پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

فیلم سینمایی «پشت پرده مه» نمونه چنین فرهنگ غلطی است.

غبار روبی حرم در ایران یک افتخار و ارزش محسوب می شود و ارزش نیز هست. در ژاپن نظافت مدرسه و کلاس درس نیز افتخار است و دانش آموزان برتر به عنوان جایزه توفیق نظافت کلاس را پیدا می کنند.

اما در ایران، از حرم که بگذریم نظافت محیط بویژه نظافت مدرسه یک جریمه است. فیلم سینمایی «پشت پرده مه» که اخیراً در سیما به نمایش درآمد نمونه چنین فرهنگ غلطی است.

در این فیلم یک معلم بد اخلاق به عنوان جریمه یک دانش آموز دارای مشکل جسمی، او را وادار به نظافت سرویس بهداشتی می‌کند و فیلم بر زجری که دانش آموز برای نظافت می‌کشد تمرکز می‌نماید. معلم بعداً به مشکلاتی که این دانش آموز داشته و موجب بروز عقب‌افتادگی‌های دانش آموز می‌شود پی می‌برد و دچار عذاب وجدان شده و برای تنبیه خود، خودش به نظافت سرویس بهداشتی می‌پردازد.

به هر حال نظافت یک جریمه است چه علیه خود و چه علیه دیگران. این امر نشانه منحط فرهنگ کار در ایران است. کشوری که از «کار کردن» با عناوینی مثل «سگ دویی» و «خرکاری» و «جان کندن» یاد می‌شود. در فرهنگ عمومی کشورمان «بهترین کار تفریح است» حال آنکه در فرهنگ اسلامی مطابق با فرمایش حضرت علی (ع) «بهترین تفریح کار است».

فیلم‌ها و برنامه‌های سینمایی و تلویزیونی و قصه‌ها و ... ما پر است از موضوعات ضد فرهنگی. تا باور عمومی از «بهترین کار تفریح است» به «بهترین تفریح کار است» تغییر نیابد اوضاع مملکت سامان نمی‌گیرد.