پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

ملاحظات: متن زیر متن مصاحبه مجله مثلث با اینجانب است که متاسفانه بدون اطلاع بنده به صورت یادداشت درج شده است و دارای اشتباهات مختصری است که اصلاح شده آن ذیلا درج می گردد:

مثلث آنلاین: مصلحت کشور ایجاب می‌کند که ریاست محترم جمهور در مقطع فعلی لحنی ملایم و دیپلماتیک و نرم نسبت به غرب اتخاذ کنند.

باید این سنت که حتما سخنران 22 بهمن رئیس‌جمهور باشد، مورد تجدید نظر قرار بگیرد.

محمد حسن قدیری ابیانه : مصلحت کشور ایجاب می‌کند که ریاست محترم جمهور در مقطع فعلی لحنی ملایم و دیپلماتیک و نرم نسبت به غرب اتخاذ کنند تا برای بخشی از مردم کشور ما که دچار توهم شده‌اند و فکر می‌کنند با چنین لحنی می‌توان آمریکا را از دشمنی با جمهوری اسلامی ایران باز داشت، به خود آیند و متوجه شوند که دشمنی آمریکا با ملت ایران ریشه‌ای و اساسی است. یکی از عوامل شور و هیجان و گستردگی حضور مردم در راهپیمایی 22 بهمن، لحن‌های توهین‌آمیز غرب، به‌رغم لحن مسالمت‌آمیز رئیس‌جمهور و وزیرامور خارجه کشورمان بوده‌است و این امر انسجام ملی ما را تقویت می‌کند. در عین حال عموم ملت و اقشار مختلف باید لحن انقلابی و ضد استکباری خویش را با شدت هرچه تمام‌تر فریاد بزنند. به همین دلیل شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل در راهپیمایی 22 بهمن امسال نسبت به دیگر سال‌ها پررنگ‌تر و پرصلابت‌تر بیان شد.

این موضع قاطع ملت ایران در کنار لحن نرم و دیپلماتیک مقامات دولتی اثر خود را در صحنه جهانی نیز برجای خواهد گذاشت و دشمنان را از ادامه تاثیر دشمنی‌ها ناامید خواهد کرد.

اما اصولا ماهیت راهپیمایی با شیوه نرم دولت همخوانی ندارد. به‌طورمثال رئیس محترم جمهور در سخنان خود سیاست دولت در زمینه مسائل خارجی را "سیاست اعتدال یعنی نه تسلیم، نه سازش، نه انفعال و نه تقابل"، عنوان کردند. این در حالی است که ما باید به مقابله با توطئه‌ها وتحریم‌ها و تهدیدها بپردازیم. بنابراین تقابل در مقابل دشمنان، بار منفی ندارد که بخواهد در کنار سازش و تعامل و... قرار بگیرد. بنابراین در حالی که سالگرد پیروزی انقلاب است و باید شعار انقلابی داده می‌شد، صحبت از اعتدال مطرح شد، آن هم با تفاسیری که از آن به عمل آمد. لذا صحبت‌های رئیس‌جمهور در بخشی از سخنرانی وی، برای جایگاهی غیر از راهپیمایی 22 بهمن مناسب بود و بخش‌هایی از آن تناسبی با ماهیت راهپیمایی در این روز نداشت.

بنابراین به نظر می‌رسد که باید این سنت که حتما سخنران 22 بهمن رئیس‌جمهور باشد، مورد تجدید نظر قرار بگیرد. همچنین به نظرمی‌رسد دولت از این فرصت برای تبلیغ سیاست‌ها و عملکرد خویش و نقد گذشتگان استفاده کرده است. چنین اتفاقی در سخنرانی سال گذشته محمود احمدی‌نژاد نیز رخ داد و از روز 22 بهمن و حضور مردمی ‌در این روز در راستای اهداف تبلیغاتی و انتخاباتی خود استفاده کرد و شعارهایی را داد که به نظر می‌رسید زمینه سازی برای پیروزی جریان انحرافی در انتخابات باشد.

هرچند لحن ملایم رئیس‌جمهور و موضع انقلابی و مرگ بر آمریکای مردم مکمل یکدیگر است. اما الزاما بیان آنها همزمان در یک روز و یک راهپیمایی ضرورتی ندارد.

بنابراین به نظر می‌رسد دولت‌ها از چنین گردهمایی برای بهره برداری تبلیغاتی برای دولت خود استفاده می‌کنند. درحالی که راهپیمایی 22 بهمن فراتر از این موضوعات است و نباید از آن برای توجیه ورود کسانی به حاکمیت استفاده شود که نه تنها شعار خروج از حاکمیت می‌دادند بلکه بر حاکمیت خروج کردند. متاسفانه برخی اصلاح‌طلبان حضور برخی از هم‌جناحی‌های خود را در راهپیمایی مورد سوءاستفاده قرار داده و اعلام کردند که اکثر شرکت‌کنندگان اصلاح‌طلب بوده‌اند. لازم به ذکر است که اگر رئیس‌جمهور محترم با سخنرانی در این مراسم قصد توضیح راجع به سیاست‌های خارجی دولت خود که این روزها بسیار مورد نقد قرارگرفته‌است، داشتند، باید به این نکته توجه کرد که تلاش تیم مذاکره کننده هسته‌ای دولت یازدهم قطعا با هدف تامین منافع کشور صورت گرفته است و نباید این موضع دلسوزانه را زیر سوال برد. اما اینکه آیا این تیم می‌توانست امتیاز بیشتری بگیرد و کمتر امتیاز دهد، جای بحث بسیار دارد، اما به نظر می‌رسد که می‌توانست امتیازات بیشتری دریافت کند.

البته این امر بستگی به ساختار داخلی نیز دارد، زیرا از آنجایی که اقتصاد کشور ما وابسته به نفت است و موجب شده که ایالات متحده آمریکا از این مساله به‌عنوان یک اهرم فشار استفاده کند، بنابراین اگر دولت‌های پیشین بر‌اساس فرمایشات رهبری در خصوص اقتصاد مقاومتی عمل کرده بودند، قطعا در شرایط فعلی تیم مذاکره‌کننده می‌توانست وضعیت بهتری در مذاکرات هسته‌ای داشته باشد. بنابراین نقد توافق ژنو توسط دلسوزان به نفع دولت خواهد بود و باید از این موقعیت استفاده کنند. البته از سوی دیگر حق با رئیس‌جمهور است. برخی از افراد کم‌اطلاع به انتقاد از این توافق پرداخته‌اند. اما نباید این را نادیده گرفت که عده‌ای بی‌سواد هم به حمایت از این توافق مبادرت ورزیده‌اند. استقبال از نقد که دولت خود را به آن پایبند می‌داند، با توهین و کم سواد خواندن منتقدین همخوانی ندارد. به هرحال پیشنهاد می‌شود برای تقویت هیات دیپلماتیک در مذاکرات بعدی نیاز به ارز خارجی کاهش یابد و راهش تحریم کردن کالای کشور تحریم کننده و از خرید کالای خارجی به نفع کالای داخلی خود‌داری کردن است.

همچنین لازم است که دولت در برابر نقض توافق ژنو و همچنین اظهارنظرات توهین‌آمیز مقامات آمریکایی موضع قاطع بگیرد. یکی از خواسته‌های منتقدین به سیاست‌های دولت یازدهم عدم سکوت آنها در برابر چنین اقداماتی از سوی آمریکایی‌ها است.

ما شاهد بودیم که مقامات آمریکایی هم‌پیمانان خود یعنی فرانسه و روسیه را نیز به تحریم تهدید کردند و نشان دادند که این رفتار ‌بی‌منطق مختص ملت ایران نیست. اینکه آمریکا به تهدید هم‌پیمانان خود روی می‌آورد یک دستاورد بزرگ برای ما است؛ البته به گفته مقامات آمریکایی از جمله وزیر دفاع این کشور، آمریکا در موقعیتی نیست که بخواهد برای دیگر کشورها تعیین تکلیف کند و آنها را به تحریم تهدید نماید. اما باید این نکته را در نظر داشت که لحن نرم دولت جمهوری اسلامی ایران موجب شده است که در میان دشمنان شکافی بزرگ ایجاد شود بنابراین نباید دولت در شرایط فعلی لحن خود را تغییر دهد.

در پایان لازم به ذکر است که هرچند برخی از نمایندگان مجلس انتظار آن را داشتند که رئیس‌جمهور محترم در روز 22 بهمن حاضر شود و جوابی قاطع به توهین‌های برخی مقامات آمریکایی نظیر وندی شرمن بدهد، اما باید بدانند که حتی اگر به خواسته خود نرسیدند و رئیس‌جمهور آنگونه که لازم بود به اظهارات اخیر آمریکایی‌ها واکنش نشان ندادند، در عوض حضور میلیونی ملت ایران در این راهپیمایی قطعا پاسخی قاطع و کوبنده به اظهارات مقامات آمریکایی و اروپایی بود. هم‌اکنون قطب اسلامی جهان به پرچمداری جمهوری اسلامی در مسیر شکل‌گیری است. بنابراین مطمئنا این حماسه تاثیر خود را در روابط بین‌الملل و مذاکرات هسته‌ای نشان داده و موضع ایران را تقویت خواهد کرد. حضور پرشور مردم در این راهپیمایی احتمال بیدار شدن دشمن از خواب غفلت و توهم را بیشتر کرده‌ و آنها فهمیدند که جمهوری اسلامی ایران از روی استیصال به مذاکره روی نیاورده است.