پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

اخیراً در انتقاد از سخنرانی های رئیس محترم جمهور ایران در نیویورک، برخی‌ها در داخل، تاکید ایشان بر ضرورت پیوستن اسرائیل به معاهده ان پی تی و نیز منع کاربرد سلاح شیمیایی را به نوعی به معنی شناسایی غیرمستقیم اسرائیل تعبیر کردند.

این نوع تحلیل با واقعیت منطبق نیست بلکه چنین تعبیر و تفسیری خود به نفع اسرائیل است. انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی طبیعتاً و ماهیتاً نه سیاست‌های رژیم صهیونیستی را  قبول دارد و نه رژیم اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد و نه اینکه کشوری به نام اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد. به همین دلیل هم می‌گوئیم فلسطین اشغالی یا رژیم اشغالگر قدس. اما آیا اگر هر جا نامی از اسرائیل ببریم یعنی به رسمیت شناختن اسرائیل؟! مثلا اینکه می گوئیم «مرگ بر اسرائیل» به این معنی است که اسرائیل را به رسمیت می شناسیم؟!

رژیم صهیونیستی صدها کلاهک هسته ای دارد، از سلاح‌های شیمیایی برخوردار است ولی سازمان‌های ذیربط به این بهانه که این رژِم عضو پیمان‌های خلع سلاح های کشتار جمعی نیست از کنار آن عبور می‌کنند، حال آنکه در مورد ایران فشار می‌آورند که پروتکل الحاقی را هم بپذیرد.

از جمله اقدامات مثبت آقای روحانی در سفر اخیر به نیویورک تأکید بر این بود که عبارت آپارتاید برای اسرائیل کفایت نمی‌کند و نیز خواستار پیوستن اسرائیل به معاده ان‌پی‌تی و منع تولید و نگهداری و کاربرد سلاح‌های شیمیایی بود.

این اقدام آقای روحانی یک تهاجم به رژیم صهیونیستی بود و استفاده از عبارت اسرائیل در اینجا به معنی به رسمیت شناختن آن نیست. و اتفاقاً تعبیر این عبارات به عنوان به رسمیت شناختن اسرائیل که توسط برخی از افراد در نقد آقای روحانی انجام شد کمکی است به رژیم اسرائیل البته بدون اینکه چنین قصدی داشته باشند. پس نتیجه می گیریم که «مرگ بر اسرائیل».