پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا،به نقل از ندای اصفهان، احمد قدیری متولد ۱۳۶۷ فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، فعال سیاسی رسانه ای و مولف کتاب های «تکنیک های عملیات روانی در حوزه رسانه و خبر»(+) و «ملیتا، سفرنامه مصور لبنان»(+) می باشد. انتشار مقاله وی در نقد بیانیه هسته ای با عنوان «گزارشی به ملت ایران»(+) ما را بر آن داشت که به گفتگویی تکمیلی با وی بپردازیم.

***

ندای اصفهان- آقای قدیری خیلی ممنون از وقتی که در اختیار ما قرار دادید. آیا شما نیز همچون پدرتان دکتر محمدحسن قدیری ابیانه می خواهید سیاستمدار شوید یا علاقه ای ندارید با این عنوان شناخته شوید؟

قدیری ابیانه: طبیعتا افراد خواسته یا ناخواسته ریل زندگیشان توسط خانواده شان گذاشته می شود؛ مثلا خانواده ای که تاجرپیشه هستند، خود به خود فرزندان هم به آن سمت می روند. خانواده هایی هم که در حوزه ی هنر و فرهنگ هستند نیز به همین شکل. بنده هم از این قاعده مستثنی نیستم. اما این به آن معنا نیست که تفکرات بنده عینا مثل خانواده باشد. خیلی از مواقع در کلیات با خانواده اتفاق نظر داریم و در بسیاری از موارد در جزئیات اختلاف نظر.

ندای اصفهان- و اما در مورد توافق، آیا حضرتعالی متن توافق را مطالعه کرده اید؟

– بنده به دلیل پیچیدگی ای که این توافق داشته است نه تنها متن برجام و قطعنامه را مطالعه کرده، بلکه چندین بار مقالات منتقدان و دفاعیات موافقان را هم به دقت مرور کرده ام.

ندای اصفهان- خوب نظرتان در مورد توافق چیست؟

– با دو رویکرد می توان در مورد توافق صحبت کرد. رویکرد اول این است که درباره ی خود توافق صحبت کنیم، یعنی توافق از درون. و رویکرد دیگر توافق از بیرون است که در این مورد باید به یک سری مقدمات و مبانی که منجر به این توافق شده نگاه کنیم. در توافق از بیرون جالب است روزی که آقای روحانی کنفرانس خبری داشتند به طور واضح ایشان آن چیزی را که در وین به دست آمد را با آن چیزی که چارچوب کلی اش در لوزان به دست آمده بود مقایسه کردند، که با مقایسه این دو به وضوح مشخص می شود که ایشان با ریشخند، چیزی که قرار بود در لوزان به دست بیاید را به تمسخر گرفته بودند؛ یعنی به این اذعان داشتند که آن چیزی که قرار بود در لوزان به آن برسیم خیلی ناچیزتر از آن چیزی بود که در وین به دست آوردیم. و جالب آنکه اکنون دولت همان پاسخی را به منتقدان وین می دهد که آن هنگام به منتقدان لوزان می داد و آن اینکه این همه ی بضاعت ما بود و بهتر از این نمی توانست باشد!

نکته ی دیگر که در بررسی بیرونی توافق لازم به ذکر است اینکه هر چه تذکرات رهبری و نقد منتقدان به تیم مذاکره کننده برای کسب امتیاز بیشتر کمک کرد، سخنان رئیس جمهور و رئیس دستگاه دیپلماسی روند تخریبی داشت و در عمل دست تیم مذاکره کننده را خالی می کرد و به حریف امتیاز می داد.

ندای اصفهان- آیا خطوط قرمزی که رهبری ترسیم فرموده بودند در این توافق رعایت شده است؟ اگر نه در کدام موارد شاهد نقض آن ها هستیم؟

– با مقایسه ای ساده بین خطوط قرمز رهبری با متنی که از وین بیرون آمده و قطعنامه ۲۲۳۱ می توان به راحتی به نقض خطوط قرمز رهبری پی برد.

این خطوط قرمز نقض شده دو دسته است، بعضی از موارد به صورت آشکار نقض شده است مثل لغو یکجا و یکپارچه تحریم ها و نسپردن حکمیت به آژانس؛ و بعضی موارد نیز غیر مستقیم نقض شده است یعنی در نگاه اول نمی توان به آن پی برد بلکه با مطالعه ی دقیق و رجوع به ضمایم و حواشی کار می توان متوجه آن شد. به عنوان مثال در برجام بازدید از سایت های نظامی محدود شده اما در همان جا در متن حکمیت به آژانس سپرده شده و این درحالی است که ما هم پذیرفته ایم که طبق پروتکل الحاقی اجازه ی دسترسی به تمام مراکز مورد نظر آژانس را به آن ها بدهیم. در متن برجام یک دوگانگی وجود دارد؛ از یک طرف گفته اند دسترسی به مراکز نظامی محدود شده و از آن طرف رفع قطعی تحریم ها به نظر آژانس موکول شده و آژانس حق دارد طبق پروتکل الحاقی از ایران بخواهد به هر نقطه ای که مدنظر دارد دسترسی پیدا کند.

ندای اصفهان- در این توافق ایران متعهد به انجام کارهایی شده است و امتیازاتی از طرف مقابل گرفته است، به نظر شما آیا این بده بستان متوازن بوده است؟

– همانطور که قبلا عرض کردم، توافق وین در مقابل چارچوب ترسیم شده در لوزان به مراتب بهتر است اما به هیچ عنوان داده ها و ستاده ها متوازن نیست. ضمن اینکه این توافق در بستری به شدت متزلزل و به ضرر کشور است. چرا؟ چون اگر هم داده ها و ستاده ها متوازن هم باشد، این آژانس است که باید اظهار نظر کند که به فرموده ی رهبر انقلاب آژانس نه مستقل است و نه عادل و از آن طرف کشورهای دارای وتو می توانند در طول این ده سال هر وقت که خواستند به هر بهانه ای تمام تحریم ها را برگردانند و البته متاسفانه این بار به صورت قانونی. متوازن بودن یا نبودن داده ها و ستانده ها یک بحث است و بستر حقوقی توافق بحثی دیگر. اگر هم مورد اول را متوازن بدانیم، مورد دوم بستر و مبنای طرفین است، به شدت یک طرفه و به ضرر ما هست که تمام رشته های توافق را پنبه می کند!

ندای اصفهان- حال با توجه به توافق صورت گرفته نقش مجلس و وظیفه ی نمایندگان در قبال این توافق چیست؟

– از آنجایی که حفره های امنیتی و آسیب های امنیت ملی در این توافق به وضوح مشخص است، وظیفه ی قانونی، ملی و شرعی مجلس این است که حتما این توافق را رد کند. البته رد توافق حتما هزینه های اجتماعی دارد خصوصا که متاسفانه عده ی زیادی از مردم به دلیل تبلیغات دولت به گشایش های بعد از تحریم دل بسته اند اما این هزینه ها کمتر از هزینه ی تصویب و اجرا و یا تصویب و رد آن توسط شورای نگهبان است. چیزی که از اراده ی مجلس و رییس مجلس بر می آید این است که نمایندگان بنای جاخالی دادن دارند، یعنی می خواهند این توافق را تصویب کند و توپ را در زمین شورای نگهبان و یا شورای عالی امنیت ملی و در امتداد آن رهبری بیندازند که این چیز بسیار خطرناکی است و مجلسی ها خوب می دانند که با جوسازی صورت گرفته توسط دولت، کسانی که نگذارند این توافق به سرانجام برسد، در اصل متهم می شوند به اینکه «نگذاشته اند ایران ویران تبدیل به گلستان شود»! به همین خاطر مجلسی ها که چند ماه آینده انتخابات را در پیش دارند نمی خواهند در این ماجرا طرف «بد» ماجرا باشند و به همین خاطر متاسفانه به نظر می رسد مجلس با وجود تمام اشکالاتی که به این توافق هست آن را تصویب خواهد کرد و توپ را به زمین شورای نگهبان و رهبری خواهد انداخت و این موضوع می تواند یک خطر امنیت ملی تلقی شود. یادمان نرود آنچه سال گذشته موجب براندازی در اوکراین شد، مخالفت رییس جمهور قانونی این کشور با پیوستن به اتحادیه ی اروپا بود. یعنی ما از یک طرف در صورت عدم تصویب توافق با فتنه ی اوکرانیزه شدن کشور مواجهیم و از طرف دیگر در صورت تصویب و اجرای توافق فتنه ی عراقیزه شدن کشور پیش روی ماست.

همچنان که آمریکا با برقراری رژیم بازرسی های ویژه، با اطلاع از موقعیت و مختصات نظامی عراق، به سرعت آن ها را منهدم کرد و این چیزی است که جان ارنست، سخنگوی کاخ سفید، به آن اذعان کرد و گفت با اجرای این توافق، آمریکا می تواند در موقعیتی برتر و با اطلاعاتی کامل تر وارد جنگ با ایران شود.