پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

سایت انجمن فیزیک دانان جوان ایران با اشاره به بخشی از کتاب «کلیدهای پیشرفت، عوامل و موانع فرهنگی کار، تولید و سرمایه» نوشته محمد حسن قدیری ابیانه که توسط انتشارات بنیاد بعثت منتشر شده این سوال را مطرح کرده است که «آیا به نظر شما، ایرانیها تنبل هستند؟» پاسخ تعدادی از کاربران به شرح زیر است:

در این متن ابتدا به موضوع تنبلی اجتماعی در کتاب اشاره شده است:

ایران مقام سوم کمترین ساعات مفید کاری!:

ساعت کار مفید هفتگی در ژاپن هم اکنون 40 تا 60 ساعت و در کره جنوبی 54 تا 72 ساعت است. ایران در رده سوم کمترین ساعات کار مفید سالیانه در جهان پس از کویت و عربستان قرار دارد. نماینده سابق کارگران در هیئت حل اختلاف اعلام کرد: سهم روزانه چای خوردن، تلفن زدن، مرخصی ساعتی گرفتن و نهار خوردن از کار مفید بیشتر است و اینگونه نمی توان به بهبود بهره وری و افزایش ساعات مفید کاری امیدوار بود.

تنبلی اجتماعی:

در بین مسائل اجتماعی و مشخصه هایی که کم وبیش، از آنها با عنوان آسیب های فرهنگی یا اجتماعی یاد می شود، خصوصیتی اخلاقی را مشاهده می کنیم که به اعتقاد برخی صاحب نظران، بسیاری از ویژگی های نا مطلوب ما بر روی آن سوار شده است و در فرهنگ و خصلت جمعی ما ریشه دارد. این خصوصیت اخلاقی، «تنبلی اجنماعی» است که بسیاری از عادات فرهنگی و صفات اجتماعی ما از آن مایه می گیرند و تغذیه می کنند. آنچه مشخص است «تنبلی اجتماعی» یکی از مهمترین ویژگی رفتاری ناپسند ایرانیان است.

این مسئله به ویژه در عدم تمایل به درس خواندن در مدارس و دانشگاه ها، و در کار اداری کارمندان، و در میزان بالای تماشای تلویزیون در ایران به جای کتابخوانی، در تمایل زیاد به استخدام در دستگاه دولتی و عدم تمایل برای کسب تخصص و مهارت و کارآفرینی، در وجود تعطیلی های فراوان سالانه، در پدیده ای به نام بین التعطیلین، و موارد فراوان دیگر موچود است. همین شیوع و گستردگی آسیب های اجتماعی، «تنبلی اجتماعی» نشان از اهمیت ریشه یابی و تبیین دقیق این خصلت فرهنگی ایرانیان است...

همچنین در برخی منابع وب، آمار جالب توجهی به چشممان می خورد، مثل:

رده سوم کمترین ساعت کار در جهان:

بر همین اساس ایران با سالانه ۸۰۰ ساعت کار مفید، در رده سوم کمترین ساعات کار مفید در جهان پس از کویت با ۶۰۰ ساعت و عربستان با ۷۲۰ ساعت کار مفید قرار دارد. این میزان در ژاپن سالیانه ۲ هزار و ۴۲۰ ساعت، در کره جنوبی هزار و ۹۰۰ ساعت، در چین هزار و ۴۲۰ ساعت، در آلمان هزار و ۷۰۰ ساعت، در آمریکا هزار و ۳۶۰ ساعت، در ترکیه هزار و ۳۳۰ ساعت، در پاکستان هزار و ۱۰۰ ساعت و در افغانستان ۹۵۰ ساعت است. بنابراین بر اساس این آمار، در خوش بینانه ترین حالت میزان ساعت کار مفید سالیانه در ایران، ۸۰۰ ساعت است اما در بدبینانه ترین حالت و با احتساب ۷ ساعت کار مفید در هر هفته و با در نظر گرفتن ۵۲ هفته در سال، این رقم ۳۶۴ ساعت خواهد بود که در این صورت ایران پیش از کویت و عربستان رده اول کمترین ساعت کار مفید در جهان را به خود اختصاص خواهد داد. به هر حال در هر دو صورت نیز میزان ساعت کار مفید در کشور ما نسبت به دیگر کشورها رقم مطلوبی ندارد.

نظرات کاربران به شرح زیر بوده است:

ü        معلومه که بیشتر ایرانی ها تنبل هستن!!! اما همشون اینطوری نیستن . البته من خودمم زیاد کار مفیدی انجام نمیدم که رقمش در هفته به ساعت برسه ولی باد دیدن این سایت باید میزانشو ببرم بالا

ü        البته موقعیت جغرافیایی (گرمسیر و سرد سیر بودن منطقه) هم در میل به تنبلی تاثیر دارد. مثلا در جایی خواندم مردم هند کار نکردن و راحتی را یک نعمت می دانند و معتقدند کسانی که کار نمی کنند نسبت به دیگران برتری دارند. طوری که برخی ناخن هایشان را کوتاه نمی کنند تا به دیگران نشان دهند کار نمی کنند. اما در مناطق سرد سیر مردم کوشا و اهل کار هستند. و از آنجا که ایران هم منطقه ای نسبتا گرمسیر محسوب می شود ممکن است ما گرایش به تنبلی داشته باشیم.

ü        البته متاسفانه منبع این ادعا (در مورد هندی ها) را به خاطر نمی آورم، اگر اینگونه نیست، بگویید تا اصلاح کنم.

ü        نژاد ایرانی و هر نژادی از کشورهای حومه که شامل نژاد ما میشه تنبل نیست پدر جان ؛ جبر محیطی ما رو تنبل کرده است؛ بنده بر این باورم هر کسی رو در هر محیطی پرورش بدی به همون میزان بازده یعنی برات سود خالص داره حالا هم قصه دوباره بر میگرده سر نظام آموزش و نمی دونم چی چی ما دروس بسیار بسیار بسیار کسل کننده و تکراری هستند باید بهوشند عزیزان که روند پرورش و آموزش ما یا معدل هوش ایرانی ها هم خوانی ندارد ؛ لذا ما بارها ثابت کردیم که وقتی جیم فنگ میشیم خارج ِ کشور موفق ترین انسان ها در حوزه کاری خودمون هستیم برای نمونه همین آقایی که مدیر عامل تنکو در انگلند هست و ملکه به ایشون لقب سر دادند. این نظر بنده بود مرسی از وقتی که برای خوندنش گذاشتید.-گل

ü        اگر به اداره ها یا در جامعه ی خودتون باشید این معضل هست

چرا ؟

در جامعه بخاطر بیکاری

در اداره ها بخاطر نداشتن وجدان کاری ......من موندم بچه های این کارمندا نون حلال میخورن ؟میدونید که نون حرام نسل در نسل اثرشو میگذاره

ü        لابه لای ارزوهامون گم نشیم یه وقت!

دوستایی هوپایی من ارادت دارم خدمتشون.

ü        با اینکه بعضیا خودشون رو بی دین معرفی میکنن اما بیشترشون به خدا اعتقاد دارن (با حرف زدن باهاشون متوجه شدم) باز نمیدونم دنبال چی هستن!

ü        مطلب جالب و تاسف باری بود.

شما دقیقا در چه مواردی, جویای نظر دیگران هستید؟ علل تنبلی؟ پیامدهای آن؟ راه حل آن؟ یا تجربیات دیگران؟ یا...؟

ü        راستی یادم نرفته ما تو کشورای دنیا به لحاظ فساد اداری فک کنم رتبه ی 85 رو داریم ببینید تو چندم هستیم با اینکه کشور راستی یادم نرفته اینو هم بگم که:

ü        تو اداره ها چون نیروی جوون نداریم و از زمانی که انقلاب شده چنبره زدن به ادارات ،کهولت سن و عادی شدن کار براشون موجب شده تنبل باشن و یه پرونده ی 2 روزه رو در 2 سال تحویل ارباب رجوع بدن.

ü         با اینکه بعضیا خودشون رو بی دین معرفی میکنن اما بیشترشون به خدا اعتقاد دارن (با حرف زدن باهاشون متوجه شدم) باز نمیدونم دنبال چی هستن!

ü        ببینید؛ اگر به رنکینگ جوامع تنبل(!) نگاه کنید، متوجه می شوید که آخرین جایگاهها، مربوط به کشورهای نفتی است! آیا نفت تنبلی آور است؟ ... به زعم خودم، بله! معمولا در این تیپ کشورها؛ دولت مرکزی، نفت و گاز و سایر مواد معدنی تمام شدنی را از زیر زمین در آورده و با عرضه عمده آن به شکل خام فروشی در دنیا، بخشی از درآمدها را به بودجه عمومی خودش اختصاص داده و الباقی را بین وابستگان حکومتی و سازمانهای عرض و طویلش توزیع می کند. کار بخش خصوصی هم این می شود که در یک رقابت اقتصادی (!)، تلاش می کنند حتی المقدور، سهم بیشتری از این درآمد را به سمت خودشان جلب کنند و مردم عادی هم سعی می کنند یا کارمند حقوق بگیر این دولت بشوند و یا اینکه در فعالیتهای تجارت و واسطه گری شرکت کنند و به هر نحو که شده، از این گردش مالی خدادادی منتفع بشوند و دست کم چند قطره ای از این نفت به سر سفره آنها بیاید. البته دولت هم معمولا یادش هست که برای خالی نبودن عریضه، باید گهگاهی، مقادیر متنابهی شعار حمایت از تولید و بخش خصوصی دانش بنیان و صادرات غیر نفتی بدهد تا احیانا اعتراضی از سوی اندک نخبگان جامعه ، موی دماغش نباشد! ولی در کشورهای غیر برخوردار از منابع زیر زمینی، لاجرم باید از سرمایه، مغز و دست های خود به بهترین شکل استفاده کرده و در رقابت بی رحمانه بازار شرکت کنید تا ثروتمند شوید. بنابراین، در آن کشورها، تنبلی به سرعت منجر به نابودی می شود. این است که ساعات کار مفید در ژاپن آن رقم است و در مقابل، در ایران و عربستان و کویت این رقم!

ü        فرهنگ ربطی به نفت نداره ؛

ü        درامد نفتی ربطی به شونصد روز تعطیلی در سال تقویم خورشیدی نداره

پس نفت ربطی به تنبلی نداره

مالت تنبل ترین کشور دنیاست اما آیا یک کشور نفت خیز هست ؟؟

اصلاً عنوان تاپیک با متن تاپیک نمی خونه.

ü        البته منظور از تنبلی در اینجا، بی تحرکی و نپرداختن به ورزش نیست، بلکه فرهنگ کار و بحث ساعات مفید کاری مطرح بود.

ضمنا فنلاند هم نفت دارد ولی مکانیسم خرج منابعش این است که دولت به درآمد آن دست نمی زند و همه اش می رود توی صندوق سرمایه گذاری ملی. به مردم هم می گوید یالا بروید دنبال کار و پیشرفت!

تو ایران کسی کار نمی کنه غیر از قشر خیلی فقیر. طبقه متوسط هم همه از زیر کار در میرن چون هرچی بیشتر کار کنی جا برا پیشرفت نیست. مرفه هم با 60 کیلو شکم نشسته با یه تلفن ملیون ملیارد به جیب میزنه. تنبلی قیاس مع الفارغه.

ü        کلاً این مبحث بسیار وسیعی هست که از زاوایای مختلفی میشه نگاش کرد میشه یه چند پایان نامه هم براش نوشت ولی آخرش همون ایرانی هست و دو کیلو یونجه البته بلا نسبت خودمو دو سه نفره دیگه.