شیوع ویروس کرونا در دنیا، بار دیگر ماهیت غرب که مبتنی بر سرمایهداری لیبرالیستی است را بر همگان آشکار کرد؛ «آرزوی مرگ انسانها به بهای پیروزی در رقابت اقتصادی با دیگران». نوع مدیریت بیماری کرونا در جوامع غربی و تبعیضهای ناروایی که مسئولان غربی در قبال مبتلایان قائل میشوند، بار دیگر ثابت کرد که در پارادایم لیبرالیسم و مشتقاتش، انسان فینفسه ارزش ندارد بلکه این منطق فردگرایی مبتنی بر اصالت سود و بازدهی است که اهمیت دارد.
ویروس کرونا یک ویژگی دیگر کشورهای لیبرال را هم علنی کرد؛ اینکه امکانات باید در خدمت شهروندان درجه یک باشد! مثلاً رسانههای غربی تأکید کردند که آمارها نشان میدهند که بیشترین جانباختگان و مبتلایان به بیماری کووید۱۹ در آمریکا را سیاهپوستان محلهها و شهرهای کم درآمد و فقیر تشکیل میدهند. در اروپا هم آمار مشابهی البته برای طبقه محروم مخابره شد. آمارها نشان میدهند میزان مرگ و میر و ابتلا به کووید۱۹ در فرانسه در حومههای فقیر و محروم بسیار بیشتر از محلهها و مناطق اعیاننشین است. اخبار دیگری هم درباره اینکه کشورهای لیبرال تصمیم گرفتهاند بیماران را به شکل گزینشی درمان کنند یا بعضی از گروههای بیماران را از درمان محروم کنند به گوش رسید. همه این اتفاقها در سطوح عالی جهان در حالی است که در کشور ما چند 10هزار نفر در قالب گروههای جهادی از جان و مال خود گذشتهاند تا بتوانند دردی از مبتلایان به ویروس کرونا کم کنند.
گسترش کرونا، حقایقی را در رابطه با کشورهای دنیا؛ چه ایران و چه کشورهای غربی آشکار و برملا کرد که خیلیها نسبت به آن غافل بودند. در کشورمان، شاهد اخلاقمداری، روحیه اسلامی و انسانی و فداکاری فردی برای نجات چه افراد چه جامعه از خطرات مهلک گسترش کرونا بودیم. از سوی دیگر شاهد بسیج جامعه برای نجات افراد و کمک به حل مسائل بودیم به نحوی که ایران به یک کارگاه تولید لوازم بهداشتی و نیز نهضت انواع کمک به مردمی که در اثر کرونا و گسترش قرنطینه دچار مشکلات شدند، تبدیل شده است. کادر پزشکی و درمانی ما نشان داد که از احساس مسئولیت بسیار بالایی نسبت به مردم برخوردار است و از هیچگونه فداکاری دریغ نکردند و در پاسخ به این فداکاری آنها، کسانی که در این مسیر جان باختند، لقب شهید به آنها اطلاق شد. از طرفی شاهد حضور روحانیت، بسیج، ارتش، سپاه، نیروهای انتظامی، مساجد، حسینیهها و مراکز مختلف بودیم و هستیم که وارد گود شدند تا بتوانیم از این مشکل را با کمترین خسارت و با بالاترین دستاوردها عبور کنیم. این ویژگیهایی که در ایران شاهد بودیم، درست عکسش را در غرب دیدیم. یعنی، نه اخلاق، نه انسانیت، نه وجدان و نه ایثارگری چه در سطح ملت و چه در سطح دولت مشاهده نشد. در غرب نسبت به سالمندان حساسیت لازم را نداشتند بلکه شیوع کرونا را فرصتی برای رهایی یافتن از مخارج سالمندان یافتند و دستور دادند که تجهیزات پزشکی برای سالمندان و معلولان هزینه نشود که بعد فروپاشی اخلاقی را در غرب هویدا کرد.
