پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

به گزارش پایگاه خبری صاحب الزمان " اقتصاد کشور وابسته به نفت است. اما وخیم تر از این وابستگی، وابستگی ذهنی مردم به نفت می باشد که باعث گردید کشور در وضعیت اقتصاد استراحتی گرفتار شود. تصور مردم از میزان درآمدهای کشور از نفت و نیز در مورد کل بودجه کشور، ده ها، صدها و گاه بیش از هزار برابر واقعیت است!
وی افزود: این توهمات موجب بروز مطالباتی در میان مردم شده است که برآوردن آن نه تنها در توان اقتصادی کشور نیست، بلکه به جای تلاش برای افزایش تولید، باعث بزور پدیده ای به نام تنبلی اجتماعی در میان مردم گردیده و ایرانی ها را پس از اعراب در دومین جایگاه در جهان از این حیث قرار داده است.
ایران در بهترین شرایط و قبل از تحریم ها ماهانه 69 میلیون بشکه نفت صادر می کرد. با تقسیم این تعداد بر جمعیت ایران، معلوم می گردد که کل صادرات نفت ایران به خارج به ازای هر ایرانی در هر ماه کم تر از یک بشکه (92 صدم بشکه) است؛ (در شرایط تحریم نیم بشکه).

مطابق بودجه مصوب سال 1391 پیش بینی شده است که درآمد حاصل از نفت و فرآورده های نفتی به بیش از رقم 61 هزار میلیارد تومان برسد. اگه این رقم را بر جمعیت ایران تقسیم کنیم، می شود به ازای هر نفر ایرانی، ماهیانه کمتر از 68 هزار تومان نفت فروش رود که با تصور مردم از درآمدهای نفتی بسیار بیشتر از رقم واقعی است.
حقوق 600 هزار تومانی یک کارمند دولتی به این معناست که دولت معادل سهم کامل ده نفر ایرانی از نفت را به وی می دهد تا وی خدمت مورد نظر را ارائه دهد. در حقیقت ده نفر کبر نشین شده اند تا کارمند این حقوق بگیرد و اگر خواستار حقوق بیشتری است، به این معناست که توقع دارد دولت سهم نفت تعداد بیشتری از افراد را به وی اختصاص دهد.
هزینه متوسط یک دانشجوی لیسانس در رشته های عادی حدود  3 میلیون تومان در یک سال است. بدان معناست که دولت سهم بیش از 4 نفر از نفت را خرج تحصیل دانشجویان می کند. اگر دانشجویان از خوراک و خوابگاه و امکانات خود راضی نیستند به این معناست که خواستار محرومیت عده بیشتری از سهم نفت برای رفاه و امکانات بیشتر برای خود هستند.
وی در بخشی از سخنان خود افزود: درآمدهای دولت به درآمدهای حاصل از صادرات نفت منحصر نمی شود و منابع بودجه عمومی دولت عبارت است از: 1.همه درآمدهای صادراتی دولت شامل نفت و غیر نفت؛ 65 درصد از سود و سهم دولت از شرکت ها و مؤسسات دولتی؛ مالیات ها، عوارض و جریمه ها و امثال آن ها؛ منابع حاصل از واگذاری شرکت های دولتی؛ وام های داخلی وخارجی...
کل بودجه عمومی که دولت برای هزینه در امور مختلف در بودجه سال 91 به ازای هر ایرانی در هر ماه حدود 182 هزار تومان بود. این درآمد برای سال 1393، 205 هزار تومان پیش بینی شده است که البته 54 هزار تومان آن کسری بودجه است.
ضروری است اقتصاد کشور از وابستگی به نفت رهایی یابد. اما ایران علاوه بر این که اقتصادش بر نفت وابسته است، بلکه افکار عمومی نیز دچار وابستگی چند برابر ذهنی به نفت می باشد؛ زیرا تصور عمومی از میزان صادرات نفتی بسیار بیشتر از وابستگی اقصادی به نفت است.
این تصور غلط باعث شده است که همگان همه چیز را از دولت و حکومت طلب کنند و نقش خویش را نادیده بگیرند.
طبق گزارش مرکز پژوهش های مجلس، ساعت مفید کاری در ایران روزانه 22 دقیقه است. می توان گفت که ساعات مفید کاری در یک سال حدود 80 ساعت است که معادل 10 روز کاری می باشد.
دولت به ازای هر خانواده 5 نفری ماهیانه مبلغی بیش از 260 هزار تومان از بیت المال برداشت و به کارکنان دولت می پردازد حال آن که نه مردم چنین احساسی دارند که حقوق کارکنان دولت را تأمین می نمایند و نه کارکنان دولت خود را بالواقع حقوق بگیر مردم می دانند. نتیجه چنین برداشتی، ضعف وجدان کاری، ساعات مفید کاری پایین اکثر کارکنان دولتی و سرگردانی مراجعین به دستگاه های دولتی است که به جای اینکه ارباب رجوع باشند، اسیر رجوعند و شأن و منزلت و حقوقشان رعایت نمی گردد.
ژاپنی ها در همان کلاس اول دبستان، با بچه هایشان اتمام حجت می کنند و لیست «نداشته ها» و «بایدها» را به بچه ها گوشزد می کنند. در ژاپن نظام آموزشی فهرست مشاغل مورد نیاز جامعه را از همان اول کار به «بچه ها» گوشزد می کند حتی حجم موضوعات درسی کتاب های درسی در ژاپن، یک سوم اروپاست؛ چون ژاپنی ها معتقدند «عمق» بهتر از «وسعت» است!
حال در ایران این روش احساس می شود که احساس «داشتن» و «غنای کامل» و ایجاد تلفیقی از تنبلی اجتماعی و حتی طلبکاری که به اشتباه به آن می گوییم غرور ملی! که نتیجه این می شود که بچه های ما فکر و ذکرشان می شود مشاغلی که نفع و رفاه «شخص» در آن حرف اول و آخر را می زند، نه نیاز کشور.

 1392/09/18 -