ایران از ترانزیت کالا به جای سود زیان می بیند.
يكشنبه, ۱۱ خرداد ۱۳۹۳، ۰۷:۱۱ ب.ظ
هفته گذشته به سیستان و بلوچستان و از جمله میرجاوه سفر داشتم.
ایران متأسفانه از ترانزیت کالا زیان می کند به جای اینکه سود ببرد.
گزار ش زیر به یافته های مربوط به ترانزیت کالا از ایران است.
یک کامیون دار افغانی به اینجانب (قدیری ابیانه) گفت: 1620000 تومان در مرز داده برای ورود به ایران برای رفتن به بندر عباس و برگشت با بار.
- فاصله میرجاوه تا بندر عباس 1200 کیلومتر.
- با 900 لیتر گازوئیل این سفر انجام می شود.
- گازوئیل را به ماشین های خارجی نمی فروشند.
- کامیون های خارجی گازوئیل را از افراد غیر مجاز می خرند لیتری 850 تومان.
ملاحظات:
- دولت گازوئیل را لیتری 2500 تومان وارد می کند به بنادر از خارج.
- با هزینه حمل و نقل و توزیع گازوئیل می شود لیتری 1 دلار یا 3000 تومان.
- دولت گازوئیل را لیتری 250 تومان به کامیون داران ایران می دهد.
- دولت برای 900 لیتر گازوئیل سهمیه ای ارائه شده به کامیون داران 2475000 یارانه می دهد.
- کامیون دار ایرانی با فروش 900 لیتر گازوئیل به قمیت لیتری 850 تومان 540 هزار تومان سود می کند.
در نتیجه:
- کامیون افغانی 1620000 تومان حق ترانزیت می دهد.
- دولت 2475000 تومان بابت 900 لیتر گازوئیل مصرفی آن یارانه می دهد.
- دولت بابت ترانزیت این کامیون 855000 تومان زیان می بیند.
- استهلاک جاده، آلودگی هوا هم زیان بیشتر است.
- پس ایران به خاطر یارانه ای بودن سوخت به جای اینکه از مسیر ترانزیتی سود ببرد زیان می بیند.
- 11 هزار کامیون در ایران که سهمیه می گیرند اصلا بار نمی برند چون بابت فروش آزاد سوخت سودی بیشتر از باربری می برند.
- هر کامیون روزی 300 لیتر سهمیه گازوئیل دارد.
- هر کامیون بابت گازوئیل سهمیه ای ماهی 25 میلیون تومان و سالی 300 میلیون تومان یارانه می گیرد که مساوی با پول دو کامیون نو هست.
- هر کامیون دار اگر گازوئیل سهمیه ای خود را لیتری 850 تومان بفروشد 5 میلیون تومان در هر ماه سود می کند حال آنکه دولت 25 میلیون تومان زیان می بیند.
۹۳/۰۳/۱۱


یکی از بستگان ما در قم نانوایی دارد که هفته پیش حرف های عجیب و غیرقابل باوری از ایشان شنیدم.
ایشان میگفتند که در ابتدای طرح هدفمندی در سال 89 با گران شدن نان، سهمیه محدود آرد نانوایی ها برداشته شد و هر نانوایی مجاز بود به هر میزان که توان فروش دارد، پخت کند و محدودیتی برای آرد وجود نداشت و ساعت کار و تعطیلی آنها هم اختیاری شده بود.( در شهر قم هر نانوایی دو روز در ماه تعطیلی دارد و جمعه ها تعطیل نیستند)
خلاصه اینکه بعضی از نانوایی ها از این قضیه سواستفاده کرده و آرد بیشتری خرید کرده و مازاد آنرا به کارگاه های کیک پزی و قنادی و... می فروختند. تا این که سال قبل دولت دوباره برای حفظ قیمت نان مجبور به پرداخت یارانه و اعمال سهمیه مشخص برای هر نانوایی شد و جالب این جاست که میزان خرید هر نانوایی معیار سهمیه جدید قرار گرفت؛ یعنی نانوایانی که آرد بیشتر میگرفتند و بصورت قاچاق بفروش میرساندن حال در طرح جدید همان میزان سهمیه را بعنوان حق قانونی دریافت می کنند و با قیمت بسیار بیشتر میفروشند.
جالب اینجاست که این آقا میگفتند کارشناسان بی تجربه اداره غله حتی قادر به تشخیص و فهم این موضوع نیستند که بیشتر این نانوایی ها حتی اگر دو برابر ساعت کار خود هم پخت کنند توان پخت و فروش این میزان آرد را ندارند!!!!
و نکته تلخ و تکان دهنده اینجاست که این آرد یارانه ای گاها به گاوداری ها و بدتر و تلخ تر از آن به کارخانه های نئوپان فروخته می شود.
از هفته پیش تو شوک این حرف هستم که آرد یارانه دارد در کارخانه نئوپان مصرف میشود!!!!!!!!!
در اینترنت هم نتوانستم به ردی از این ماجرا برسم که به چه منظوری به نئوپان آرد میزنند و یا به جای چه ماده گرانی از آرد یارانه ای استفاده می کنند؟
از آن روز به درستی نظرات و عقاید آقای دکتر قدیری بیشتر پی بردم.
واقعا وجود یارانه خود یکی از بزرگترین رانت هاست.
با تشکر