این داستان شیرین را چندین بار گفته ام که: زنی میخواست اسب خود را به اسطبل ببرد، اما اسب امتناع می کرده و به اسطبل نمی رفته، این زن مقداری علف در دامن خود میریزد و اسب را به دنبال خودش به اسطبل می کشاند و وارد اسطبل می کند، بعد هم در اسطبل را میبندد و علف را به اسب نمیدهد.
پیامبر گرامی اسلام (ص) که این صحنه را مشاهده میکردند، به آن زن میگویند وعده دادی، عمل کن.
در روایت چنین نتیجه میگیرم؛ ما وعدهای که به یک حیوان بدهیم وظیفه داریم عمل کنیم، بنابراین وقتی توافقنامه ای را با 5 +1 امضا میکنیم به امضای خود نیز متعهدیم.
به آمریکا هم می گوئیم: ما به وعده های خود بنا بر آموزش اسلام پایبندیم. اما اگر نری سر جات بشینی از وعده خبری نیست