پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

به گزارش خبرآنلاین، محمد حسن قدیری ابیانه کتاب «کلیدهای پیشرفت» را با عنوان فرعی «عوامل و موانع فرهنگی کار، تولید و سرمایه»، توسط انتشارات بنیاد بعثت منتشر کرده که با استقبال خوب مخاطبان، در آستانه چاپ سوم قرار گرفته است. این کتاب در 9 فصل به ارزیابی موضوعاتی چون «فرهنگ و اشتغال، ضعف ها و قوت ها، مطالبات مردمی، بحران در غرب، دیگاه اسلام، جملات قصار، محیط بین الملل و فشارها و فرصت ها، راهبردها، راهکارها» پرداخته که با دقت و با استفاده از روش علمی مدیریت استراتژیک استخراج و به زبان ساده تنظیم و ارائه گردیده است.

قدیری ابیانه کارشناس عالی امور استراتژیک وزارت امور خارجه و عضو شورای بین الملل پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی کتاب «کلیدهای پیشرفت» را با ذکر این جملات به مقام معظم رهبری تقدیم کرده است: این کتاب، در سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی به مقام معظم رهبری که همواره بر نقش فرهنگ در پیشرفت همه جانبه کشور و بر ضرورت اصلاح فرهنگ عمومی و تقویت نقاط قوت و رفع نقاط ضعف تاکید فرموده اند تقدیم می گردد.

در پشت جلد این کتاب که به بررسی عوامل و موانع فرهنگی اجتماعی اشتغال، تولید و سرمایه می پردازد، آمده: «برای اینکه اقتصاد ایران وابسته بهفروش نفت خام مورد نیاز غرب باشد، استعمار گران در صدسال اخیر برنامه ریزی دقیق و همه جانبه ای برای جلوگیری از تولید ثروت از یک طرف، و از طرف دیگر رواج فرهنگ مصرف گرایی را انجام دادند و در این راستا به ترویج فرهنگ مصرف بی رویه و به ویژه ترویج مصرف کالاهای خارجی پرداختند.
امروزه اغلب مردم و اغلب کسانی که متولی امور جامعه بوده و نیز فرهنگ سازان کشور، خود قربانی فکری این توطئه ها هستند و آثار و مواضع آنها هرچند با نیتی انقلابی، عدالت خواه و مردمی بیان می شود، بیش از اینکه به رهایی از وابستگی کمک کند، به تعمیق توطئه های استعماری می انجامد و بدون اینکه خویش بدانند یا بخواهند، در ظاهری ضد استعماری، در راستای سیاست های استعمارگران قرار دارند. این کتاب با این هدف نگارش شده که راه را از بیراهه بشناساند و زمینه را برای پیشرفت هرچه بیشتر کشور فراهم آورد.»

به گزارش خبرآنلاین، در بخش هایی از فصل دوم کتاب با عنوان «ضعف ها و قوت ها» می خوانیم:
ایران مقام سوم کمترین ساعات مفید کاری!
ساعت کار مفید هفتگی در ژاپن هم اکنون 40 تا 60 ساعت و در کره جنوبی 54 تا 72 ساعت است. ایران در رده سوم کمترین ساعات کار مفید سالیانه در جهان پس از کویت و عربستان قرار دارد. نماینده سابق کارگران در هیئت حل اختلاف اعلام کرد: سهم روزانه چای خوردن، تلفن زدن، مرخصی ساعتی گرفتن و نهار خوردن از کار مفید بیشتر است و اینگونه نمی توان به بهبود بهره وری و افزایش ساعات مفید کاری امیدوار بود.

*
تنبلی اجتماعی
در بین مسائل اجتماعی و مشخصه هایی که کم وبیش، از آنها با عنوان آسیب های فرهنگی یا اجتماعی یاد می شود، خصوصیتی اخلاقی را مشاهده می کنیم که به اعتقاد برخی صاحب نظران، بسیاری از ویژگی های نا مطلوب ما بر روی آن سوار شده است و در فرهنگ و خصلت جمعی ما ریشه دارد. این خصوصیت اخلاقی، «تنبلی اجنماعی» است که بسیاری از عادات فرهنگی و صفات اجتماعی ما از آن مایه می گیرند و تغذیه می کنند. آنچه مشخص است «تنبلی اجتماعی» یکی از مهمترین ویژگی رفتاری ناپسند ایرانیان است.
این مسئله به ویژه در عدم تمایل به درس خواندن در مدارس و دانشگاه ها، و در کار اداری کارمندان، و در میزان بالای تماشای تلویزیون در ایران به جای کتابخوانی، در تمایل زیاد به استخدام در دستگاه دولتی و عدم تمایل برای کسب تخصص و مهارت و کارآفرینی، در وجود تعطیلی های فراوان سالانه، در پدیده ای به نام بین التعطیلین، و موارد فراوان دیگر موچود است. همین شیوع و گستردگی آسیب های اجتماعی، «تنبلی اجتماعی» نشان از اهمیت ریشه یابی و تبیین دقیق این خصلت فرهنگی ایرانیان است...

*
تفاوت آموزش در ایران و ژاپن
ژاپنی ها در همان کلاس اول دبستان، با بچه هایشان اتمام حجت می کنند. درس اول هم جغرافیاست؛ نقشه ژاپن را می گذارند جلوی بچه ها و می گویند: ببینید این ژاپن کوچولوی ماست ، ببینید! ژاپن ما نفت ندارد، گاز ندارد، معدن ندارد، زمینش محدود و جمعیتش زیاد و زلزله خیز است و ...لیست «نداشته ها» «بایدها» را به بچه ها گوشزد می کنند. در ژاپن، نظام آموزشی فهرست مشاغل مورد نیاز جامعه را از همان اول کار، به «بچه ها» گوشزد می کند، حتی حجم موضوعات درسی کتاب های ژاپنف یک سوم اروپا است، چون ژاپنی ها معتقدند که «عمق» بهتر از «وسعت» است!
حالا این را مقایسه کنید با کتاب های درسی یا حتی رسانه های ما – از هر جناح و طیف، مخالف و موافق – که از همان اول مدام بر مطالبات مردم می دمند و ... در دبستان هم، درس تاریخ، نه برای عبرت، بلکه برای شرح «افتخارات گذشته» است. اگر نقشه جغرافیا را هم بگذارند جلوی بچه ها، با غرور می گویند: «بچه ها ببینید! ایران همه چیز دارد! ایران نفت دارد، گاز دارد، جنگل دارد، دریا دارد و ...!» نتیجه اش می شود «احساس داشتن» و «غنای کامل» و ایجاد تلفیقی از تنبلی اجتماعی و حتی طلبکاری که به اشتباه به آن می گوییم «غرور ملی!»...

* مقایسه تعطیلات رسمی در ایران و سایر کشورها
مقایسه تعداد تعطیلات رسمی در ایران (که سالانه 24 روز بود و یک روز هم در سال 1390 به آن اضافه شد) با سایر کشور ها، جلوه ای از وخامت اوضاع در ایران، از دیدگاه کار است. تعطیلات رسمی سالانه در هلند 7 روز است، انگگلستان، فنلاند و ایرلند جنوبی 8 روز، دانمارک 9 روز، بلژیک، لوکزامبورگ و یونان 10 روز، فرانسه و سوئد 11 روز، نروژ12 روز، اتریش 13 روز، آلمان بین 10 تا 14 روز (به اقتضای سیاست های داخلی متفاوت دولت های محلی آن کشور)، اسپانیا و پرتغال 14 روز، ایسلند 15 و ایتالیا 16 روز می باشد.
مطابق مطالعات انجام شده در مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، اثر یک روز تعطیلی اضافه در تولید ملی ایران، با توجه به آمار سال های 1389 و 1390 مبلغ هزار و 673 میلیارد تومان است. یعنی وقتی که یک روز در کشور اضافه تر تعطیل می شود، تولید ملی هزار و 673 میلیارد تومان کاهش پیدا می کند. اثر تعطیلی اضافه در درآمد مالیاتی کشورنیز در یک روز، 136 میلیارد تومان است...