6 و نیم میلیون نفر از جمعیت کشور در فاصله سال‌های 84 تا 92 بر تعداد افراد غیرفعال کشور افزوده شد و در حال حاضر 39.5 میلیون نفر از جمعیت کشور نه شاغلند و نه بیکار و با اینکه در سن کار قرار دارند اما در توسعه کشور نقشی ندارند و صرفا مصرف کننده هستند.
پس از انقلاب در ایران 14 برابر شده که این میزان درباره مردان 10 برابر و در بخش زنان 23 برابر است. به بیان ساده تر تعداد زنانی که پس از انقلاب وارد دانشگاه ها شده و تحصیل کرده اند نسبت به دوره قبل از انقلاب، 23 برابر شده است.
به گزارش خانه خشتی، سفیر سابق ایران ظهر امروز، در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار ما، مذاکرات هسته ای با کشورهای ۵+۱ را بدون نتیجه عنوان کرد و گفت: بنده معتقدم مذاکرات با کشورهای ۵+۱ به نتیجه نخواهد رسید و آن ها دست از دشمنی با ایران بر نخواهند داشت؛ هر چند در این دشمنی شکست […]به گزارش خانه خشتی، سفیر سابق ایران ظهر امروز، در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار ما، مذاکرات هسته ای با کشورهای ۵+۱ را بدون نتیجه عنوان کرد و گفت: بنده معتقدم مذاکرات با کشورهای ۵+۱ به نتیجه نخواهد رسید و آن ها دست از دشمنی با ایران بر نخواهند داشت؛ هر چند در این دشمنی شکست خواهند خورد.
دکتر محمد حسن قدیری ابیانه ادامه داد:
... دو اصل را باید همه، همه قشرهاى ملت مراعات کنند: یکى اینکه ادراک این را بکنند که ما اگر اقتصادمان تابع خارج باشد آن وقت یک روز مىبینید که خارجی‌ها نمىخواهند به ما چیزى بدهند، و وقتى که در را بستند ما باید تسلیم آنها بشویم که هر چه مىگویند عمل کنیم و این شایسته یک مملکت اسلامى، یک جمهورى اسلامى نیست که پیوسته به غیر باشد در اقتصادش، در گندمش، در جوش، در برنجش، در اینها. این باید با همت کشاورزها، با همت قشرهاى متوجه، با همت دولت که کمک بکند به کشاورزها، و با اینکه همه احساس یک وظیفه بکنند. یک وقت این است که انسان مىخواهد براى منافعش یک کارى بکند، گندم زیاد بشود که منفعت ببرد، خوب، این یک مسئلهاى است که یک قدرى هم اختیارش با خودش [است] آن نمىخواهد نمىبرد. یک وقت کشور شما در یک حالى واقع شده است که وظیفه شرعى الهى است که کارهایى بکنید که وابسته به غیر نباشید. الآن ما یک وضعى داریم که چنانچه خداى نخواسته خودکفا لا اقل اگر ما در هجوم اقتصادى هم واقع شدیم که هجوم اقتصادى اسباب این بشود که وابسته به یک کشور دیگرى باشیم، این هم یک وظیفه شرعى است که ما باید خودمان را نجات بدهیم. هر که ازش هر کارى مىآید راجع به اقتصاد باید بکند. ننشیند یک طبقه [که] یک طبقه دیگر بکند. رعیت‌ها کم کارى نکنند. آنهایى که در کارخانهها کار مىکنند کم کارى نکنند، سستى نکنند، امروز ملت شما در حال جنگ اقتصادى است. این طور نیست که یک وقت آرامش باشد، بگویید خوب ما نمىخواهیم زیاد منفعت ببریم.
بخشی از کتاب جدید در دست تدوین قدیری ابیانه:
یکی از استدلال‌هایی که در مخالفت با واقعی شدن قیمت بنزین انجام می‌گیرد این است که اگر بنزین گران گردد کرایه تاکسی‌ها هم گران خواهد شد. البته اگر بنزین گران شود کرایه تاکسی‌ها هم گران خواهد گردید.
اما فرض کنید که فردی سوار بر تاکسی شود و سپس در کنار صف افرادی که در انتظار اتوبوس هستند بایستد و از آنها بخواهد که کرایه تاکسی مرا بپردازند! آیا کسی چنین خواهد کرد؟ اگر فرد مذکور به منتظرین در ایستگاه اتوبوس بگوید که شما بخشی از کرایه تاکسی مرا بپردازید تا تاکسی برای من ارزان‌تر تمام شود به آن مبادرت خواهند ورزید؟ قطعاً چنین نخواهند کرد.
اما لازم نیست مسافرین تاکسی چنین تقاضایی را از مسافرین اتوبوس‌ها و یا از افراد پیاده بکنند، زیرا دولت خود از سهم مردم از بیت‌المال عمومی از جمله از سهم اتوبوس سواران و نیز پیاده‌ها برداشت و به تاکسی‌ها می‌پردازد تا مبلغ کمتری برای بنزین مصرفی خود پرداخت کنند و کرایه کمتری از مسافرین تاکسی بگیرند!
متأسفانه بسیاری از تاکسی‌ها با وجود دریافت یارانه بابت سوخت مصرفی‌شان، فقط به دنبال سوار کردن مسافرین دربستی بوده و از سوار کردن سایرین خودداری می‌کنند.
حال سؤال این است که آیا بهتر نیست که مسافرین تاکسی‌ها خود هزینه رفت و آمد با تاکسی را بپردازند و پولی که امروز به عنوان یارانه سوخت به تاکسی‌ها داده می‌شود به تقویت حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس و مترو و قطار اختصاص یابد؟
میزان بنزین یارانه برای تاکسی‌های درون شهری ماهانه 300 لیتر و برای تاکسی‌های بین شهری 600 لیتر است. با توجه به قیمت بنزین سهمیه‌ای در سال 93 که 700 تومان در لیتر است (و یارانه 2300 تومانی برای هر لیتر بنزین مصرفی آنها) دولت از جیب عموم مردم برداشت و به تاکسی ها می پردازد.
میزان یارانه‌ای که یک تاکسی درون شهری از بیت المال عمومی برای بنزین سهمیه‌ای خود دریافت می‌دارد، سالانه بیش از 8 میلیون و 200 هزار تومان و برای تاکسی‌های بین شهری حدود 16 و نیم میلیون تومان است!
آیا بهتر نیست این پول‌هایی که امروز صرف یارانه سوخت خودروها و از جمله یارانه بنزین تاکسی‌ها می‌گردد، صرف توسعه حمل و نقل عمومی مثل راه آهن، مترو، ساخت بزرگ راه ها و ... شود و کسانی که مایلند از تاکسی برای تردد استفاده کنند، خود هزینه آن را بپردازند؟
«دکتر روحانی در مراسم افتتاح نمایشگاه کتاب به مسئله ممیزی پیش از انتشار کتب اشاره و گفته‌اند: هیچ کس در ممیزی، بالاتر از وجدان افکار عمومی نیست؛ آنها می‌دانند به استقبال چه کتابی بروند و چه کتابی را در انزوا قرار دهند. صاحبان فرهنگ ما نیاز به ارشاد و گشت ارشاد ندارند! متأسفانه این جملات در تضاد کامل با احکام اسلام و دیدگاه فقهی امام خمینی(ره) است.»
آقای روحانی عباراتی حقوقی را می گویند که هرچند ذکر آن مضر است، اما حقیقتی را در بر دارد.
یک کارشناس مسائل سیاسی در واکنش به اظهارات هاشمی رفسنجانی در دیدار با اصحاب فرهنگ و هنر گفت: دیده شدن صورت در حدود اسلامی برای خانم ها بلامانع است ولی هفت قلم آرایش کردن مثل خانم نعیمه اشراقی و به نمایش عام گذاشتن آن خلاف شرع است.دولت در سال 91 بنزین را لیتری 200 تومان تحویل شرکتهای هوایی میداد که با احتساب روزانه 4 میلیون لیتر مصرف آن در ایران، یارانه آن روزانه به بیش از 11 میلیارد تومان و سالانه بیش از 4088 میلیارد تومان میشد؛ یعنی معادل ارزش 42 تن طلا[1]. یعنی هر ماه معادل بیش از سه‌ونیم تن طلاست. این در حالی است که کل تولید طلا از معادن طلای کشور سالانه حدود 2 تن طلا می‌باشد.[2]
با افزایش قیمت سوخت هواپیما در سال 93 به لیتری 500 تومان برای شرکت های هوایی داخلی، کماکان دولت روزانه یارانه‌ای حدود 10 میلیارد تومان و سالانه حدود 3650 میلیارد تومان برای پرواز هواپیماهای مسافربری اختصاص داده است یعنی برای سال 1393 معادل 36 و نیم تن طلا و ماهانه بیش از 3 تن طلا به یارانه برای ارزانی بنزین هواپیما و در نتیجه ارزانی بلیط هواپیما اختصاص یافته است.
روزی بیش از 2 تن طلا یارانه هر روز بنزین
در سال 92 به طور متوسط روزانه حدود 69 میلیون لیتر بنزین مصرف شده است که یارانه آن در یک سال معادل 77234 میلیارد تومان یعنی معادل 772 تن طلا و روزانه بیش از 2 تن طلا شده است. نرخ طلای 18 عیار، گرمی حدود 100 هزار تومان است.[1]
یعنی ایران در هر 5 ماه به اندازه کل ارزش معادن شناخته شده طلای کشور برای بنزین یارانه داده است که برای استخراج و استحصال آن 170 ساحدود 4 قرن تولید طلای کشور به یارانه بنزین اختصاص داده است و این مقدار غیر از یارانه نقدی است که دولت به مردم نقداً پرداخت نموده است.[2]
دولت سالانه حدود 42000 میلیاد تومان یارانه نقدی برای سوخت به مردم پرداخت کرده است. این مقدار معادل حدود 420 تن طلا می باشد. این بدین معنی است که دولت ماهانه معادل 35 تن طلا فقط یارانه نقدی به مردم داده است. یعنی طی هر ماه معادل 17 سال تولید طلای کشور فقط یارانه نقدی به مردم پرداخت شده است. این مقدار همان‌طور که گفته شد غیر از یارانه‌ی پنهانی است که برای عرضه ارزان سوخت اختصاص یافته است.[3]
همچنین آمار نشان میدهد که در طی مدت 10 ماه اول سال 1391 به طور متوسط روزانه 6000 تن گاز مایع، 11.3 میلیون لیتر نفت سفید، 95 میلیون لیتر نفت گاز و 53 میلیون لیتر نفت کوره مصرف شده است.
فقط یارانه مجموع نفت سفید و گازوئیل حدود دو برابر یارانه بنزین می‌باشد.
به عبارتی دیگر روزانه بیش از 6 تن طلا و سالانه معادل حدود 2200 تن طلا یارانه بنزین، نفت سفید و گازوئیل می‌باشد که معادل 11 قرن تولید طلای کشور است. این در حالی است که کل معادن طلای کشور 340 تن است که با احتساب تولید سالانه حدود 2 تن طلا از این معادن 170 سال طول خواهد کشید تا کل این طلاها استخراج گردد.
یعنی ما در ایران در طی هر ماه ماه، ثروتی بیش از ارزش کل معادن طلای کشور را به صورت یارانه بخشی از سوخت دود می‌کنیم و از آلودگی ناشی از آن رنج می‌بریم.
آیا واقعاً راه‌های بهتری برای هزینه‌کردن این ثروت وجود ندارد؟!