شده و به مدت سه سال تحویل جمهوری اسلامی ایران شده است.
رکن دیگر «کنفرانس وزرا» است که 18 ماه پیش از اجلاس های رسمی به منظور پیگیری و اجرای مصوبات و تصمیمات اجلاس آخر سران برگزار می‌شود و طی آن موضوعاتی که دارای اهمیت ویژه هستند، بررسی می‌شود.
«دفتر هماهنگی» رکن دیگر جنبش عدم تعهد است که ابتدا 17 عضو داشت اما الان همه کشورهای عضو جنبش عضو آن هستند. همچنین «اجلاس فوق‌العاده وزرا» دیگر رکن مهم جنبش عدم تعهد است که هر گاه نیاز باشد، با حضور اعضا در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد برگزار می‌شود.
«اجلاس تروئیکا» یا همان نشست‌های سه جانبه دیگر رکن جنبش عدم تعهد است که با حضور سه کشور (ریاست فعلی، ریاست قبلی و ریاست آینده اجلاس) برگزار می‌شود. «کمیته دائمی همکاری‌های اقتصادی» نیز دیگر رکن مهم جنبش است که در سطح وزرای خارجه به منظور تقویت همکاری های جنوب - جنوب و ارتقای نقش سازمان ملل به ویژه مجموع عمومی در زمینه همکاری‌های بین‌الملل در قالب گفت‌وگو بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه تشکیل شده و جلسات آن به توصیه دفتر هماهنگی برگزار می‌شود.
یک کمیته هماهنگی مشترکی بین جنبش عدم تعهد و گروه 77 (مربوط به سازمان همکاری‌های جنوب - جنوب) هم توسط اعضای جنبش تشکیل شده و گروهی هم تحت عنوان کشورهای عضو عدم تعهد در شورای امنیت شکل گرفته که رئیس دفتر هماهنگی آن موظف است به صورت مستمر در نشست‌های شورا شرکت و مواضع جنبش درباره موضوعات حائز اهمیت را بیان کند و نتیجه را به اعضای جنبش گزارش دهد.
به علاوه هر کشوری که ریاست دوره‌ای جنبش عدم تعهد را عهده‌دار است، ریاست هماهنگی «نم» در کشورهای مختلف را هم بر عهده دارد؛ به عنوان نمونه در مدتی که ریاست اجلاس جنبش بر عهده ایران است، سفرای ما عهده‌دار مسئولیت نشست‌های نمایندگان سیاسی کشورهای عضو جنبش خواهند بود.
فارس: با توجه به اینکه جنابعالی پیش از این سفیر جمهوری اسلامی در مکزیک بودید، مشخصا بفرمائید این موضوع چه امتیازی برای کشور ما دارد؟
قدیری ابیانه: اگر قرار باشد طی سه سال آینده اعضای جنبش عدم تعهد جلسه‌ای تحت عنوان جنبش در کشوری برگزار کنند، در بین سفرا، سفیر ایران که کشورش ریاست جنبش عدم تعهد را بر عهده دارد، رئیس آن نشست می‌شود و هر موقع لازم باشد مواضع غیر متعهدها را به مقامات عالی کشورهای جهان به عنوان رئیس دوره‌ای جنبش منتقل می‌کند.
فارس: در شرایط فعلی جنبش عدم تعهد چه جایگاهی در نظام بین‌الملل دارد؟ تصمیمات و مصوبات این نهاد تا چه اندازه در معادلات جهانی اثرگذار است؟
قدیری ابیانه: آمریکا خیلی تلاش کرد جنبش عدم تعهد را تضعیف کند و تا حدود زیادی هم موفق شد. یکی از راه‌های آن نیز این بود که بعضی از کشورهایی که حکومت‌هایشان دست‌نشانده آمریکا و گوش به فرمان آمریکا هستند، به عضویت جنبش عدم تعهد در آورد تا از درون بتواند این جنبش را تضعیف و مانع صدور قطعنامه‌های اثرگذار شود.
یکی از کتاب‌های اسناد لانه جاسوسی که از سوی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام منتشر شده، "غیرمتعهدها" نام دارد که حاوی اسناد توطئه‌های آمریکا علیه جنبش عدم تعهد است اما این جنبش همچنان با وجود این توطئه‌ها به حیات خود ادامه داد و امروز زمان اوج‌گیری برای قدرت‌نمایی بیش از پیش این نهاد بین‌المللی است؛ چرا که بر خلاف میل آمریکا که خواستار جهان تک قطبی بود امروز آمریکا، اروپا و صهیونیست‌ها و دشمنان و مخالفان اصلی جنبش عدم تعهد در اوج بحران به سر می‌برند و در حقیقت می‌توان گفت که جهان از تک‌قطبی بودن خارج شد و وارد مرحله چند قطبی شدن شده است و قطب‌های جدیدی در حال شکل‌گیری است.
فارس: چه قطب‌هایی در حال شکل‌گیری هستند؟
قدیری ابیانه: این قطب‌ها عبارتند از چین، هند، روسیه، ژاپن، اروپا به عنوان رقیب آمریکا، برزیل در آمریکای جنوبی و البته در کنار اینها باید این حقیقت را پذیرفت که تمدن بزرگ اسلامی نیز رو به شکل‌گیری است و ایران هم محور این تمدن است. اینها همه نشان‌دهنده شرایط جدیدی است که جهان با آن مواجه است و در حقیقت ایران و جهان اسلام در بهترین وضعیت تاریخی خودشان قرار دارند و آمریکا، اروپا و صهیونیست‌ها در بدترین وضعیت تاریخی خویش هستند و از این به بعد هم وضع آنها بدتر و وضعیت ایران و جهان اسلام بهتر می‌شود؛ این روالی است که جهان دارد و ایران در شرایطی ریاست جنبش عدم تعهد را بر عهده گرفته که اوج تغییرات جهانی است
لذا می‌توانیم بگوئیم که ریاست ایران بر اجلاس غیرمتعهدها در شرایط فعلی جهان یک نقطه عطف است و یک کشور کاملا غیر متعهد در رأس این سازمان قرار گرفته است؛ در حالی که در دوره قبل مصر مبارک که اوج وابستگی به صهیونیست‌ها و آمریکا و اروپا را داشت، در رأس این اجلاس بود.
واقعیت این است که جمهوری اسلامی ایران غیر متعهدترین کشور جهان نسبت به قدرت‌ها و از سوی دیگر متعهدترین کشور نسبت به ملت‌هاست که اجازه سلطه کشورهای قدرت‌طلب بر هیچ کشوری را نمی‌دهد؛ یعنی نه تنها سلطه غرب و سلطه‌های دیگر را بر خود نمی‌پذیرد بلکه با سلطه هر قدرتی بر ملت‌های دیگر مخالف و به این باور متعهد است.
در حال حاضر 120 کشور عضو جنبش عدم تعهدند که عضو سازمان ملل هستند و اگر همه این کشورها واقعا غیر متعهد باشند و حکومت‌های مستقل در رأس قدرت باشند، قطعا تمام مصوبات مجمع عمومی سازمان ملل می‌تواند در اختیار این جنبش قرار بگیرد اما الان تعدادی از این کشورها کماکان تحت سلطه آمریکا هستند که البته وضعیت این کشورها در حال تغییر است. همین تغییر مبارک به مرسی یک تغییر مبارکی است و موجب تقویت جنبش عدم تعهد می‌شود و یا تغییر در تونس و ساقط شدن بن علی و تحولات در یمن می‌تواند به این قضیه کمک کند. من معتقدم که ما الان در مرحله تغییرات بنیادین در جهان قرار داریم و یکی از کارهایی که باید اجلاس غیرمتعهدها به سران کشورهای عضو کنفرانس اسلامی و گروه 77 و دیگر سازمان‌ها دنبال کند، لغو حق وتو است.
الان برخی کشورها مثل آلمان به دلیل قدرت اقتصادی و هند به دلیل جمعیت خواستار حق وتو هستند و اگر بنا بر وجود چنین حقی باشد و قدرت‌ها بر چنین موضوعی اصرار دارند، حتما غیر متعهدها و کنفرانس اسلامی باید در شورای امنیت کرسی و حق وتو داشته باشند که البته به نظر بنده بهتر است اساسا حق وتو به‌طور کامل لغو و مدیریت مشترک جهانی حاکم شود.
امروز یک کشوری مثل آمریکا با 300 میلیون جمعیت، فرانسه و انگلیس با حدود 60 الی 70 میلیون جمعیت حق وتو دارند که این اصلا قابل هضم نیست؛ البته یک زمانی حق وتو را به کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای دادند؛ یعنی داشتن سلاح هسته‌ای به یک «امتیاز» تبدیل شد که هنوز هم برای آنها امتیاز است ولی امروز دارندگان سلاح هسته‌ای هم افزایش یافتند که هند و پاکستان و کره شمالی نمونه‌ای از این کشورها هستند و لذا ما باید حق وتو بر مبنای قدرت تخریب جهان که مبنای آن قانون جنگل است و هر کس قدرت تخریب بیشتر کره زمین را دارد و قدرت وحشی گری بیشتری دارد، می‌تواند بر اساس یک امتیاز به ناحق و تاریخ مصرف گذشته تصمیمات جمعی را وتو کند، لغو کنیم و به سوی یک سازماندهی جدید جهانی گام برداریم.
طبعا یکی از اقدامات مهمی که باید جنبش عدم تعهد انجام دهد، این است که به سمت خلع سلاح هسته‌ای حرکت کند و باید در برابر تهدیدات قدرت‌های هسته‌ای موجود که در رأس آنان آمریکا قرار دارد که تنها کشوری است سلاح هسته‌ای را به کار گرفته، واکنش قاطع نشان دهد.
فارس: آقای دکتر! تاکنون 15 اجلاسیه جنبش عدم تعهدها در کشورهای مختلف دنیا برگزار شده است. جنابعالی دستاوردهای این اجلاس‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید و به نظر شما ایران در این اجلاس‌ها تا چه میزان نقش ایفا کرده است؟
قدیری ابیانه: ایران در سال 1359 یعنی دو سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به جنبش عدم تعهد پیوست و طبعا یکی از فعال‌ترین و غیر متعهدترین کشورها بوده و در تمام اجلاس‌ها بر حقوق کشورهای مستقل و ملت‌های آزادیخواه تاکید کرده است؛ اعضای جنبش هم در مقاطعی به نفع ایران موضع گرفتند که البته این اقدام به نفع خودشان هم بوده؛ چون اگر قرار باشد حقوق ایران نقض شود، بعدا نوبت آنها می‌رسد و این کشورها این موضوع را به خوبی احساس می‌کنند. اعضای این جنبش غالباَ نسبت به فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای ایران موضع‌گیری خوبی داشتند...
فارس: اعضای جنبش عدم تعهد به جز بحث هسته‌ای در کدام مقطع از حقوق ملت ایران دفاع کردند؟
قدیری ابیانه: غیرمتعهدها در زمان جنگ تحمیلی هم تلاش‌هایی برای خاتمه جنگ انجام دادند؛ البته اینگونه نبوده که بیایند و صریحا صدام را محکوم کنند اما اتفاق مهمی که در آن زمان افتاد این بود که وقتی قرار بود در سال 1983 میلادی ریاست جنبش عدم تعهد به عراق واگذار و اجلاسیه آن در بغداد برگزار شود، سران جنبش با این بهانه که آنجا امنیت نیست، محل برگزاری اجلاس را به هند منتقل کرده و در دهلی نو برگزار کردند و عراق از ریاست دوره‌ای جنبش محروم شد.
فارس: اجلاس تهران در شرایط جدیدی که به دلیل موج بیداری اسلامی بر منطقه حاکم شده، از اهمیت فراوانی برخوردار است. اگر امکان دارد درباره اهمیت این نشست توضیح دهید و بفرمایید در این نشست چه موضوعاتی باید بیشتر پیگیری شود؟
قدیری ابیانه: اجلاس تهران از ابعاد مختلف دارای اهمیت است؛ یکی اینکه ایران به عنوان کشوری واقعا غیر متعهد ریاست اجلاس را بر عهده می‌گیرد؛ در حالی که در دوره قبلی در اختیار وابسته‌ترین حکومت بود و این تحول برای جنبش عدم تعهد تحول مبارکی است.
دوم اینکه کشور اثرگذاری چون ایران ریاست این اجلاس بین‌المللی را بر عهده خواهد داشت و این خود به خود تبلیغات غربی‌ها مبنی بر اینکه ایران منزوی است را خنثی می‌کند و این اجلاس نشان می‌دهد که اتفاقا غرب و در رأس آن آمریکا منزوی است.
سوم، برگزاری اجلاس در شرایط خاصی است که جهان در حال تحول بنیادین بوده و از تک‌قطبی بودن به سمت چند قطبی شدن پیش می‌رود و از سوی دیگر موضوع بیداری اسلامی که در جریان آن حکومت‌های خودکامه همچون حکومت مبارک جای خود را به حکومت‌های مردمی و غیر متعهد می‌دهند، بر اهمیت اجلاس و اثرگذاری بیشتر آن بر تحولات منطقه‌ای و جهانی می‌افزاید.
فارس: برگزاری اجلاس «نم» در تهران چقدر به افزایش توان دیپلماسی و نفوذ استراتژیک جمهوری اسلامی کمک خواهد کرد؟
قدیری ابیانه: بی‌تردید ریاست ایران بر هر اجلاسی به توان دیپلماسی ایران می‌افزاید و می‌تواند از اختیاراتی که رئیس این اجلاسیه‌ها در طرح پیشنهاداتی چون پیشنهاد صدور قطعنامه‌ها برخوردار می‌شود و همچنین در تقویت جایگاه سازمان‌ها در صحنه بین‌الملل مؤثر باشد؛ لذا قطعا ریاست ایران بر این جنبش عدم تعهد موجب تقویت نفوذ استراتژیک و توان دیپلماتیک ایران در زمینه‌های مختلف خواهد شد اگر چه نباید تصور کرد با مدیریت فعلی جهانی بدون هیچ زحمت و تنها با یک اشاره معجزه رخ می‌دهد.
فارس: به نظر شما اگر بخواهیم تاثیرگذاری بیشتری در تحولات و تحرکات جنبش عدم تعهد داشته باشیم، بهتر است چه مسائلی را در اجلاس تهران طرح و پیگیری کنیم؟
قدیری ابیانه: به نظر من در اجلاس تهران باید به طور جدی به مسائلی چون دفاع از حقوق مردم فلسطین، لبنان، بحرین و میانمار، مخالفت با دخالت غربی‌ها در حمایت از تروریست‌ها در سوریه بپردازیم و بر لزوم خلع سلاح قدرت‌های هسته‌ای و مبارزه با تروریسم جهانی و مخالف با تحریم‌ها و اعلام جنایت جنگی بودن تحریم دارو، مواد غذایی و لوازم یدکی هواپیماهای مسافری تاکید کنیم که البته تصویب آنها به رأی اعضا بستگی دارد.
معتقدم مسئولان کشورمان باید در ارتباطی که با کشورهای مختلف دارند، ببینند که کدام یک از این طرح‌ها با چه الزامات و اقتضائاتی زمینه تصویب دارد؛ لذا یکی از کارهایی که معمولا کشورها از طریق دستگاه دیپلماسی خود انجام می‌دهند، این است که نظر کشورها را درباره موضوعات مختلف به دقت رصد و ارزیابی می‌کنند که مشخص کنند هر کشوری در کدام حوزه مشارکت می‌کند.
مثلا جمهوری اسلامی باید با بررسی نظرات کشورها درباره تحولات سوریه و کمک گرفتن از دوستان خود نسبت به گنجاندن بندی در محکومیت عملیات‌های تروریستی در سوریه در قطعنامه اجلاس اقدام کند و مراقب تحرکات آمریکا و صهیونیست‌ها باشد که همواره تلاش می‌کنند با لابی و اعمال فشار به دولت‌ها، مانع از صدور قطعنامه انقلابی و موثر شوند.
فارس: اشاره کردید به تلاش‌های غربی‌ها در بی اثر کردن اجلاس‌های جنبش عدم تعهد. علت تلاش‌هایی که غربی‌ها برای کم‌رنگ و بی‌اهیمت جلوه دادن اجلاس تهران انجام می‌دهند، چیست؟
قدیری ابیانه: همانطور که گفتم، این سیاست جدید غربی‌ها نیست و آنها از ابتدای تشکیل جنبش عدم تعهد همواره به دنبال این بودند تا این اجلاس‌های این جنبش را بی‌اهمیت جلوه دهند؛ غربی‌ها علاوه بر جنبش عدم تعهد، با کنفرانس اسلامی و اوپک هم مخالف بودند و الان نیز خواستار انحلال اوپک هستند. لذا آنها می‌خواهند جنبش عدم تعهدها را بلااثر و برگزاری اجلاس تهران را کم اهمیت جلوه دهند و در این راستا تمام تلاش خود را به کار گرفتند که سران کشورها شرکت نکنند.
حتی یکی از اهداف برگزاری اجلاس کنفرانس اسلامی در عربستان این بود که با برگزاری این اجلاس در آستانه اجلاس عدم تعهد و برگزاری نشست‌های چند جانبه، از اهمیت اجلاس تهران بکاهند که البته با حضور رئیس جمهور کشورمان در این اجلاس و اعلام مواضع جمهوری اسلامی درباره تحولات منطقه، ناکام ماند.
سران کشورها علاوه بر شرکت در اجلاس‌ها، فرصت خوبی برای انجام ملاقات‌های متعدد با سران کشورهای دیگر می‌یابند و وزرای امور خارجه‌ای که باید فقط برای انجام یک ملاقات دو جانبه متحمل رنج سفر شود، در حاشیه یک اجلاس می‌تواند ملاقات‌های متعددی انجام دهد و از این رو اجلاس تهران بستر خوبی برای رایزنی‌ها و تبادل نظرات سران کشورهاست که فارغ از فضای اجلاس به صورت دو جانبه یا چند جانبه انجام می‌شود.
فارس: یکی از شایعاتی که از سوی برخی رسانه‌های غربی مطرح شده، هزینه‌‌بر بودن برگزاری اجلاس تهران است که می‌گویند از نظر اقتصادی به ضرر مردم ایران خواهد بود و آنها را متحمل فشار اقتصادی می‌کند. آیا این تحلیل درست است؟
قدیری ابیانه: واقعیت این است که برگزاری یک میهمانی ساده هم هزینه دارد و هر اجلاسی هم که در سطح دنیا برگزار می‌شود، نیازمند بودجه است اما آنچه مهم است اینست که در برابر هزینه‌ای که می‌شود، چه میزان فایده و سود نصیب می‌شود؛ مثلا وقتی ما اجلاس کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی را برگزار می‌کردیم بعضی‌ها می‌گفتند ساخت محل برگزاری این کنفرانس یک هزینه است در حالی که این ساختمان به محلی برای برگزاری جلسات متعدد تبدیل شده و قطعا امروز ارزش افزوده هم پیدا کرده است.
در واقع با ساخت محلی برای برگزاری اجلاس کنفرانس اسلامی یک امکانی به امکانات کشورمان اضافه شده و ما امروز شاهد برگزاری مراسم‌های گوناگون در یکی از بهترین سالن‌ها هستیم که حتما درآمدزا بوده و منافع آن بسیار بیشتر از هزینه‌ای است که برای احداث آن صرف کرده‌ایم.
ضمن اینکه اگر برگزاری اجلاس «نم» در تهران صرفا هزینه زا بود و برای ما منافع نداشت، دشمنان از برگزاری این اجلاس استقبال می‌کردند؛ در حالی که آنها به مقابله با ما برخواسته‌اند. خود این نشان می‌دهد که بی‌تردید برگزاری این اجلاس منافع زیادی برای ما دارد.
به عنوان نمونه الان برخی اعضای هیئت‌هایی که برای اجلاس به تهران می‌آیند مهمان هستند و بقیه اعضا باید در هتل‌ها با هزینه خودشان مستقر شوند؛ در همه اجلاس‌های بین‌المللی اینگونه است که کشور میزبان تنها پذیرای برخی اعضای هیئت‌های سیاسی و دیپلماتیک است و پرداخت هزینه‌های اقامت توسط همراهان آنها برای کشور ما ارزآوری زیادی دارد.
ضمن اینکه وقتی تصاویر حضور سران کشورها با هواپیمای شخصی خود در تهران منتشر شود، خط بطلانی بر تبلیغات غربی‌ها علیه ایران کشیده می‌شود و ملت‌ها متوجه غیر واقعی بودن پروپاگاندای غرب می‌شوند و خود هیئت‌ها از بدو ورود به ایران فرصتی می‌یابند تا به امکانات و توانمندی‌های کشورمان واقف شوند و این امر زمینه را برای گسترش روابط اقتصادی آنها با ما فراهم می‌کند و به همین دلیل نیز بین کشورهای مختلف برای میزبانی اجلاس‌های بین‌المللی رقابت وجود دارد.
فارس: اخیرا جمهوری اسلامی به مناسبت تصدی ریاست دوره‌ای جنبش عدم تعهد، خبرگزاری جنبش را تحت عنوان «نمنا NAMNA» راه‌اندازی کرده است. به نظر شما این اقدام تا چه اندازه می‌تواند در شکستن انحصار خبری نظام سلطه در جهان امروز موثر باشد؟
قدیری ابیانه: این کار، اقدام بسیار خوبی است و این خبرگزاری حداقل در این سه سال کاربرد خیلی بالایی خواهد داشت و تمام اعضا می‌توانند از این طریق اطلاعات مورد نیاز خود را دریافت کنند اما به نظرم باید مسئولان خبرگزاری بتوانند با توجه به اصل دقت و سرعت در انتشار اخبار، یک منبع خبری خوب، مستند و موثق برای مخاطبین جهانی به وجود آورند.
در حال حاضر انحصار تولید اخبار در دست لابی‌های صهیونیستی نیست اما انحصار پخش خبرها در دست آنهاست و آن بخش‌هایی که نخواهند، بازتاب نمی‌دهند و مطالب دلخواه خود را منتشر می‌کنند که شاید با یک خبرگزاری نتوان به طور کامل با این اقدام مقابله کرد اما اگر خبرگزاری جنبش عدم تعهد به مرجع مورد وثوقی برای اعضا تبدیل شود، به محدود کردن انحصار رسانه‌ای نظام سلطه کمک می‌کند.
مهم‌ترین هدف نهادهای اطلاع‌رسانی در عصر ارتباطات، رساندن پیام به مخاطبین است و ما باید با ایجاد منبع خبری فراگیر و تولید اخبار مفید و موثر کاری کنیم که در واقع رسانه‌های اصلی آنها، ترغیب و حتی مجبور به انعکاس اخبار «NAMNA» شوند.