اهدای جایزه صلح نوبل به ظریف افتخار نیست اما یک فرصت هست.
نام محمد جواد ظریف و فدریکا موگرینی در صدر نامزدهای دریافت جایزه صلح نوبل قرار گرفت و این در حالی است که «هنزیک اوردل» رئیس بنیاد صلح اسلو و «اسله اسوین» نویسنده چندین کتاب مربوط با جایزه صلح نوبل در حمایت از توافق هسته‌ای ایران از نامزدی این افراد حمایت کرده‌اند.
محمد حسن قدیری ابیانه کارشناس عالی مسائل استراتژی در گفت و گو بانما گفت : با توجه به اینکه آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی سعی دارند ایران را طرف نقض کننده برجام جلوه دهند انتخاب آقای ظریف در فهرست دریافت جایزه صلح نوبل یک فرصت است.
وی افزود : دریافت این جایزه ظرفیتی را برای ظریف فراهم خواهد کرد که می تواند از این ظرفیت هم در زمان وزارت و هم بعد از دوران وزارت خود در راستای دیپلماسی عمومی استفاده کند .
وی با اشاره به کسانی که در گذشته جایزه صلح نوبل را دریافت کرده اند ، اذعان داشت : با توجه به اینکه این جایزه در گذشته توسط شیمون پرز ، خانم عبادی ، سوچی رییس جمهور میانمار دریافت شده است ، دریافت این جایزه برای ما افتخار محسوب نمی شود بلکه تنها یک فرصت است که می توان از آن در عرصه بین الملل و تبلیغات جهانی استفاده نمود.
وی ادامه داد : در واقع توجیه قراردادن نام ظریف در فهرست دریافت جایزه صلح نوبل این است که ظریف به همراه خانم موگرینی تلاش کردند تا اختلافات 12 ساله بین المللی با توافق هسته ای از میان برداشته شود .
وی تصریح کرد : به نظر می‌رسد دولت تلاش خواهد کرد از دریافت این جایزه برای پوشاندن نقاط ضعف برجام استفاده نماید اما دستگاه دیپلماسی قرار نیست در قبال دریافت چنین جایزه‌ای امتیازی را به آمریکا و غرب بدهد.
وی اذعان داشت : این رفتار فریبکارانه نهاد اروپایی (صلح نوبل) در حالی است که اتحادیه اروپا هم‌اکنون به موازات رویکرد دولت آمریکا حرکت می‌کند و کمترین اعتراض عملی و بازدارنده نسبت به نقض سیستماتیک برجام از سوی دولت آمریکا نشان نداده است.
قدیری ابیانه با اشاره به اینکه ایران باید این جایزه را یک فرصت بداند و نه یک افتخار، بیان داشت : اگر بخواهیم به این مساله به عنوان یک فرصت نگاه کنیم که در واقع این چنین هم هست این فرصت و استفاده از آن باید در راستای مصالح ملی کشور در سطح جهانی مورد استفاده قرار گیرد.