پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

شبکه های اجتماعی هم می توانند استکباری باشند هم استکبار ستیز

قدیری ابیانه تصریح کرد: شبکه های اجتماعی امکان استفاده برای هم مبارزه با استکبار را دارد و هم از این شبکه ها می توان علیه انقلاب های مردمی و بنفع استکبار استفاده کرد.

گروه دانش و فناوری ـ   کارشناس مسائل بین الملل در خصوص نقش فضای مجازی و فناوری اطلاعات در بیداری اسلامی گفت: با توجه به سانسور شدید در مصر در زمان مبارک و در رژیم هایی مثل عربستان، تونس، یمن و سایر کشورها و کنترل فشار اطلاعات، شبکه های مجازی در این کشورها نقش موثری در افشاگری ها و انتقال اطلاعات و نیز هماهنگی ها داشتند و تاثیرگذار بودند.

دکتر محمد حسن قدیری ابیانه در گفتگو با خبرنگار بولتن نیوز افزود: بنابراین شبکه های اجتماعی در بروز انقلاب ها و تحرکات مبارزین موثر بودند ،ضمن اینکه استکبار جهانی نیز که کنترل شبکه های اجتماعی را در دست دارد از این امکان برای بسیج افکار عمومی و تحریک آن علیه دولت های مستقل استفاده میکند.

قدیری ابیانه تصریح کرد: شبکه های اجتماعی  امکان استفاده برای هم مبارزه با استکبار را دارد و هم از این شبکه ها می توان علیه انقلاب های مردمی و بنفع استکبار استفاده کرد.

وی در خصوص استفاده از فضای مجازی برای کسترش دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی گفت: دیپلماسی عمومی باید به مهمترین ابزار در سیاست خارجی کشور تبدیل شود و به کمک سیاست خارجی رسمی کشور در آینده در آید، غربی ها از این ابزار نهایت استفاده را میکنند اما متاسفانه در کشور ما دیپلماسی عمومی در نهایت ضعف قرار دارد و توجهی به آن نمی شود، در حالی که زمینه بالقوه ی فراوانی در ایران برای حضور در عرصه دیپلماسی عمومی وجود دارد، سازمان های غیر دولتی، نمایندگان اقشار مردم و حتی اشخاص به عنوان فرد می توانند و باید در عرصه دیپلماسی عمومی حضور پیدا کنند.

این کارشناس مسائل استراتژیک گفت: اینترنت و فضای مجازی یکی از مهمترین صحنه های دیپلماسی عمومی است، هر کاربر اینترنت می تواند به یک پایگاه جهانی تبلبغات اسلامی و دیپلماسی عمومی و دفاع از حقوق ایران و به افشاگر دشمنان ملت ایران تبدیل شود، این کار از طریق ارسال ایمیل برای مخاطبان خارجی، عضویت در اتاق های گفتگو و شبکه های اجتماعی، راه اندازی اتاق های گفتگو و سایت های اینترنتی و امثال آن به اجرا در آید.

قدیری ابیانه اضافه کرد: من معتقدم امکاناتی که باید برای دیپلماسی عمومی فراهم شود، چند برابر امکاناتی باشد که برای دیپلماسی رسمی هزینه می شود، بطور مثال؛ اساتید دانشگاه بعنوان یک قشر فرهیخته می توانند اساتید کشورهای جهان را مورد خطاب قرار دهند، دانشجویان، دانشجویان جهان را، جوانان، جوانان را مورد خطاب قرار دهند و زنان زنان را، سازمانهای غیر دولتی می توانند مطالبی را درباره مخاطبین مطرح نمایند که طرح آن از طریق دستگاه دیپلماسی دخالت در امور دیگران محسوب می شود.