قیمت نفت خام بشکه ای 110 د لار یعنی لیتری 2100 تومان است. قیمت بنزین در بندر یا پالایشگاه لیتری 2500 تومان و در محل توزیع لیتری 3000 تومان است.
بنابر این هر قیمتی را دولت اعلام کند با این قیمتها مقایسه کنید تا معلوم شود چقدر به هدفمندی نزدیک شده است.
مثلا بنزین 700 تومانی یعنی یک سوم نفت خام و کمتر از یک چهارم قیمت تمام شده. بنزین اگر 1050 تومان باشد یعنی نصف قیمت نفت خام و یک سوم قیمت تمام شده.
قدیری ابیانه در گفتگو با «نسیم»: دولت فقط 33 هزار تومان از مبلغ یارانه را از محل واقعی کردن قیمتها می‌پردازد و مابقی از محل اعتبارات عمرانی است/ با تنبلی اجتماعی از جهاد اقتصادی به اقتصاد مقاومتی رسیدیم/ 'خود تحریمی' و تنبلی بزرگترین تحریم ما است.محورهای اظهارات محمدحسن قدیری ابیانه، کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با «نسیم» به شرح ذیل است:
اگر قیمت هر بشکه نفت خام 110 دلار باشد قیمت هر لیتر آن می شود بیش از 2000 تومان. آنهم در جزیره خارک.
نفت خام به پالایشگاه می رود و به بنزین، نفت سفید و گازوئیل (نفت گاز) و سایر محصولات تبدیل می شود.
قیمت بنزین در پالایشگاه (یا در بندر اگر وارد شود بیش از 80 سنت یعنی حدود 2500 تمام می شود) که باید به آن هزینه های انبارداری، حمل و نقل و تولید را اضافه کرد. چرا باید بنزین سهمیه ای لیتری 400 تومان ( حدود 21 دلار در هر بشکه) لیتری 700 تومان (حدد 37 دلار در هر بشکه) ، گازوئیل لیتری 300 تومان (کمتر از 16 دلار در هر بشکه) و نفت سفید لیتری 100 تومان (بشکه ای کمتر از 5 و نیم دلار در هر بشکه ) عرضه شود؟
اگر بخواهد هدفمند سازی را به تدریج انجام دهند باید بگویند که در مرحله اول به قیمت نفت خام در بنادر عرضه می شود. سپس هزینه پالایش آن را نیز به آن اضافه کنند و در مرحله بعد هزینه های حمل و نقل و توزیع را هم بگیرند.
این پول های کلانی که صرف یارانه سوخت می شود را می توان در جای بهتری هزینه کرد.
بسم الله الرحمن الرحیم. با توجه به آثاری که هدفمندسازی یارانهها بر شرایط اقتصادی کشور و در نتیجه «توسعه» دارد، بحث «هدفمندسازی یارانهها، چالش‌های فرارو و آثار آن بر توسعه در ایران» را در شماره پیشین آغاز کرده و تلاش کردیم موضوعاتی مانند: هدفمندسازی یارانهها و عدالت، هدفمندی یارانهها و رشد اقتصادی، آثار بلندمدت هدفمندی بر توسعه در ایران و ... را مورد بررسی قرار دهیم. با توجه به ناتمام ماندن بحث و ضرورت ادامه آن، در این میزگرد به ضرورت هدفمندسازی و اصلاحات ساختاری مکمل هدفمندی یارانهها می‌پردازیم. منتظر شنیدن نظرات جناب آقای دکتر قدیری‌ابیانه هستیم.
دکتر محمدحسن قدیری ابیانه: با تشکر از فصلنامه راهبرد توسعه که نسبت به موضوع مهم هدفمندسازی یارانهها، اهتمام داشته و این میزگرد را سامان داده است، مطالبی را در این مورد بیان می‌کنم.
بحث از یارانهها به بحث کلی‌تری با عنوان «نفت» در کشور ما باز می‌گردد. بخشی از نفت صادر می‌شود و بخشی هم به مصرف داخلی می‌رسد که یارانهها به مصرف داخلی نفت مربوط است. مناسب است که به وضعیت فعلی صادرات نفت اشاره‌ای داشته باشم. به نظر من (با توجه به ارتباطی که با مردم و سخنرانی‌هایی که در میان اقشار و در نقاط مختلف کشور دارم) معضل بزرگتری نسبت به وابستگی اقتصاد به نفت داریم. آن معضل بزرگ‌تر، وابستگی ذهنی به نفت است که دهها، صدها و گاهی هزاران برابر واقعیت است. ما دچار نوعی توهم در کشور هستیم.
دولت بابت نفت گاز (گازوئیل) مصرفی در یک روز (28 اسفند) بیش از 300 میلیارد تومان یارانه برای 240 هزار اتوبوس و کامیون داده است. این یعنی به ازای هر اتوبوس و یا کامیون فقط در یک روز یک میلیون 250 هزار تومان یارانه فقط برای سوختشان داده است.
سه هزار پروژه نیمه کاره عمرانی در کشور وجود دارد. طبق برآوردهای ریالی با نرخ امروز برای تکمیل این پر‌وژه‌ها به چهارصدهزار میلیارد تومان بودجه نیاز است [یعنی بیش از 130 میلیارد دلار] که با بودجه 20 هزار میلیارد تومانی به عمران در خوشبینانه‌ترین حالت که قیمت ها ثابت بماند به بیست سال زمان نیاز است.