پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

سفارت جمهوری اسلامی ایران
رم

بسمه تعالی

برادر سعید سنجابی

روابط خارجی دفتر ریاست جمهوری

پس از عرض سلام و آرزوی موفقیت برای شما و کلیه مسلمین در پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی گزارشی را که اینجانب در باره عکس العمل مطبوعات خارجی در باره اظهارات آقای بنی صدر رئیس جمهور نوشته اند برایتان ارسال می دارم. (ضمیمه شماره 1)

بسیار متاسفم از اینکه مشاهده می کنم که نتیجه یک سال زحمات مسئولین تبلیغات خارج ار کشور منجمله خود من در معرفی انقلاب اسلامی را آقای بنی صدر با سخنان نظیر سخنان عاشورای خود خنثی می نمایند. ایشان باید توجه داشته باشند که این اظهارات در خارج بر علیه فقط حزب جمهوری اسلامی تلقی نمی شود. اتهامات مزبور در سطح افکار عمومی به انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران وارد میگردد. در لحظاتی که بایستی تبلیغات خارجی بر علیه جنایات صدام حسین و حزب بعث عراق متمرکز شود و در زمانی که بایستی فجایعی که موشک های عراقی در دزفول ببار آورده در سطح جهانی مطرح شود، مطالبی که آقای بنی صدر در باره وجود شکنجه و سانسور و اختناق در جمهوری اسلامی ایران مطرح نموده اند مهر تاییدی بود بر تبلیغات سوئی که علیه انقلاب اسلامی در خارج از کشور جریان دارد.

با توجه به امر به معروف و نهی از منکر و با توجه به وظیفه ای که بعنوان رایزن مطبوعاتی بر دوش دارم مصرا خواهانم آقای رئیس جمهور کوشش نمایند تبلیغاتی را که بر علیه انقلاب و جمهوری اسلامی ایران بر اثر سخنان خود ایشان پدید آمده خنثی نمایند. در غیر اینصورت فعالیت من و دیگر مسئولین تبلیغاتی هیچ منشاء اثری نخواهد بود.

امیدورام که کلیه مقامات مملکتی برای وقت و زحمات اینجانب و مسئولین دیگر اررزش قائل شوند و همچون سخنرانی عاشورای خود بهانه به رسانه های گروهی چپ و راست جهت کوبیدن جمهوری اسلامی ندهند. در ضمن یک کپی از کتابی که راجع به ماجرای طبس چاپ شده است بضمیمه توضیح آن جهت مطالعه و بررسی ارسال میدارم.

با آرزوی موفقیت برای کلیه مشئولین مملکتی در حفظ و صدور انقلاب اسلامی

رایزن مطبوعاتی سفارت جمهوری اسلامی ایران

حسن قدیری ابیانه

من در سه سال پایانی دوره ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی معاون دفتر ایشان در امور ارتباطات و تبلیغات دولت بودم. وقتی خاتمی به ریاست جمهوری رسید نیز تا زمانی که ابطحی به ریاست دفتر برگزیده شود کماکان در این سمت باقی ماندم و با آمدن وی اولین معاونی که جایگزین گردید من بودم.

برای خداحافظی با رئیس جمهور جدید با ایشان ملاقات کردم و در این ملاقات بر ضرورت حذف یارانه ها و اختصاص این مبالغ کلان به توسعه و عمران و آبادانی کشور تاکید نمودم.

وی گفت سلسله مقالات مرا که در روزنامه اطلاعات تحت عنوان نقدی بر محو فقر نوشته بودم (طی 30 شماره) همه را خوانده است و آن را قبول دارد و به خاطر همین هم در تبلیغات انتخاباتی اصلا بر موضوعات اقتصادی تاکید نکرده است.

به او گفتم اگر یارانه ها را هدفمند نسازد طی 4 سال دوره ریاست جمهوری وی یا هشت سال در دوره بعدی کشور را فقیرتر تحویل رئیس جمهور بعدی خواهد داد و آمادگی خویش را برای کمک به وی در این راستا اعلام کردم.

با توجه اظهار علاقه وی به عمل به حذف یارانه های سوخت که بعدا نام هدفمند سازی یارانه ها بر آن نهاده شد، اینجانب به عنوان شخصیت حقیقی اقدام به تهیه طرحی نمودم که در آن زمان، طبقه بندی سری را برای آن انتخاب کرده و برای ایشان ارسال نمودم.

از آنجا که طبقه بندی نامه مذکور توسط شخص اینجانب به عنوان شخصیت حقیقی سری تعیین شده بود و اینک انتشار آن اشکالی ندارد، آن را منتشر می نمایم و اینکار از نظر حقوقی انتشار اسناد محرمانه دولتی محسوب نمی گردد.

خاتمی در دوران ریاست جمهوری خود هدفمند سازی یارانه ها را به اجرا در نیاورد، هر چند به دلیل اینکه مجلس ششم عملا در دست وی بود انجام آن امکانپذیر بود.

خاتمی در پایان دوره ریاست جمهوری خویش از اینکه نتوانسته است یارانه ها را هدفمند کند اظهار تاسف کرد. اقدامی که خوشبختانه در دلت دکتر احمدی نژاد عملیاتی شد.

برای مشاهده نامه سری که مراحل اجرایی حذف یارانه ها در آن پیشنهاد شده است اینجا را کلیک کنید.

    5/12/1389
افشاگری زیر در خبرها آمده بود. اما سوال این است که اموال و دارایی های این بنیاد از کجا آمده است؟! این موضوعی است که باید مورد بررسی دقیق قرار گیرد. نمی دانم چرا در این زمینه تعلل صورت می گیرد. این بنیاد پس از رئیس جمهور شدن خاتمی تاسیس گردید و مقامات عالیرتبه دولتی تشکیل دهنده آن بودند. چه بخش از این اموال از سوء استفاده از بیت المال و چه مقدار از کمک های خارجی است؟ این سوالی است که باید بررسی شود.

خبرگزاری فارس90/03/07  : یک کارشناس مسائل استراتژیک با اشاره به تلاش‌های عربستان برای تغییر نام خلیج فارس، گفت: اگر قرار است نام منطقه‌ای تغییر یابد، نام کشور عربستان سعودی است که باید به «عربستان محمدی» تغییر نام یابد.

محمدحسن قدیری ابیانه کارشناس مسائل استراتژیک در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی خبرگزاری فارس، درباره سردمداری عربستان در مخالفت با نهضت‌های اسلامی، گفت: عربستان سعودی علاوه بر دشمنی با ملت و انقلاب اسلامی ایران، سردمداری مخالفت با مسلمانان جهان عرب و نهضت‌های اخیر را نیز بر عهده گرفته و تمام تلاش خود را بر این قرار داده و بودجه کلانی را اختصاص داده که انقلاب‌های منطقه را خنثی کند و نگذارد مردم حاکم شوند.

در خبری آمده بود که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای عالی سینما به دنبال معافیت مالی هنرمندان است. چه دلیلی برای این معافیت وجود دارد؟ آیا پرداخت مالیات نشانه مشارکت در هزینه های کشور نیست؟ آیا سیاست ایران رهایی از وابستگی به نفت نیست؟! پس چرا نپرداختن مالیات توسط هنرمندان را نوعی تشویق تلقی می کنند؟ هنرمند واقعی آن است که مالیات خود یعنی سهم مشارکت در هزینه های کشور را پرداخت کنند. گاهی هنرمندان درآمدهای کلانی از هنرنمایی خود کسب می کنند و ریخت و پاش هم زیاد دارند. مثلا خبرگزاری مهر، از انعقاد قرار داد بیش از یک میلیارد تومانی یک بازیگر سینما برای بازی در دو فیلم سینمایی و بخش پایانی یک سریال خبر داد.

 برخی هنرمندان نیز هنر خویش را بر علیه ارزش های اسلامی به کار می گیرند و بسیاری از فیلم های سینمایی کشور نشانه این موضوع است. برخی از خانم های هنرپیشه بیش از حقوق اساتید دانشگاه خرج لوازم آرایشی خود می کنند.

باسمه تعالی

ماجرای اعلام جنگ سفیر ایران به مشایی

دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

WWW.GHADIRI.IR 

وقتی در اردیبهشت سال 1386 به عنوان سفیر عازم مأموریت به مکزیک شدم روزهای پایانی یک نمایشگاه عظیم آثار تاریخی ایران با استقبال گسترده مردم در موزه آنتروپولوژی (مردم شناسی) مکزیک که مهم‌ترین موزه این کشور است بود. بیش از یک میلیون نفر از این موزه دیدن کردند و موفقیتی بسیار بزرگ محسوب می‌شد. آقای مشایی رئیس سازمان گردشگری و میراث فرهنگی در افتتاحیه این نمایشگاه شرکت کرده بود.

مطبوعات با آب و تاب فراوان آن را منعکس ساختند و عکس‌های بزرگی از آن را منتشر می‌کردند. موزه های دیگری نیز در مکزیک و در سایر کشورها خواستار برگزاری آن شدند. قرار شد در شهر پوئبلای مکزیک نیز این نمایشگاه برگزار گردد.

موزه بر دوران قبل از اسلام تاکید داشت و آثار آن دوران را گرد آوری نموده بود و تقریباً از آثار دوران اسلامی خبری نبود. لیکن آنچه تعجب و تأسف مرا بر انگیخت تعداد قابل توجهی از آثار مستهجن تاریخی بود که در بین این آثار دیده می‌شد.

مثلاً یک صفحه کوچک سنگی که تصویر زن و مرد برهنه ای را نشان می‌داد. یکی از روزنامه‌ها یک صفحه کامل به نمایش این اثر اختصاص داده بود. در  موردی دیگر یک جفت مجسمه مرد و زن بود. در مجسمه مرد، عورت بزرگ و عمود به اندام او به بزرگی تقریباً یک سوم قد او جلوه می‌کرد و زن نیز کاملاً برهنه و عورت او شکل برجسته ای داشت. گویا هدف سازنده این اثر تمرکز بر عورت‌ها بود. مجسمه‌هایی که از یونان به ایران منتقل شده و یا در دورانی خاص تحت تأثیر فرهنگ رومی ساخته شده است. خجالت کشیدم که چه چیزهایی را برای نمایش انتخاب کرده و آثار دوران اسلامی را حذف کرده‌اند. تصویر مرد عریان در ده‌ها هزار نسخه به صورت بروشور توسط موزه مذکور منتشر شده بود و مردم را دعوت به دیدن آثار ایران می‌کرد. شبکه های تلویزیونی در برنامه های خبری خود بر این مجسمه‌ها تمرکز نموده بودند. (از انتشار عکس‌های آثار مستهجن مربوطه در این سایت معذور و از بکارگیری عبارات فوق پوزش می‌طلبم.)

مدیرکل موزه ملی به مکزیک آمده بود. به وی اعتراض کردم که چرا این آثار را به نمایش گذاشته‌اند و این چه نوع معرفی از تاریخ و فرهنگ ایران است. به توجیه پرداخت که این مجسمه‌ها را در 7 کشور دیگر نیز به نمایش درآورده‌اند و سفرای ایران هیچ‌کدام اعتراض نکرده‌اند. حالا شما چرا اعتراض می‌کنید؟ می‌گفت ما که نمی‌توانیم این آثار را در ایران به نمایش بگذاریم پس اگر در خارج هم به نمایش نگذاریم پس با آن چه کنیم؟ وی اینگونه سعی می‌کرد جای خالی آثار تاریخی دوران اسلامی را نیز توجیه کند.

گفتم روزهای پایانی نمایشگاه است و اگر بخواهیم آن را برداریم توجه‌ها بیشتر جلب می‌گردد. لذا در نمایشگاه جدید در شهر پوئبلا باید این نوع مجسمه‌ها از ابتدا قرار نگیرد. وی گفت تصمیم در این مورد با جناب آقای مشایی است. به وی گفتم من سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار جمهوری اسلامی ایران در مکزیک هستم و به شما رسماً اعلام می‌کنم که حق ندارید این نوع مجسمه های مستهجن را در نمایشگاه بعدی قرار دهید. با مسئولان موزه مربوطه هم تماس گرفتم و آنها نیز با قرار ندان این مجسمه‌ها در موزه شهر پوئبلا موافقت کردند. نامه‌هایی هم به ایران و از جمله به مقامات وقت وزارت امور خارجه نوشتم و هم برای جناب آقای مشایی نوشتم که نباید این مجسمه‌ها در موزه بعدی قرار بگیرند و ضروری است اصولاً تجدید نظر اساسی در انتخاب آثار باستانی ایران در نمایشگاه های خارجی بنمایند.

در سفری هم که به ایران داشتم در حاشیه یک سمینار، یادداشتی را که حاوی موضوع بود به دست آقای دکتر احمدی نژاد رساندم و در خواست کردم که به آقای مشایی دستور لازم را بدهند تا نه تنها در موزه مکزیک بلکه در کل برنامه های نمایش آثار فرهنگی ایران در خارج از کشور از نمایش آنها جلوگیری کنند. با شناختی که از مواضع رئیس جمهور داشتم بر این باور بودم که ایشان دستور لازم را خواهند داد، هر چند اطلاعی از آن ندارم.

وقتی به مکزیک بازگشتم، آقای ملک زاده یکی از معاونان آقای مشایی، رئیس وقت سازمان گردشگری و میراث فرهنگی تلفنی با اینجانب تماس گرفت. سلام آقای مشایی را رساند و پیغام او را به من منتقل کرد و از قول او از من خواست که در مورد آن مجسمه‌ها سختگیری نکنم. گفتم که سلام مرا به ایشان برسانید و بگویید این مجسمه‌ها به هیچ وجه نباید به نمایش درآیند و من به عنوان سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار در مکزیک مانع آن خواهم شد.

یک از دوستانم که مسئولیتی در وزارت خارجه داشت و ارتباط دوستانه ای هم با آقای مشایی داشت، از روی دلسوزی برای من گفت: "چشمانت را ببند و چیزی نگو و با مشایی درگیر نشو. او رابطه ویژه ای با رئیس جمهور دارد و نفوذش می‌تواند برای موقعیت کاری تو منفی باشد. تو موضوع را منعکس کردی و وظیفه خود را انجام دادی و دیگر تکلیفی بر تو نیست." گفتم من جلوی اینکار غیر شرعی و ضد فرهنگی را خواهم گرفت حتی اگر به قیمت نیمه تمام شدن مأموریتم بیانجامد و حتی اگر نمایش این آثار بر فرض محال دستور رئیس جمهور هم باشد جلوی آن خواهم ایستاد. من سفیر جمهوری اسلامی هستم. اگر قرار بود به دنبال فرصت و مقام باشم با اصلاح طلبان در دوره حاکمیت آنها در نمی‌افتادم. و از جمله در مورد تولید و نمایش فیلم مستند شهید ادواردو آنیلی که وزارت خارجه شدیداً مخالف تولید و پخش آن بود اصرار نمی‌کردم، مقابله ای که به انزوای من در وزارت خارجه منتهی شد و حتی یک میز و صندلی برای کار در وزارت امور خارجه به من ندادند که حضور داشته باشم.

چند بار به مدیر کل موزه ملی که به مکزیک آمده بود یادآوری کردم که نباید مجسمه‌ها نمایش داده شوند.

روز افتتاح با حضور آقای بقایی قائم مقام وقت سازمان گردشگری و میراث فرهنگی برای افتتاح نمایشگاه رفتیم. با کمال تعجب دیدم نه تنها مجسمه‌ها حذف نشده بلکه در دو طرف درب ورودی نمایشگاه ایران به نحوی قرار گرفته که اولین چیزی که از این نمایشگاه می‌بینند مجسمه های آن مرد و زن برهنه با عورت‌های برجسته است. خونم به جوش آمد. در حضور بقایی به مدیر کل موزه ملی گفتم من حساب تو را خواهم رسید و به بقایی گفتم از این لحظه من به سازمان گردشگری و میراث فرهنگی، به آقای مشاعی و به شما اعلام جنگ می‌کنم. بچرخ تا بچرخیم. بقایی که از اظهارات من جا خورده بود و انتظار چنین برخوردی را نداشت گفت مگر چه شده است؟ گفتم که به او گفته بودم که نباید این مجسمه های مستهجن را به نمایش بگذارد. موضوع را هم به آقای مشایی منعکس کرده بودم. این از خدا بی خبر آمده آنها را در سردر ورودی نمایشگاه قرار داده است. گفت برویم ببینیم مجسمه‌ها چیست. وقتی مجسمه‌ها را دید دستور داد فوری آن را حذف کنند. مدیرکل موزه ملی ایران تلاش کرد مانع تصمیم او شود، لیکن موثر واقع نیفتاد.  مجسمه‌ها را که درون محفظه شیشه ای بود نمی‌شد بلافاصله بیرون آورد. لذا روی محفظه شیشه ای را با  پارچه پوشاندند. بعداً بقایی گفت که مدیر کل را عوض خواهد کرد و بعدها اینکار را کرد. شنیدم که بورس دکتری خارج را گرفته است.

وی با اشاره به فعالیت‌های گسترده فرهنگی و نمایشگاه‌هایی که برای معرفی تاریخ و فرهنگ اسلام و ایران برگزار می‌کردیم قول داد 2700 دلار کمک کند تا بتوانیم این نمایشگاه را تکثیر کنیم. وجهی که علیرغم پیگیری‌ها واصل نشد.

وقتی در سفری در ایران در حاشیه مراسمی او را دیدم که دیگر ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را بر عهده داشت گفتم شما 2700 دلار برای نمایش فرهنگ ایران را از سفارت جمهوری اسلامی که نماینده رسمی کشور است و قول آن را داده‌اید دریغ کرده‌اید و 60 میلیون تومان به هدیه تهرانی برای نمایشگاه آب داده‌اید؟! چه اشکالی دارد که ما را هم "تهرانی" فرض کنید و "مبلغی" را که قول آن را داده‌اید به سفارت "هدیه" دهید!

قول پیگیری داد ولی خبری نشد تا اینکه دوران معمول سفارت من به پایان رسید و به  ایران بازگشتم ولی بودجه ای حواله نشد.

امروزه که مسائل آن دوره را مرور می‌کنم بهتر می‌توانم هدف از برگزاری موزه آثار تاریخی ایران با حذف دوره اسلامی و تمرکز بر دوره قبل از اسلام با همراه سازی آن مجسمه های مستهجن را در یابم. بحث مکتب ایرانی به جای مکتب اسلامی و قول معاون رئیس جدید سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که در اولین مصاحبه‌اش در سمت جدید مبنی بر حمایت از هر چه ایرانیت است را بهتر درک می‌کنم.

مدعیان فرهنگی ایرانی اعتقادی به فرهنگ ایرانی و اسلامی ندارند

در گفت وگو با «خبرگزاری دانشجو» مطرح شد؛ روایت قدیری ابیانه از عملکرد میراث فرهنگی در خارج از کشور

سفیر سابق جمهوری اسلامی ایران در مکزیک و استرالیا با اشاره به اینکه مجسمه‌ها، معاشقه عریان زن و مرد را نمایش می دهد، گفت: بلافاصله پس از مشاهده این مجسمه ها، موضوع را با مدیرکل موزه ملی در میان گذاشتم ...

محمدحسن قدیری ابیانه در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، یکی از وظایف سازمان میراث فرهنگی، برپایی نمایشگاه‌هایی از آثار تاریخی کشورمان در سراسر دنیا برشمرد و گفت: البته این اقدام سازمان میراث فرهنگی باید براساس اصول و موازین شرعی و منافع ملی صورت گیرد.

سفیر سابق جمهوری اسلامی ایران در مکزیک و استرالیا با بیان این مطلب که برگزاری نمایشگاه‌های تاریخی اقدام مثبتی است، افزود: متاسفانه با وجود آثار تاریخی بی شمار ایران، شاهدیم که سازمان میراث فرهنگی آثار مستهجن را به معرض نمایش درآورده و از همه بدتر به نمایش این آثار نیز اصرار دارد.

ما در جهاد اقتصادی در پی استثمار هیچ ملتی نیستیم، بلکه به دنبال رسیدن به اقتصاد پیشرفته‌ای هستیم که عدالت در آن جایگاه برجسته‌ای دارد و کرامت انسانی جایگاه بالایی داشته باشد؛ جهاد اقتصادی با مفهوم اسلامی آن موجب تعمیق عدالت اجتماعی خواهد شد.

محمدحسن قدیری ابیانه، سفیر پیشین ایران در مکزیک و کارشناس مسائل بین‌الملل، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا) با اشاره به سال جهاد اقتصادی گفت: مقام معظم رهبری همواره افق‌های مورد نیاز جهت پیشرفت کشور را توأم با نقاط قوت و ضعفی که برای رسیدن به آن هدف وجود دارد، مطرح می‌کنند و راهبردها و حتی راهکارها را برای رسیدن به مقصود نشان می‌دهند.