مقایسه تنبلی در ایران با جهان
دکتر جوادی یگانه میزان تنبلی در ایران را با کشورهای دیگر جهان هم مقایسه کرده اند. جوادی یگانه شاخص هایی مثل اهمیت کار در زندگی، مطالبه پاداش و مزایای دولتی و ارائه ایده های جدید و خلاق بودن را ملاک قرار داده و نتایج تحقیقات شده همین نموداری که می بینید. نتایج تحقیق در مجموع نشان می دهد که میانگین تنبلی مردم در ایران 78/11 است.
این در حالی است که این میانگین در میان کلیه کشورهای جهان 46/88 است و تفاوت میانگین میزان تنبلی بین کشور ایران و کلیه کشورهای جهان معنادار است. به این معنا که تنبلی در کشور ایران به صورت معناداری بیشتر از میانگین کشورهای جهان بوده است. با این طبقه بندی و به ترتیب، کشورهای عربی رتبه اول تنبلی را دارا هستند و ایران با فاصله کمی بعد از کشورهای عربی در رتبه دوم قرار دارد. کشورهای آفریقایی هم با فاصله خیلی نزدیکی بعد از ایران و در رتبه سوم جهانی قرار دارند. کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی کمترین میانگین تنبلی را در سطح جهان دارند.
ماجرای این تحقیق چیست؟
دکتر محمدرضا جوادی یگانه – جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران – به همراه گروه پژوهشگر همکارش مدتی پیش با جمع آوری اطلاعات میدانی، تاریخی و پیمایشی، تحقیق جامع و کاملی جمع آوری و تلاش کردند به این پرسش پاسخ بدهند که «آیا ایرانی ها نسبت به جوامع دیگر تنبل ترند؟» جواب، بعد از چند ماه مطالعه و تحقیق بالاخره مشخص شد: «بله!» این مطالعه هم براساس یک تحقیق دیگری انجام گرفته که بین سال های 2006-2005 توسط یک موسسه بین المللی منتشر شده که بر اساس داده های آن مشخص شده میزان تنبلی ایرانیان از متوسط جهانی بیشتر است.
نکته عجیب و ناراحت کننده ماجرا هم اینکه در جدول ارائه شده تنها کشورهای عربی بیش از ایرانیان دچار تنبیلی بودند و برعکس همه کشورهای آفریقایی، اروپایی، آسیای میانه و آسای شرقی، آمریکای جنوبی و شمالی، به لحاظ عمده شاخصه ها، بالاتر از ایران قرار گرفته اند. (از نظر عمق فاجعه)
شاخصه هایی هم که آن گروه بین المللی جهت اثبات فرضیه شان بررسی کرده اند شامل این موارد می شد: «اهمیت کار در زندگی افراد یک جامعه»، «سختکوشی، زندگی بهتری را فراهم می کند یا خوش شانسی»، «ارائه ایده های جدید و خلاق بودن چه تاثیری بر پیشرفت دارد»، «پولدار بودن»، «کمک به مردم و نزدیکان«، » داشتن موفقیت های زیاد»، «مطالبه پاداش و مزایای دولتی»، «عدم پرداخت کرایه وسایل نقلیه عمومی» و «تقلب در پرداخت مالیات». شاید بعد از این همه توضیحات نیازی نباشد که بگوییم وضع ما در نتیجه آماری این شاخصه ها چگونه بوده است.
تنبلی اجتماعی چیست؟
بعد از اینکه گروه دکتر جوادی یگانه به این آمار و اطلاعات دسترسی پیدا می کنند بلافاصله یک گروه 1256 نفری از شهروندان تهرانی را مورد پژوهش قرار می دهند. آنها در پژوهششان تنبلی را مترادف با فقر حرکتی عنوان می کنند و می گویند در این پژوهش: «فردی تنبل است که هیچ رغبت و اشتیاقی به تحرک و جنب و جوش نداشته و از پویایی و جست و خیز گریزان است. فرد تنبل همیشه کار امروز را به فردا می اندازد، تصمیم سازی و تصمیم گیری را به دیگران واگذار می کند، تغییر و تحولی را که آرزو می کند – بدون کوچکترین اقدامی – از دیگران انتظار می کشد، عادت به فکر کردن ندارد و برای هر انتخابی تعلل می ورزد. «