پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

اخیرا دولت اعلام کرد که طبق قانون کارمندان باید هفته ای 44 ساعت کار کنند. کار ارزندها ی است. اما:

آیا ساعت ناهار و نماز را باید جزو ساعات کاری محسوب کرد؟!

آیا کارمندان باید بابت وقت نماز خواندن و غذا خوردن حقوق بگیرند؟

البته تا کنون چنین رسمی بوده است که رسم غلطی است. مگر کشاورزان و یا مغازه داران برای ناهار خوردن و نماز خواندن حقوقی دریافت می دارند؟!

در کشورهای دیگر یک تا دو ساعت را در هنگام ظهر ساعت غیر کاری اعلام می کنند تا کارمندان در این فاصله که در اختیار خودشان است و بابت آن حقوق نمی گیرند هر کار خواستند بکنند. می توانند ناهار بخورند، با سایر کارکنان به گفتگوهای غیر کاری بپردازند و به دید وبازدید یکدیگر بروند. از اداره خارج شوند و یا هر کاری دیگری که مایلند.

متاسفانه مطابق با گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ساعت مفید کاری در ادارات دولتی روزانه به 22 دقیقه کاهش پیدا کرده است. خوردن صبحانه، خواندن روزنامه، گوش کردن به رادیو تماشای تلویزیون و پی گیری نتایج فوتبال، گپ زدن با دوستان و فامیل و امثالهم بخشی از این کارهای غیر مفید اداری است.

برخی کارهای مفید و حتی واجب هم هست که ربطی به مسئولیت اداری فرد ندارد. مثل نماز خواندن، زیارت عاشورا و امثالهم.

امید است دولت در دفاع از حقوق مردمی که از جیب آنان حقوق کارکنان پرداخت می شود (زیرا بیت المال متعلق به همه مردم است) جلوی اتلاف وقت کارمندان و سرگردانی ارباب رجوع در ادارات را بگیرد.