ترس از قحطی خطرناک‌تر از خود قحطی است
اردیبهشت سال ۹۱ بود که در مراسمی برای کودکان که برنامه خاله شادونه با حضور عمو پورنگ و انبوه کودکان در معیت فرزندانشان برگزار شده بود فاجعه‌ای رخ داد و سه کودک جان خود را از دست داده و عده‌ای نیز زیر دست و پا آسیب دیدند و کارشان به بیمارستان کشید.
ماجرا از این قرار بود که لامپی ترکید و خانواده‌ها فکر کردند انفجاری رخ داده و همین ترس و وحشت بیجا و هجوم ناشی از آن موجب گردید در قسمت خروجی درب سالن ازدحام ایجاد شود و همین ترس و وحشت فاجعه آفرید.
این ماجرا شبیه به وضعیت فعلی اقتصادی کشور است.
همه از ترس گرانتر شدن اقلام به احتکار و خرید اقلام برای به سلامت عبور کردن از وضعیت فعلی روی آورده و در حال آفریدن فاجعه‌ای به مراتب عظیم‌تر از فاجعه خرم دره هستند.
رسانه‌های بیگانه عامداً تلاش می‌کنند به مردم بباورانند که قحطی در پیش است و مردم را به تأمین اقلام مورد نیاز ۶ ماه آینده خود ترغیب کنند.
شبکه بهایی و ضد انقلاب "من و تو" حتی توصیه کرد که اقلام مورد نیاز مردم را خریداری کرده و انبار کنند تا در زمان گرانتر شدن آن بتوانند آن را به قیمت بالاتر بفروشند و از این طریق پول مورد نیاز خود را برای گذران زندگی در شرایط بحرانی‌تر تأمین نمایند.
این تاکتیک آنها مثل این است که در سالن خرم‌آباد عده‌ای بر وحشت بیجای مردم بیافزایند و بگویند برای نجات خود و کودک خود لازم است از روی بدن کودکان دیگر عبور کنند تا کودک خود را نجات دهند.
هجوم مردم ناشی از نگرانی و از ترس گرانتر شدن و یا بروز کمبودها خود موجب بروز کمبود می‌گردد. کسانی که مردم را ترغیب به خریدن نیازهای ۶ ماه آینده می‌کنند، این پیشنهاد را از سر دلسوزی مطرح نمی‌نمایند، بلکه دشمنی و ضدیت با مردم موجب چنین پیشنهادی می‌شود.
هجوم برای خرید ارز و طلا و هر کالای بادوام دیگر هم نه تنها کمکی به وضعیت اقتصادی کشور نمی‌کند بلکه بر وخامت اوضاع می‌افزاید.
از سوی دیگر عده‌ای، اقشار مختلف مردم را به اعتصاب و اغتشاش در اعتراض به مشکلات این ایام و گرانی‌ها دعوت می‌کنند.
پیشنهاد دهندگان می‌دانند که بروز اغتشاش و اعتصاب بر وخامت اوضاع می‌افزاید.
دشمن که خود در دامن زدن به این اوضاع دخیل است، سعی می کند زمینه را برای ضربه زدن به مردم و کشور مهیاتر کند.
یکی از سیاست‌های غربی‌ها در مورد کشور خودشان این است که احساس امنیت را مهمتر از خود امنیت می دانند، احساس آزادی را مهمتر از خود وجود آزادی محسوب می‌نمایند و احساس برخورداری را مهمتر از برخورداری و رفاه ارزیابی می‌کنند.
لذا حتی در نبود امنیت، آزادی و رفاه و در نبود برخورداری، تلاش می کنند احساس امنیت، آزادی و رفاه و برخورداری را به جامعه القاء نمایند.
یک نمونه آن مد جلوه دادن.پاره بودن شلوار لی است. پارچه لی از استحکام بیشتری نسبت به پارچه های دیگر برخوردار است و لذا شلوار کار در مزارع و کارگری و ... محسوب می‌شود و طبیعتاً بعد از مدتی این.شلوارها هم پاره می شوند. خیلی ها قدرت خرید شلوار نو را ندا ند. غربی‌ها برای اینکه اینکافراد فقیر احساس فقر نکنند شلوار پاره لی را تن هنرپیشگان می‌کنند و آن را با تبلیغات مد روز جلوه می‌دهند تا ندارها احساس فقر نکنند. آنگاه مشاهده می‌کنیم که در ایران عده ای شلوار لی پاره را گرانتر از شلوار سالم می‌خرند و با پوشیدن آن احساس روشنفکری و مد روز به آنها دست می‌دهد.
غربی‌ها در تبلیغات خود برای جوامعی مثل ایران سعی می‌کنند عکس آن را القاء نمایند.
هم اکنون نیز رسانه‌های بیگانه و ضدانقلاب تلاش می‌کنند بروز قحطی در ایران را القاء نمایند. وجود چنین احساسی قطعاً خطرناک‌تر از خود بروز قحطی است.
انبار کردن نیاز چند ماه در منازل خود موجب بروز کمبود گردیده و در کمبودها، افزایش قیمت‌ها رخ می دهد.
یکی از دلایل افزایش قیمت ارز و طلا، علاوه بر اشتباهات مسئولین، عملکرد مردم و تأثیرپذیری آنها از جنگ روانی دشمن است.
قطعاً می‌توان ضعف مردم و بازیچه قرار گرفتن آنان توسط رسانه‌های بیگانه، علاوه بر ضعف خود مردم و قوّت رسانه‌ای و تبلیغاتی دشمنان انقلاب اسلامی، ضعف رسانه‌های گروهی کشورمان دانست.
و اما حتی مقصر ضعف مدیران نیز باز خود مردمند، زیرا این مردمند که رئیس جمهور و نمایندگان مجلس را انتخاب کرده و بر مسند مهمترین قوای کشور می‌نشانند.
و تصمیمات اقتصادی نیز با این دو قوه هست.
رهبر انقلاب در اسفند ۹۴ فرمودند که "انتخاب خوب شما به خودتان برمی‌گردد، انتخاب با غفلت هم بدی‌اش به خودتان برمی‌گردد"
اگر انتقادی به مدیریت‌ها هست که هست، نتیجه غفلت در انتخاب مسئولان است و البته این غفلت در سبک اقتصادی و فرهنگی زندگی مردم نیز از جمله در مواجهه با مشکلات پیش آمده مشاهده می‌شود.
و اما قحطی‌ای در کار نیست و اگر مردم رهنمودهای مقام معظم.رهبری را که در شعارهای سال نیز متبلور هست سرلوحه همت و عمل خویش قرار دهند، اوضاع به سرعت بهبود می‌یابد.