کار جمعی موجب هم‌افزایی می‌شود
در دوره‌ای که بخصوص استعمار حاکمیت و نفوذ زیادی در ایران داشت، تمام تلاش خودش را کرد تا جلوی تولید ثروت را در کشور بگیرد. همین باعث شد که آنها به فرهنگ کار و تولید ایرانی لطمه زدند. حتی دقت داشتند که درآمد حاصل از فروش نفت صرف آبادانی کشور نشود و به جایش مصرف‌گرایی بخصوص مصرف کالاهای خارجی رواج پیدا کند که هنوز هم متاسفانه ما گرفتار همین استراتژی آنها هستیم و هنوز هم مصرف کالای خارجی برای مردم نشانه تشخص است.
استراتژی استعمار در رابطه با کشورهای نفتخیزی مانند ایران همیشه بر این پایه بوده که درآمد آنها باید فقط وابسته به فروش نفت خام باشد و از نظر تولید وابسته به کشورهای دیگر باقی بمانند.
در دوره‌ای که بخصوص استعمار حاکمیت و نفوذ زیادی در ایران داشت، تمام تلاش خودش را کرد تا جلوی تولید ثروت را در کشور بگیرد. همین باعث شد که آنها به فرهنگ کار و تولید ایرانی لطمه زدند. حتی دقت داشتند که درآمد حاصل از فروش نفت صرف آبادانی کشور نشود و به جایش مصرف‌گرایی بخصوص مصرف کالاهای خارجی رواج پیدا کند که هنوز هم متاسفانه ما گرفتار همین استراتژی آنها هستیم و هنوز هم مصرف کالای خارجی برای مردم نشانه تشخص است.
بدون فرهنگ صحیح مصرف و بدون اینکه کالاهای داخلی را به خارجی ترجیح بدهیم وضعیت اقتصادی ما پیشرفت نخواهد کرد. هرچند باید اذعان داشت که در این تحریم‌های جدید پیشرفت چشمگیری در تولید داخلی و فرهنگ کار جمعی داشته‌ایم اما در صورت اصلاح فرهنگ عمومی، کشور پیشرفت خواهد کرد و هر چه زودتر می‌توانیم به افق‌هایی که مد نظر داریم برسیم.
تاکید مقام رهبری بر اصلاح فرهنگ عمومی درباره کار جمعی هم یک موضوع استراتژیک و کلیدی است که بدون آن اهدافمان تحقق پیدا نمی‌کند. اما متاسفانه هنوز اقدام لازم در این رابطه صورت نگرفته است. یعنی نه تنها در ایجاد این فرهنگ تلاش جدی نشده، که در حوزه‌های هنری مثل سینما، سریال و امثالهم در بسیاری از مواقع برعکس اهداف موردنظر حرکت شده است.
به نحوی که اصطلاحات منفی و ضد فرهنگ کار از جمله ضد فرهنگ کار گروهی به کرات القا می‌شود. به طور مثال در سریال‌ها وقتی از خواستگاری می‌پرسند شغلت چیست؟ می‌گوید: من خودم رئیس خودم هستم. یعنی زیر نظر کسی کار نمی‌کنم.
هر چند ممکن است راننده تاکسی یا مغازه‌دار باشد اما در این عبارت داشتن رئیس به عنوان یک امیر منفی القا می‌شود در حالی که در هر کار گروهی وجود یک مسئول و رئیس الزامی است و اکثریت در کار گروهی مرئوس هستند بنابراین با این عبارت مرئوس بودن که عامل کار گروهی است به عنوان یک عامل منفی ترویج می‌گردد.
یا در کار گروهی رعایت سلسله مراتب اداری ضروری است در حالی که در فرهنگ عمومی رایج در ایران اطاعت از مافوق چاپلوسی و ایستادگی در برابر مافوق و عدم انجام کارهای محوله، اقتدار تعریف شده است. استقلال دستگاه‌ها از هم در ایران به عنوان عدم هماهنگی تلقی و ترویج می‌شود. این روحیه ضد کار فرهنگی را در همه عرصه‌ها از جمله در عرصه ورزش مشاهده می‌کنیم و لازم است این روحیه با برنامه دقیق ترویج گردد.
در کارتون‌ها برای کودکان و از مدارس ابتدایی یا دانشگاه‌ها باید درباره فرهنگ کار جمعی صحبت و تبلیغ شود. در بسیاری از کشورها حتی کتاب‌هایی که منتشر می‌شوند با تلاش مشترک چند نفر تهیه می‌شوند. این عدم علاقه به کار جمعی میراث فرهنگی ما نیست بلکه چیزی است که استعمار در ایران القا نموده و برای تبدیل آن به یک فرهنگ تلاش کرده است.
روحیه کار جمعی در اسلام هم بسیار مورد توجه قرار گرفته است و این امر را حتی در نماز جماعت می‌توان مشاهده کرد. به نحوی که تاکید می‌شود اگر جمعیت نمازگزاران جماعت به 10 نفر برسد ثواب آن قابل شمارش نخواهد بود. اما راه حلی که می‌شود برای این معضل ارائه داد این است که باید مکانیسم‌های ترویج کار جمعی مورد مطالعه و تحقیق کارشناسان مربوطه قرار بگیرد و از تجربیات سایر ملل نیز در این رابطه استفاده شود.
گاه می‌توان با مثال‌های ساده این مطالب را تشریح کرد. در کتب درسی موضوع شکستن راحت یک چوب و سختی شکستن دسته‌ای از چوب‌ها بیان می‌شد. می‌توان مثال‌های دیگری را نیز مطرح نمود مثلا 10نفر هر کدام تک تک قادر به بیرون آوردن چرخ یک ماشینی که در جوی آب افتاده نیستند اما اگر چهار نفر با هم همزمان به این کار اقدام ورزند، سریعا می‌توانند چرخ را بیرون بیاورند. این نمونه‌ای از اهمیت کار جمعی است. اصولا کار جمعی موجب هم‌افزایی می‌شود.