قدیری ابیانه در مصاحبه با صبح قزوین تاکید کرد: ایران از نظر تنبلی اجتماعی بعد از اعراب دارای مقام استصبح قزوین : کارشناس مسائل استراتژیک کشور با انتقاد از اینکه ایران از نظر تنبلی کاری بعد از اعراب دارای مقام است گفت: اگر مردم کالای خارجی را به داخلی ترجیح دهند به معنی تحریم اقتصاد و تولید در کشور است و به اقتصاد لطمه میزند.
ژاپن اعلام کرد که ذخایر اورانیوم هسته ای خود را در اختیار آمریکا قرار خواهد داد.
ژاپن باید مطوئن شود که آمریکا از این ذخایر برای ساخت بمب هسته ای استفاده نخواهد کرد بویژه که ژاپن خود قربانی سلاح های هسته ای آمریکا شده است.
محور فوق می تواند موضوع دیپلماسی عمومی و پارلمانی ایران با ژاپن قرار گیرد.
قدیری ابیانه با بیان اینکه اقتصاد و فرهنگ دو بال برای پیشرفت کشور و اوج گرفتن آن در همه ابعاد است اظهار داشت: همه مردم باید خود را مخاطب این پیام بدانند و به دنبال ایفای نقش خود باشند/حماسه سیاسی در بعد مردمی محقق شده و اثر خارجی نیز داشته است.
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه سفیر سابق ایران در مکزیک در گفتگو با خبرنگار خاورستان گفت: مسئله فرهنگ عمومی در تمام ابعاد زندگی اثر گذار است و لذا اهمیت زیادی دارد و دشمنان نیز برای ضربه زدن به انقلاب و نظام و اسلام سرمایه گذاری گسترده ای را روی مقوله فرهنگ انجام می دهند.
وی افزود: فرهنگ در مسائل اقتصادی نیز تأثیر گذار است
اگر قیمت هر بشکه نفت خام 110 دلار باشد قیمت هر لیتر آن می شود بیش از 2000 تومان. آنهم در جزیره خارک.
نفت خام به پالایشگاه می رود و به بنزین، نفت سفید و گازوئیل (نفت گاز) و سایر محصولات تبدیل می شود.
قیمت بنزین در پالایشگاه (یا در بندر اگر وارد شود بیش از 80 سنت یعنی حدود 2500 تمام می شود) که باید به آن هزینه های انبارداری، حمل و نقل و تولید را اضافه کرد. چرا باید بنزین سهمیه ای لیتری 400 تومان ( حدود 21 دلار در هر بشکه) لیتری 700 تومان (حدد 37 دلار در هر بشکه) ، گازوئیل لیتری 300 تومان (کمتر از 16 دلار در هر بشکه) و نفت سفید لیتری 100 تومان (بشکه ای کمتر از 5 و نیم دلار در هر بشکه ) عرضه شود؟
اگر بخواهد هدفمند سازی را به تدریج انجام دهند باید بگویند که در مرحله اول به قیمت نفت خام در بنادر عرضه می شود. سپس هزینه پالایش آن را نیز به آن اضافه کنند و در مرحله بعد هزینه های حمل و نقل و توزیع را هم بگیرند.
این پول های کلانی که صرف یارانه سوخت می شود را می توان در جای بهتری هزینه کرد.
بسم الله الرحمن الرحیم. با توجه به آثاری که هدفمندسازی یارانهها بر شرایط اقتصادی کشور و در نتیجه «توسعه» دارد، بحث «هدفمندسازی یارانهها، چالشهای فرارو و آثار آن بر توسعه در ایران» را در شماره پیشین آغاز کرده و تلاش کردیم موضوعاتی مانند: هدفمندسازی یارانهها و عدالت، هدفمندی یارانهها و رشد اقتصادی، آثار بلندمدت هدفمندی بر توسعه در ایران و ... را مورد بررسی قرار دهیم. با توجه به ناتمام ماندن بحث و ضرورت ادامه آن، در این میزگرد به ضرورت هدفمندسازی و اصلاحات ساختاری مکمل هدفمندی یارانهها میپردازیم. منتظر شنیدن نظرات جناب آقای دکتر قدیریابیانه هستیم.
دکتر محمدحسن قدیری ابیانه: با تشکر از فصلنامه راهبرد توسعه که نسبت به موضوع مهم هدفمندسازی یارانهها، اهتمام داشته و این میزگرد را سامان داده است، مطالبی را در این مورد بیان میکنم.
بحث از یارانهها به بحث کلیتری با عنوان «نفت» در کشور ما باز میگردد. بخشی از نفت صادر میشود و بخشی هم به مصرف داخلی میرسد که یارانهها به مصرف داخلی نفت مربوط است. مناسب است که به وضعیت فعلی صادرات نفت اشارهای داشته باشم. به نظر من (با توجه به ارتباطی که با مردم و سخنرانیهایی که در میان اقشار و در نقاط مختلف کشور دارم) معضل بزرگتری نسبت به وابستگی اقتصاد به نفت داریم. آن معضل بزرگتر، وابستگی ذهنی به نفت است که دهها، صدها و گاهی هزاران برابر واقعیت است. ما دچار نوعی توهم در کشور هستیم.
دولت بابت نفت گاز (گازوئیل) مصرفی در یک روز (28 اسفند) بیش از 300 میلیارد تومان یارانه برای 240 هزار اتوبوس و کامیون داده است. این یعنی به ازای هر اتوبوس و یا کامیون فقط در یک روز یک میلیون 250 هزار تومان یارانه فقط برای سوختشان داده است.
سه هزار پروژه نیمه کاره عمرانی در کشور وجود دارد. طبق برآوردهای ریالی با نرخ امروز برای تکمیل این پروژهها به چهارصدهزار میلیارد تومان بودجه نیاز است [یعنی بیش از 130 میلیارد دلار] که با بودجه 20 هزار میلیارد تومانی به عمران در خوشبینانهترین حالت که قیمت ها ثابت بماند به بیست سال زمان نیاز است.