شرحی بر دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان
دوشنبه, ۲۴ تیر ۱۳۹۲، ۰۱:۳۴ ق.ظ
این مطلب از طریق ایمیل دریافت شده است که آن را منتشر می نمایم.:
عارف خطیب و توانا آیت الله سیدعلی نجفی (ره)، شرحی عرفانی و بی نظیر بر فرازهای دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان دارد که در ذیل می آید:
در دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان می خوانیم: " اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَ بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ."(1)
مقدمه استغفار، ترک گناه است. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند اگر کسی ضمن اینکه استغفار می کند، گناه هم می کند، این دیگر مستغفر نیست، این مستهزء است (2).
اصلاً این ماه، ماه ترک است و روزه هم یک عمل ترک کردنی است... همه اش نخورید، نیاشامید، دروغ به خدا و رسول نبندید... همه ترک و صبر است.
شرایط استغفار چیست؟
شخصی در محضر حضرت علی(ع) گفت: ”استغفرالله” امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود: ”مادرت به عزایت گریه نماید، آیا می‌دانی استغفار چیست؟ همانا استغفار درجه علیین است و آن اسمی است که به شش معنی واقع می‌گردد:
اول پشیمانی بر گذشته، دوم عزم و اراده برای دوری از آن گناه تا ابد، سوم حق مخلوقات را ادا نمایی تا خدا را پاک و مطهر ملاقات کنی و حقی از مخلوقات بر عهده تو نباشد، چهارم اینکه به سوی هر فریضه‌ای که ضایع نموده‌ای روی آورده و حق آن را ادا کنی، پنجم اینکه گوشتی را که به واسطه حرام روییده شده به واسطه اندوه‌ها آب کنی تا پوست به استخوان چسبیده و گوشت تازه بین آنها روییده شود و ششم اینکه درد و رنج فرمان برداری و اطاعت را به جسم بچشانی چنان چه شیرینی معصیت را به آن چشانده بودی، پس در آن هنگام می‌توانی بگویی ”استغفرالله”که در این روز ما هم از خداوند می‌خواهیم جزء مستغفرین واقعی که امیر مؤمنان علی (ع) در مورد آن توضیح فرموده‌اند قرارمان داده و توبه ما را بپذیرد...و چهارم اینکه «ورزقه من حیث لایحتسب» از جایی که گمان نداری و فکرش را نمی کنیم روزی می رسد.
معنای ترک محرمات و بعد استغفار این است که ما خودمان را آماده کردیم، ما روی ظرفمان را به سوی تو برگرداندیم، ما دلمان را آماده و دست گیرنده مان را دراز کرده ایم، حال عنایت کن ما می گیریم. کسی که گناه می کند ظرف دلش وارونه و پشت به خداست، اگر صد سال هم باران ببارد، ظرف وارونه یک مثقال هم آب به خودش نمی گیرد.
حضرت امام (ره) در کتاب جهاد اکبر می فرمایند: تارکین گناه، اکثرشان تارکین نیستند و دروغ می گویند، از تبعات گناه وحشت دارند. لذا اگر خداوند تبارک و تعالی به گناه وعده عقوبت ندهد و بگوید گنهکاران، ما از این ساعت عقوبت را برداشتیم، گناه عقوبت ندارد، عتاب و خطاب هم ندارد آن کسی که گناه نکند، او تارک واقعی است.
پی نوشت:
(1) مفاتیح الجنان
(2)الامالی صدوق، ص 93.
۹۲/۰۴/۲۴
ذکر بر لب، سُبحه در کف، دل پر از شوق گناه
معصیت را خنده می آید ز استغفار ما !!
سُبحه: تسبیح