پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

دفتر مطبوعاتی – رم

بسم الله الرحمن الرحیم

12 آبان 1360

برادر میر حسین موسوی نخست وزیر و وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران

با عرض سلام و آرزوی موفقیت برای شما در پیشبرد اهداف اسلامی و آرزوی موفقیت کامل خط امام بر خط کفر و نفاق، لازم میدانم مطالبی را بعرض برسانم.

گویا سفارت جمهوری اسلامی ایران در رم نفرین شده است. از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا کنون هیچگاه فرد صالحی در راس این نمایندگی قرار نگرفته است.

پس از ده روز اول پیروزی انقلاب اسلامی که سفارت در اشغال انجمن اسلامی بود، بمدت یک سال آقای پرویز زاهدی پسر عمومی اردشیر زاهدی کاردار سفارت جمهوری اسلامی ایران در رم بود و بالاخره پس از بارها تذکر و اعتراض به ایران احضار شد، که البته به آمریکا فرار کرد، در حالیکه بیش از صد پاسپورت را با خود برد. سپس آقای اسکندر رستگار بعنوان کاردار منصوب شد که نامبرده نیز از طرز تفکر اداری قبل از انقلاب برخوردار است.

در دوران آقای قطب زاده، آقای باقر نصیرالسادات سلامی به سفیری منصوب شد. وی در ایتالیا تحصیل کرده بود و نه تنها در دوران تحصیل هیچگونه فعالیت اسلامی نداشت، بلکه در دوران سفارت خود نیز یک ضد انقلاب بود.

به هنگام سفیری ایشان بارها اعتراض کردم و برادران انجمن اسلامی نیز اعتراض خود را اعلام داشتند ولی فقط چند روز قبل از عزل بنی صدر و وقتی شهید رجائی مسئولیت وزارت امور خارجه را عهده دار شدند، سلامی عزل گردید و همانطور که پیش بینی می شد به ایران باز نگشت.

امید بود که اینبار با تسلط برادران مکتبی در وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران اینبار سفیری و یا کارداری مکتبی از ایران تعیین شود، لیکن متاسفانه مشاهده شد که کسی را به عنوان نماینده دولت مکتبی در ایتالیا انتخاب کرده اند که مزیتی بر مسئولین سابق این نمایندگی ندارد بلکه از جهاتی نقایص بیشتری نیز دارا می باشد.

تکلیف شرعی خویش می دانم که مسئولین امر را در مورد آقای محمد حسین نقدی کاردار فعلی سفارت جمهوری اسلامی ایران در جریان بگذارم.

آقای محمد حسین نقدی قبل و بعد از انقلاب در ایتالیا به تحصیل مشغول بوده و با وجود اینکه هفت سال از تاسیس انجمن های اسلامی دانشجویان ایتالیا وابسطه به اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا می گذرد هیچگونه تماسی با انجمن های اسلامی نداشته و بنا به گفته خود او که قبل از عزیمتش به ایتالیا در وزارت خارجه ایران در تهران بمن گفت که مسئولین سندیکاهای کارگری را می شناسد. حال این سوال مطرح است که با توجه به اینکه ایشان در ایتالیا فعالیت اسلامی نداشته اند و با انجمن های اسلامی در تماس نبوده اند، از طرف چه گروهی و یا به نمایندگی از کدام سازمان، حزب سیاسی با سندیکا آشنایی و ارتباط پیدا کرده است؟!

(لازم به تذکر است که در  ایتالیا معمولا احزاب و سندیکاها فقط مسئولین و نمایندگان گروه ها را به ملاقات می پذیرند).

آقای نقدی در اولین روز ورودش به ایتالیا به عنوان کاردار خطاب به برادران انجمنهای اسلامی که در مراسم روز قدس گرد آمده بودند در هنگامی که شعار مرگ بر آمریکا، مرگ بر شوروی را سر دادند، اعتراض نموده و گفت که: "مرگ بر شوروی نگوئید، در ایران هم نمی گویند. ما به شوروی احتیاج داریم."

آنچه مسلم  است اینست که پایه سیاست خارجی ایران بر مشی نه شرقی و نه غربی، جمهوری اسلامی" استوار است. این سوال مطرح است که چه گروهی معتقد به احتیاج ایران به شوروی است؟ جالب است که آقای نقدی به کنسول جمهوری اسلامی ایران در رم گفته است که به مارکسیسم آشنایی دارد ولی از اسلام و تشیع شناختی ندارد.

از این مسئله که بگذریم زبان  ایتالیایی ایشان ضعیف است و رفتارشان بسیار عصبی و با کارمندان "ایرانی" سفارتخانه خیلی ناشایسته است. و حتی در برخورد با حجت الاسلام خسروشاهی و برادران انجمنهای اسلامی بسیار تند و غیر اسلامی بوده است و یکبار یکی از برادران انجمنهای اسلامی را تهدید به فرستادن گزارش علیه وی نموده است که باعث تعجب همگی برادران اسلامی گشته است. از مدیریت برخوردار نیست و متاسفانه در صحبتها و گزارشات خود غیر صادق است.

با توچه به تکلیف شرعی خود ظن خود را با شما در میان میگذارم. با توجه به برخی از اظهارات آقای محمد حسین نقدی و برخورد ایشان این احتمال میرود که آقای نقدی از حزب توده باشد. ان شاءالله اینطور نباشد، ولی اگر اینچنین باشد باید خیلی متاسف بود و باید دقت کرد که آیا عناصر نفوذی دیگری از حزب توده بر سر کارها هستند یا نه. در هر حال چه ایشان از حزب توده ایباشد، چه نباشد، به هیچوجه صلاحیت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران را ندارد.

کسی که در اوج انقلاب اسلامی هیچگونه تماسی با انجمنهای اسلامی نداشته و هیچ نوع فعالیت اسلامی نداشته و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ایران بازگشته چگونه نماینده جمهوری اسلامی میشود؟ من نظر خود را اعلام کردم و تکلیف شرعی خود را بجا آوردم.

از شما می خواهم نظر انجمنهای اسلامی و حجت الاسلام خسروشاهی را نیز در باره ایشان جویا شوید و تصمصم لازم را اتخاذ کنید.

رایزن مطبوعاتی

سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایتالیا

محمد حسن قدیری ابیانه

ملاحظات:

1-       شکایات و تذکرات فایده ای نبخشید. بلکه پس از مدتی وزارت امور خارجه با قدیری ابیانه قطع رابطه استخدامی کرد و حتی بر خلاف تمامی ضوابط از تهیه بلیط بازگشت وی وخانواده با این بهانه که قطع رابطه استخدامی شده امتناع نمود. نقدی دستور داده بود که قدیری به هیچ وجه حق ورود به سفارت و دیدار با هیچیک از پرسنل سفارت ندارد.

2-       دانشجویان انجمنهای اسلامی نقدی را به گروگان می گیرند بدون اینکه کسی در ایتالیا متوجه شود و به ایران پیغام می دهند که اگر او را عزل نکنید او را رها نخواهیم کرد. از ایران ابتدا برادران انجمن اسلامی را تهدید کردند که شما را ضد انقلاب معرفی می کنیم. اما وقتی اثر نکرد قول بررسی دادند. آنها نپذیرفتند تا اینکه آقای هاشمی رفسنجانی که آن زمان رئیس مجلس بود خود با دانشجویان صحبت کرد و قول بررسی داد. آنگاه دانشجویان نقدی را رها کردند.

3-       حجت الاسلام اژه ای که مسئول گزینش وزارت خارجه بود به ایتالیا آمد و تصمیم بر عزل نقدی شد.

4-       نقدی به دنبال عزل پناهنده و نماینده شورای ملی مقاومت (منافقین) در ایتالیا شد.

5-       اینبار آقای حیدری خواجه پور که فردی متدین بود به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در ایتالیا منصوب گردید.

6-       سفیر جدید از قدیری ابیانه خواست به کار خود در سفارت ادامه دهد. قدیری پاسخ منفی داد و گفت که دیگر احساس تکلیف نمی کند در ایتالیا بماند. ماندن او تا آن زمان برای این بود که ضدانقلاب ها در راس سفارت بودند و در چنین شرایطی نباید صحنه را خالی می کرد.

7-       بلیط برگشت برای وی و خانواده تهیه می کنند که باز می گردند.

8-       در ایران وزارت خارجه پیشنهاد همکاری به قدیری ابیانه می دهد و به عنوان معاون اداره کل روابط عمومی منصوب و مشغول به خدمت می شود.

9-       نقدی به دست عناصر ناشناس در ایتالیا ترور می شود.

10-   بعد از مدتی به قدیری پیشنهاد می دهند که به عنوان سفیر عازم خارج شود و وی نمی پذیرد به این دلیل که در دوران انقلاب در ایران نبوده و مایل است در دوران جنگ در ایران بماند.

11-   وی سپس به مدیر کلی اطلاعات و مطبوعات وزارت امور خارجه و مشاور وزیر منصوب می شود.

12-   بعد از پایان جنگ به عنوان سفیر ایران در استرالیا عازم این کشور می شود.