لزوم واقعی شدن قیمت سوخت / درآمد عظیم نفتی توهم است
استراتژی استعمارگران در خصوص ایران خام فروشی نفت است.
به گفته این استاد دانشگاه؛ خواست کشورهای استعمارگر این است که نفت تنها ابزار اداره کشورهای نفت خیز باشد تا همواره نیاز این کشورها به فروش نفت برای اداره جاری مملکت و مردم تمام نشود.
نویسنده کتاب توهم نفتی و اقتصاد استراحتی تصریح کرد: تا مادامی که این اهرم در دست استعمار باشد با خریدن یا نخریدن نفت از کشورها می توانند به یک کشور فشار وارد کنند و جلوی پیشرفت آن را بگیرند.
هزینه نشدن درآمد حاصل از فروش نفت برای توسعه
وی افزود: بعد دیگر این استراتژی این بود که کشورهای نفت خیز نباید درآمد حاصل از فروش نفت را برای توسعه و آبادانی هزینه کنند و برای اینکه این اتفاق بیفتد باید مصرف گرایی را در آنها دامن بزنند. آنها این سیاست را پیاده کردند و باز برای اینکه پول نفت به خود کشورهای خریدار نفت (که اغلب جوامع غربی هستند) برگردد، مصرف کالاهای غربی را ترویج کردند.
به گفته قدیری ابیانه غربی ها در این کار موفق شدند و مصرف کالای غربی در کشورهای جهان سوم و در حال توسعه به نوعی نشانه تشخص و طبقه اجتماعی شد، سیاستی که در کشور ما نیز اجرا شد؛ در عین حال دلیل اینکه کشورهای استعمارگر، رژیم پهلوی و رژیم ال سعود را به کشورهای نفت خیز تحمیل کردند پیشبرد این سیاست ها بود.
سفیر سابق ایران در استرالیا و مکزیک افزود: لذا در حال حاضر به دلیل فرهنگ سازی ضعیف در زمینه کار از یک طرف و مصرف گرایی از طرف دیگر اقتصاد کشور ما همچنان مبتنی بر اقتصاد نفتی است.
قدیری ابیانه خاطر نشان کرد: یکی از مسایلی که استعمار به ما تحمیل کرد این تفکر بود که چون ما نفت داریم به کار کردن نیازی نداریم؛ که البته استعمار در ترویج این تفکر موفق بود درحالی که ایران یک کشور مذهبی است و طبق آموزه های دین کار یکی از نشانه های فرد مومن است؛ خدا در قرآن می فرماید ای آل داوود به شکرانه نعمتی که به شما داده ایم کار کنید.
کارشناس امور استراتژیک افزود: اگر ما به همین توصیه های دینی گوش می کردیم جزو توسعه یافته ترین کشورهای جهان بودیم. درحالی که آمار ها نشان می دهد در میان کشورهای دنیا بیشترین تعطیلات مناسبتی را داریم یعنی حدود 25 روز در حالی که تعطیلات مناسبتی درآمریکا 7 روز است؛ در ایران یک نفر کار می کند و چهار نفر میخورند در حالی که در یک خانواده 4 نفره در اروپا دو نفر و در انگلیس سه نفر کار میکنند. ساعت مفید کاری در ایران گاهی به پایین ترین سطح در جهان نیز رسیده است و حتی 22 دقیقه در روز نیز در آمار ها آمده است.
وی یادآوری کرد: ایران جزو کشورهای پر مصرف دنیا محسوب می شود و از نظر تنبلی بعد از عرب ها رتبه دوم دارد، این آمار به آن معناست که ما نه تنها موفق نبودیم توطیه استعمار را خنثی کنیم بلکه در آن غرق شدیم.
تاکید رهبری بر ضرورت رهایی از اقتصاد وابسته به نفت
به گفته قدیری ابیانه مشکل بزرگتری که از وابستگی اقتصادی به نفت داریم، وابستگی ذهنی به نفت است به این معنا که مردم تصور می کنند درآمد نفت صدها برابر میزانی است که به صورت رسمی اعلام میشود به همین جهت این باور در میان آنها شکل گرفته که دولت مسوول تامین درمان، معیشت، شغل و رفاه آنهاست.
کارشناس ارشد روابط بینالملل افزود: نه تنها مردم این باور را دارند که دولت مسوول تامین تمامی امکانات است بلکه مسوولان نیز این باور را دارند که باید تمامی امکانات را برای مردم تامین کنند؛ این باور غلط در حالی در کشور جا افتاده است که در دنیا مردم می دانند خود آنها هستند که کشور را اداره می کنند.
سفیر سابق ایران در استرالیا و مکزیک یادآوری کرد: درست است که در چند سال گذشته درآمد حاصل از نفت بی سابقه بالا رفت اما در نهایت باید از وابستگی به اقتصاد نفتی نجات پیدا کنیم، جدای از وابستگی ذهنی مردم به درآمدهای نفتی، مردم مدام این مطالبه را هم دارند که سهم من از نفت چه شد؟ در حالی که نمی گویند نقش من در تولید ثروت چیست؟ همه انتظار دارند پول نفت سر سفره هایشان بیاید در حالی که جای نفت در سر سفره نیست.
مرتفع نشدن مشکلات با اتکا به نفت
وی ادامه داد: البته نقش مدیریت کارآمد را نمی توان نادیده گرفت اما این نقش مطلق نیست؛ اگر به جای مدیران امروزی، امامان معصوم هم اداره کشور را در دست می گرفتند بدون همکاری مردم نتیجه ذلخواه حاصل نمی شد. ما همیشه نقش مسوولان را پر رنگ تر از حد واقعی می بینیم و دلیل وجود همه مشکلات را ناتوانی آنها می دانیم؛ مدیریت موثر است ولی در حد ده درصد. از سوی دیگر در مشکلات کنونی تحریم ها نیز تاثیر دارد ولی تاثیر آنها هم زیاد نیست و بیشتر از 15 درصد تجاوز نمی کند. مشکل اصلی ذر سبک زندگی ما است.
قدیری ابیانه تاکید کرد: توقع مردم باعث می شود که دولت ها با استقبال خوب بر سر کار بیایند ولی زمان رفتن خوب بدرقه نشوند. خدا در قران می فرماید تغییری در ملت ها ایجاد نمی شود مگر اینکه خودشان در نفسشان تغییردهند؛ خداوند نمی فرماید اگر مدیران تغییر کنند اوضاع تغییر می یابد. ما باید مشکلات اصلی کشور را برای مردم بازگو کنیم شاید برخورنده باشد ولی مردم باید بدانند در ظهور و بروز مشکلات نقش دارند و حتی سهم اصلی در وجود مشکل سبک زندگی مردم است و برای حل مشکلات باید سبک زندگی خود را تغییر دهند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: وقتی خبری مانند فساد 3000 میلیاردی پیش می آید همه فکر میکنند که نظام را فساد گرفته در صورتیکه که نظام جمهوری اسلامی جز سالم ترین نظام ها در دنیاست. مردم در مناطق مرزی فکر می کنند حقشان خورده شده در صورتیکه در تهران نیز مردم همین تصور را دارند که حقشان خورده شده است؛ این مشکل برآمده از آن توهم درآمد عظیم نفتی است که هرچه به مناطق نفت خیز نزدیک تر می شویم بیشتر هم می شود و مردم خودشان را با آن ور آب ها مقایسه می کنند.
کارشناس امور استراتژیک ادامه داد: مردم در مناطق جنوبی انتظار دارند رفاهی در حد امارات داشته باشند، این در حالی است که ثادرات نفت به ازای هر اماراتیدر یکسال معادل بیشاز 80 سال یک ایرانی است که صرف کشوری به اندازه قشم می شود؛ بله اگر ما هم همه ذرآمذنفت را در قشم خرج می کردیم، قشم نیز مانند دوبی می شد ولی ما آن را برای مساحتی بیست برابر امارات خرج می کنیم.
نویسنده کتاب توهم نفتی و اقتصاد استراحتی ادامه داد: در عین حال مردم می پرسند چرا کشورهایی که نفت ندارند پیشرفته تر از کشورهای نفت خیز هستند اما متوجه نمی شوند که ساعات مفید کار در آن کشورها بسیار بیشتر از ایران است.
اولیت های تحقق اهداف سند چشم انداز
وی با اشاره به مشکلات صنعت نفت ادامه داد: ما نفت خام 110دلار را به پالایشگاه می بریم و به نفت سفید تبدیل می کنیم و با هزینه حمل و نقل 160 دلار برای کشور تمام می شود و در مقصد کمتر از 6 دلار می فروشیم. در حالی برای سوخت یارانه می دهیم که این اصل اساسی را پذیرفته ایم که هر کس بیشتر هوا را آلوده کند بیشتر یارانه می گیرد.
قدیری ابیانه با اشاره به بودجه 93 گفت : بودجه سنواتی سال 93 با بیش از 50 هزار میلیارد تومان کسری بسته شده و تحقق پیدا نخواهد کرد از همین رو دولت باید به سمت هدفمندی برود و قیمت سوخت را به واقعیت نزدیک کند. در حال حاضر بنزین برای دولت لیتری 3000 تومان تمام می شود و 700 تومان به دست مردم می رساند و این مابه التفاوت ذر سال از 700 تن طلا بیشتر است. آیا از این احمقانه تر می توان عمل کرد که چنین ثروتی را در باک ماشینها بریزیم که شهر را آلوده کنند و بعد بگوییم پایتخت را باید عوض کرد؟
از اینکه وقت خود را صرف مطالعه نظر اینجانب نموده و آنرا منتشر نمودید کمال تشکر و قدر دانی را دارم.
آقای دکتر برنج ایرانی با قیمت های متوسط هم موجود است که ما می توانیم با کاستن درصدی از حجم برنج سبد کالا تفاوت قیمت را جبران نماییم.
اگر امسال این تفاوت را نپردازیم در سال های آینده چگونه خواهیم توانست بار کشاورزان بیکار، وابستگی غذایی، تخریب شالیزارها و تبدیل آنها به ویلا و هزار تا مشکل دیگر را به دوش بکشیم؟
در حال حاضر با دو دسته طرف هستیم:
دسته اول کشاورزان مظلوم شمال که برنج هایشان خریدار ندارد و یا نصیب دلال است و سایر محصولات آنها نظیر مرکبات، چای و... نیز هر کدام مشکلات خودشان را دارند.
دسته دوم دلالان و وارد کنندگان برنج خارجی که روز به روز فربه تر می گردند، حتما شنیده اید که جدیدا هیئتی از ایران برای بررسی نحوه کشت و برداشت برنج عازم هند و پاکستان میگردند تا آلودگی برنج های خارجی را بررسی نمایند، این امر حاکی از قدرتمندتر و سازمان یافته شدن بیش از پیش واردات برنج می گردد.
بعید نیست که در آینده ای نه چندان دور برنج خارجی پاک و برنج داخلی آلوده اعلام گردد چرا که برنج خارجی را بررسی نمودند و برنج داخلی را نه!
http://www.yjc.ir/fa/news/4716971
آقای دکتر همین را می توان در نظرسنجی مثلا برنامه پایش از مردم پرسید که آیا 10 کیلو برنج خارجی بهتر است یا 5 کیلو برنج ایرانی؟
آقای دکتر شما برنجی که در طرح تنظیم بازار عرضه می شد راامتحان نموده اید؟ آیا اطلاع دارید که این برنج ها اصلا نمی پزند؟ اصلا قابل جویدن نیستند؟ بیچاره مردمی که برای آن صف های طولانی را تحمل نمودند.