به نام خدا
... راههایی که در پیش است
حقیقت این است که با توجه به واقعیات موجود، دو راه در مقابل ما وجود دارد:
۱- ادامه پرداخت سوبسید به نحو کنونی که قطعاً اسراف عمومی در مصرف سرمایههای ملی و ازبینبردن منابع خداداد نفتی و تکیه بودجه کشور بر صادرات محدود نفتی که ضعف کشور در نیمه دوم دهه آینده و بحرانهای جدیتر در آتیه را به دنبال خواهد داشت.
۲- حذف سوبسید و مصرف سرمایههای ملی در رشد اقتصادی و تلاش روزافزون و خستگیناپذیر تمامی اقشار در پیشرفت سریع در همه زمینهها که شکوفائی اقتصاد و پرکردن فاصله موجود با کشورهای پیشرفته امروزی را به دنبال دارد و البته مستلزم تحمل عوارض محدود و گذرائی است که اجتنابناپذیر و در عین حال مشکلگشا میباشد.
کسانی که با تعدیل قیمت مواد نفتی مخالفت میکنند، به تأثیر آن در افزایش سایر کالاها اشاره دارند. البته تعدیل قیمت مواد سوختی و انرژیزا بر قیمت سایر مواد تأثیر میگذارد ولی فراموش نشود که صرف این سرمایه در سایر زمینهها نظیر سدسازی، خانه سازی، کشاورزی، راه و ... اثرات این گرانی را خنثی خواهند کرد.