بهداشت در اسلام
اسلام تاکید زیادی بر روی بهداشت دارد:
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله فرمود:
- إِنَّ اللّهَ تَعالى جَمیلٌ یُحِبُّ الجَمالَ، سَخىٌّ یُحِبُّ السَّخاءَ، نَظیفٌ یُحِبُّ النَّظافَةَ؛
خداوند زیباست و زیبایى را دوست دارد، بخشنده است و بخشش را دوست دارد، پاکیزه است و پاکیزگى را دوست دارد. (نهج الفصاحه، ح 690)
- تَنَظَّفوا بِکُلِّ مَا استَطَعتُم فَإِنَّ اللّهَ تَعالى بَنَى السلامَ عَلَى النَّظافَةِ وَلَن یَدخُلَ الجَنَّةَ إِلاّکُلُّ نَظیفٍ؛
خودتان را با هر وسیلهاى که مىتوانید پاکیزه کنید، زیرا که خداى متعال اسلام را برپایه پاکیزگى بنا کرده است و هرگز به بهشت نمىرود، مگر کسى که پاکیزه باشد. (نهج الفصاحه، ح 1182)
- طَهِّروا هذِه الجسادَ طَهَّرَکُمُ اللّهُ، فَاِنَّهُ لَیسَ عَبدٌ یَبیتُ طاهِرا اِلاّ باتَ مَعَهُ مَلَکٌ فى شِعارِهِ وَ لا یَتَقَلَّبُ ساعَةً مِنَ اللَّیلِ اِلاّ قالَ: اَللّهُمَّ اغفِر لِعَبدِکَ فَاِنَّهُ باتَ طاهِرا؛
این بدنها را پاکیزه کنید، خداوند پاکیزهتان کند، زیرا هیچ بندهاى نیست که شب با بدنى پاکیزه بخوابد مگر اینکه فرشتهاى در جامه او با وى مىخوابد و هیچ لحظهاى از شب از این پهلو به آن پهلو نمىشود، مگر اینکه آن فرشته مىگوید: خدایا بندهات را بیامرز، زیرا که با بدنى پاکیزه خوابیده است.(کنز العمال، ح 26003)
- تَخَلَّلوا، فَاِنَّهُ یُنَقِّى الفَمَ وَ مَصلَحَةٌ لِلِّثَةِ؛
خلال کنید، چرا که دهان را تمیز مىکند و مایه سلامت لثه است.(کافى، ج 6، ص 376، ح 5)
- غَسلُ اِلناءِ وَ طَهارَةُ الفِناءِ یورِثانِ الغِنى؛
شستن ظرفها و پاکیزگى حیاط خانه مایه غناست. (نهج الفصاحه، ح 2031)
- مَنِ اتَّخَذَ شَعرا فَلیُحسِن وَلایَتَهُ، اَو لِیَجُزَّهُ؛
هر کس مو مىگذارد، آن را خوب نگه دارد وگرنه کوتاهش کند. (کافى، ج 6، ص 485، ح 2)
- لا تُبَیَّتُوا القُمامَةَ فى بُیوتِکُم وَ اَخرِجوها نَهارا، فَاِنَّها مَقعَدُ الشَّیطانِ؛
زباله را شب در خانههاى خود نگه ندارید و آن را در روز به بیرون از خانه منتقل کنید، زیرا زباله نشیمنگاه شیطان است. (من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 5، ح 4968)
- اَبصَرَ رسول اللّه صلىاللهعلیهوآله رَجُلاً شَعثا شَعرُ رَأسِهِ وَ سَخَةً ثیابُهُ، سَیِّئَةً حالُهُ فَقال رسول اللّه صلىاللهعلیهوآله : مِن الدّینِ المُتعَةُ وَ اِظهارُ النِّعمَةِ؛
پیامبر خدا صلىاللهعلیهوآله مردى را دیدند که موهاى ژولیده و جامهاى چرکین و سر و وضع نامرتّبى داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمتهاى خدا و آشکار ساختن نعمت جزء دین است. (کافى، ج 6، ص 439، ح 5)
- یَساَلُ اَحَدُکُم عَن خَبَرِ السَّماءِ وَ هُوَ یَدَعُ اَظفارَهُ کَأَظفارِ الطَّیرِ، یَجتَمِعُ فیهَا الجَنابَةُ وَ الخَبَثُ وَ التَّفَثُ ؛
بعضى از شما از خبرِ آسمان مىپرسند، در حالى که ناخنهاى خود را به مانند چنگال پرندگان، وا مىگذارند که در آنها جنابت، آلودگى و چرک، جاى مىگیرد. (کنز العمال، ح 17260)