✅انتشار لیست برخی از ارزبگیران یک زلزله ضدفساد بود و پس لرزه‌های آن در حال نمایان شدن است. معلوم شد که اختصاص‌های عجیبی صورت گرفته و رانتخواری‌های بسیاری صورت گرفته است.
✅وزبر صنعت و معدن و تجارت که با انتشار آمار اختصاص ارز مخالفت کرده بود با فشار افکار عمومی مجبور به موافقت با انتشار لیست اختصاص ارز گردید.
✅این شفافیت‌ها وضعیت افتضاح اختصاص ارز را مشخص کرد.
✅وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی هم با انتشار نحوه اختصاص ارز مخالفت کرده است ولی رسانه‌ها از اختصاص ارز برای خرید مبلمان و خودروهای سواری از خارج بجای خرید تجهیزات پزشکی حکایت می‌کند که یک افتضاح بزرگ محسوب می‌گردد.
✅اما اگر اختصاص ارز و نحوه استفاده از آن شفاف و قابل دسترس بود مسئولان مربوطه جرأت اختصاص چنین مبالغی را داشتند؟! مطمئنن چنین نبود.
✅لذا شفافیت امور مالی و اقتصادی در همه زمینه‌ها باید به مطالبه عمومی و جدی افکار عمومی تبدیل گردد.
✅این شفافیت باید شامل کلیه دریافتی‌ها از بیت المال عمومی شامل حقوق و مزایا و پاداش‌ها و هزینه‌ها، وام‌ها، و حتی مالیات‌ها گردد.
✅در مورد قشر وسیعی از مسئولان باید شامل شفافیت دارایی‌ها و سایر درآمدها نیز بشود.
هزینه‌های دستگاه‌ها هم به همچنین. مثلا باید مشخص شود هزینه سفر مقامات در داخل و یا به کشورهای دیگر چه مقدار است.
✅پول سفر داخلی مقامات چه مقدار است. چه مبلغی برای سفر پرداخت کرده اند و آیا مثلا از صندلی کلاس یک در هواپیما استفاده شده است یا خیر.
✅لیست و مشخصات اموالی که برای هر دستگاهی می‌خرند چه مقدار است. در اینجا می‌توان پی برد که آیا اقلام را گرانتر از قیمت واقعی محاسبه کرده اند یا نه.