پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

میزان صادرات نفت در بودجه سال 92 و 93 یک میلیون سیصد هزار بشکه در روز در نظر گرفته شده است.

جمعیت کشور از مرز 77 میلیون 400 هزار نفر گذشته است و به زودی در همین سال 93 از 78 میلیون نفر عبور خواهد کرد.

امارات متحده عربی روزانه بین دو میلیون 500 هزار تا دو میلیون و هفتصد هزار بشکه نفت صادر می کند، در حالی که جمعیت بومی آن حدود یک میلیون نفر و وسعت آن حدود یک بیستم ایران است.

یک ضرب و تقسیم ساده نشان می دهد که سرانه صادرات نفت در امارات (به ازای هر تبعه در یک سال) معادل سرانه صادرات نفت در ایران در طول 150 الی 160 سال است.

به عبارت دیگر سرانه صادرات نفت در امارات در یکسال معادل سرانه صادرات نفت یک ایرانی در ظرف یک و نیم قرن و بیشتر است.

البته قبل از تحریم ها در بودجه کشور صادرات روزانه دو میلیون و سیصد هزار بشکه پیش بینی شده بود که در سال ای 92 و 93 با توجه به تحریم ها میزان صادرات نفت را روزانه یک میلیون بشکه کمتر در نظر گرفتند.

البته در طول سال های 92 و 93 عملا حتی کمتر از یک میلیون و سیصد هزار بشکه نفت صادر شده است و نتوانستیم همه پول نفت صادراتی را نیز به دلیل تحریم ها دریافت نمائیم.

میزان صادرات نفت در بودجه سال 93 به ازای هر ایرانی در هر ماه نیم بشکه در نظر گرفته شده است. این در حالی است که در سال 91 با توجه به جمعیت آن زمان (75 میلیون نفر) سرانه صادرات نفت در هر ماه 92 صدم بشکه (کمتر از یک بشکه) در نظر گرفته شده بود.

در بودچه سال 91 که بالاترین رقم درآمدی برای صادرات نفت در نظر گرفته شده بود یعنی بیش از 61 هزار میلیارد تومان، سرانه صادرات نفت در هر ماه به ازای هر ایرانی حدود 67 هزار تومان می شد. با این وجود تصور مردم در سراسر ایران از میزان درآمد نفت ده ها، صدها و هزاران برابر ارقام واقعی بوده و هست. 

این تصور غلط موجب بروز توهم نفتی و در نتیجه مطالبه گری شده، مردم توقع دارند با تکیه بر این درآمد خیالی نیازهایشان مثل معیشت، مسکن، اشتغال و درمان و  ... توسط دولت تأمین گردد. توهم و مطالبه ای که موجب بروز تنبلی اجتماعی شده و ایرانیان را بعد از اعراب دارای مقام در تنبلی اجتماعی در جهان نماید.

تعطیلات مناسبتی و بین التعطیلین بالا، ساعات مفید کاری بسیار پایین، بار تکفل بالا و اسراف در مصرف نشانه این تنبلی اجتماعی است.