پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

زهر غفلت در جام ملت

نزدیک به ۳۰ سال می گذرد؛ از جام زهری که به امام(ره) خورانیده شد اما هنوز عده ای به آن افتخار می کنند؛ قطعنامه ای که امروز قدیری ابیانه آن را به صلح امام حسن(ع) تشبیه می کند اما ۴ سال پیش ولایتی آن را به عنوان نسخه ای برای رفع تحریم ها می دانست؛ جام زهرهایی که در پی غفلت مردم هنوز هم خورانیده می شود.

خبرگزاری ایمنا -۳۱ تیر ۱۳۹۶۳۱

گروه سیاسی - محدثه احمدی: با اینکه خود شروع کننده جنگ بودند اما قطعنامه را هم خودشان صادر کردند؛ نه اینکه صلح طلب باشند؛ چون می‌دانستند ایران پیروز است تلاششان را برای اشغال کامل همان مقدار خاکی که در دستشان بود را کردند؛ به همین خاطر بود که امام خمینی (ره) قطعنامه‌های صادر شده در طول جنگ را «کاغذ پاره خواندند و به رزمنده ها فرمودند شما دفاعتان را بکنید و دشمن متجاوز را از خاک خود برانید».

اما قطعنامه‌ها هیچکدام پذیرفته نمی‌شد، تا اینکه قطعنامه ۵۹۸ به ایران پیشنهاد داده شد؛ امام خمینی(ره) در حالی این قطعنامه را پذیرفت که به «جام زهر»تعبیرش کرده بود؛ اما جام زهر تنها زمانی نوشیده می‌شود که فرد را مجبور به نوشاندنش کنند؛ بر اساس عقاید محمد حسن قدیری ابیانه عضو ستاد ۵۹۸ «گزارشاتی که برخی مسئولین (و نهادها) مانند دولت، سازمان برنامه و بودجه، خود آقای هاشمی رفسنجانی، فرمانده سپاه و امثالهم داده بودند، امام را به این نتیجه رسانیدند»؛ نتیجه‌ای که باید با وجود شرایط خاص کشور حاصل می‌شد؛

هر چند به کار بردن این اصطلاح از سوی امام خمینی (ره) دلیل دیگری هم داشت؛ «جنگ تا رفع فتنه»؛ اما برخی افراد برای پذیرش قطعنامه تلاش می.کردند. «اگر آنها (خواص) تلاشی که کردند صادقانه بوده و وضعیت را آنگونه که بوده برای امام تشریح کرده باشند، خلافی مرتکب نشده‌اند».

با این حال امام(ره) با به رسمیت شناختن بخشی از حقوق و خواسته‌های ایران در قطعنامه ۵۹۸، این قطعنامه را پذیرفت؛ اما بلافاصله پس از پذیرش این قطعنامه، منافقین با حمایت بعثی‌ها دست به عملیاتی به نام فروغ جاویدان زدند؛ عملیاتی با محوریت خیالات و تصورات رجوی و صدام؛ خیالی که می‌گفت کافی است منافقین به سمت تهران حرکت کنند، ملت به آنها می‌پیوندد و در پی آن، منافقین در تهران اعلام حاکمیت می‌کنند؛ اما همین خیال‌بافی سبب شد در عملیات مرصاد ضربات سنگینی به منافقین وارد شود و همین شکست سبب شده بود که از پیروزی بر ایران نآمید شوند.

با این که در پذیرش این قطعنامه دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد، اما بر اساس اعتقاد سفیر اسبق ایران در مکزیک و استرالیا «اگر ما زودتر این قطعنامه را می‌پذیرفتیم، سلاح های کشتار جمعی در اختیار عراق قرار نمی‌گرفت، و لذا خصومت غربی‌ها و متحدینشان با حکومت صدام به خاطر مسلح بودن به سلاح‌های کشتار جمعی صورت نمی‌گرفت؛ اگر دیرتر پذیرفته بودیم این سلاح می‌توانست علیه ایران بکار گرفته شود»؛ به همین خاطر قدیری ابیانه کارشناس مسائل سیاسی استراتژیک به طور اعلام می‌کند «من نمی‌دانم که آیا مسئولین آن زمان نسبت به این موضوع اطلاع و آگاهی داشتند یا نه اما معتقدم زمان پذیرش قطعنامه ۵۹۸ زمان مناسبی بود».

قدیری ابیانه به این خاطر زمان پذیرش قطعنامه را مناسب می‌داند که معتقد است «خواسته ما در جنگ این بود که پیروزی قطعی حاصل شود اما وضعیت به طوری رقم خورد که خواسته ما بر آورده نشد؛ می‌توان گفت مانند صلح امام حسن (ع) و صلح حدیبیه شد».

البته به اعتقاد قدیری ابیانه در آن موقعیت " نگرانی‌هایی بود ولی در شرایطی قرار داشتیم که پذیرش آن بهتر از ادامه جنگ بود؛ و درنهایت منجر به آزادی سرزمین ما، آزادی اسرای ما و سرنگونی صدام شد».

اما امروزه هم شرایط گذشته در حال تکرار است هر چند زمان پذیرش قطعنامه ۵۹۸ با زمان کنونی متفاوت است اما «هستند کسانی که تلاش می‌کنند نظرات خود را به نظام و رهبری تحمیل کنند»؛ همانگونه که در مجلس ششم ۱۲۴ نماینده به طور رسمی مسئله نوشاندن جام زهر را به رهبر انقلاب پیشنهاد دادند، اما ایشان در مقابل این تلاش‌ها ایستادگی کردند.

اما این جام زهرها تنها در مسائل نظامی و امنیت کشور نیست بلکه هستند جام زهرهایی که از راه فرهنگ خورانیده می‌شوند؛ «دشمن تلاش می‌کند با نفوذ در مسئولین و تأثیر بر فرهنگ عمومی نظام جمهوری را از محتوای اسلامی خالی کند».

خالی کردن نظام از اسلام یا همان جدایی دین از سیاست حاصل نمی‌شود مگر با تأثیر در فرهنگ جامعه، به گونه‌ای که جامعه را از فرهنگ و آرمان خود دور کند و به سوی فرهنگ و آرمان کشورهایی ببرد که با تفکرات خود همسان نیست؛ «عناصری که با پیشروی به سمت سکولاریسم از آرمان‌های انقلاب دور گشته و مجذوب غرب شده‌اند می‌توانند مفاهیم سکولار را در جامعه و نظام جاری کنند» این همان «شبیخون فرهنگی» است که قدیری ابیانه از آن یاد می‌کند.

اما شاید بتوان «سند ۲۰۳۰» را از نمونه‌های این نفوذ و تلاش برخی افراد در زمان کنونی در زمینه فرهنگ دانست؛ نمونه‌ای که ناشی از «همسو بودن با بیگانگان» است و «دولت کنونی تلاش می‌کند دستورالعمل‌های آنها را در کشور اجرا کند» چراکه «دولت آقای روحانی، دولتی منطبق بر آرمان‌های امام و انقلاب اسلامی نیست».