... دو اصل را باید همه، همه قشرهاى ملت مراعات کنند: یکى اینکه ادراک این را بکنند که ما اگر اقتصادمان تابع خارج باشد آن وقت یک روز مى‏بینید که خارجی‌ها نمى‏خواهند به ما چیزى بدهند، و وقتى که در را بستند ما باید تسلیم آنها بشویم که هر چه مى‏گویند عمل کنیم و این شایسته یک مملکت اسلامى، یک جمهورى اسلامى نیست که پیوسته به غیر باشد در اقتصادش، در گندمش، در جوش، در برنجش، در اینها. این باید با همت کشاورزها، با همت قشرهاى متوجه، با همت دولت که کمک بکند به کشاورزها، و با اینکه همه احساس یک وظیفه بکنند. یک وقت این است که انسان مى‏خواهد براى منافعش یک کارى بکند، گندم زیاد بشود که منفعت ببرد، خوب، این یک مسئله‏اى است که یک قدرى هم اختیارش با خودش [است‏] آن نمى‏خواهد نمى‏برد. یک وقت کشور شما در یک حالى واقع شده است که وظیفه شرعى الهى است که کارهایى بکنید که وابسته به غیر نباشید. الآن ما یک وضعى داریم که چنانچه خداى نخواسته خودکفا لا اقل اگر ما در هجوم اقتصادى هم واقع شدیم که هجوم اقتصادى اسباب این بشود که وابسته به یک کشور دیگرى باشیم، این هم یک وظیفه شرعى است که ما باید خودمان را نجات بدهیم. هر که ازش هر کارى مى‏آید راجع به اقتصاد باید بکند. ننشیند یک طبقه [که‏] یک طبقه دیگر بکند. رعیت‌ها کم کارى نکنند. آنهایى که در کارخانه‏ها کار مى‏کنند کم کارى نکنند، سستى نکنند، امروز ملت شما در حال جنگ اقتصادى است. این طور نیست که یک وقت آرامش باشد، بگویید خوب ما نمى‏خواهیم زیاد منفعت ببریم.

میزان یارانه‌ای که یک تاکسی درون شهری از بیت‌ المال عمومی برای بنزین سهمیه‌ای خود دریافت می‌دارد، سالانه بیش از 8 میلیون و 200 هزار تومان و برای تاکسی‌های بین شهری حدود 16 و نیم میلیون تومان است!

بخشی از کتاب جدید در دست تدوین قدیری ابیانه:

یکی از استدلال‌هایی که در مخالفت با واقعی شدن قیمت بنزین انجام می‌گیرد این است که اگر بنزین گران گردد کرایه تاکسی‌ها هم گران خواهد شد. البته اگر بنزین گران شود کرایه تاکسی‌ها هم گران خواهد گردید.

اما فرض کنید که فردی سوار بر تاکسی شود و سپس در کنار صف افرادی که در انتظار اتوبوس هستند بایستد و از آنها بخواهد که کرایه تاکسی مرا بپردازند! آیا کسی چنین خواهد کرد؟ اگر فرد مذکور به منتظرین در ایستگاه اتوبوس بگوید که شما بخشی از کرایه تاکسی مرا بپردازید تا تاکسی برای من ارزان‌تر تمام شود به آن مبادرت خواهند ورزید؟ قطعاً چنین نخواهند کرد.

اما لازم نیست مسافرین تاکسی چنین تقاضایی را از مسافرین اتوبوس‌ها و یا از افراد پیاده بکنند، زیرا دولت خود از سهم مردم از بیت‌المال عمومی از جمله از سهم اتوبوس سواران و نیز پیاده‌ها برداشت و به تاکسی‌ها می‌پردازد تا مبلغ کمتری برای بنزین مصرفی خود پرداخت کنند و کرایه کمتری از مسافرین تاکسی بگیرند!

متأسفانه بسیاری از تاکسی‌ها با وجود دریافت یارانه بابت سوخت مصرفی‌شان، فقط به دنبال سوار کردن مسافرین دربستی بوده و از سوار کردن سایرین خودداری می‌کنند.

حال سؤال این است که آیا بهتر نیست که مسافرین تاکسی‌ها خود هزینه رفت و آمد با تاکسی را بپردازند و پولی که امروز به عنوان یارانه سوخت به تاکسی‌ها داده می‌شود به تقویت حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس و مترو و قطار اختصاص یابد؟

میزان بنزین یارانه برای تاکسی‌های درون شهری ماهانه 300 لیتر و برای تاکسی‌های بین شهری 600 لیتر است. با توجه به قیمت بنزین سهمیه‌ای در سال 93 که 700 تومان در لیتر است (و یارانه 2300 تومانی برای هر لیتر بنزین مصرفی آنها) دولت از جیب عموم مردم برداشت و به تاکسی ها می پردازد.

میزان یارانه‌ای که یک تاکسی درون شهری از بیت‌ المال عمومی برای بنزین سهمیه‌ای خود دریافت می‌دارد، سالانه بیش از 8 میلیون و 200 هزار تومان و برای تاکسی‌های بین شهری حدود 16 و نیم میلیون تومان است!

آیا بهتر نیست این پول‌هایی که امروز صرف یارانه سوخت خودروها و از جمله یارانه بنزین تاکسی‌ها می‌گردد، صرف توسعه حمل و نقل عمومی مثل راه آهن، مترو، ساخت بزرگ راه ها و ... شود و کسانی که مایلند از تاکسی برای تردد استفاده کنند، خود هزینه آن را بپردازند؟

یارانه هر ماه بنزین هواپیما در سال 92  معادل بیش از 3 و نیم تن طلا بود.

دولت در سال 91 بنزین را لیتری 200 تومان تحویل شرکت‎های هوایی می‎داد که با احتساب روزانه 4 میلیون لیتر مصرف آن در ایران، یارانه آن روزانه به بیش از 11 میلیارد تومان و سالانه بیش از 4088 میلیارد تومان می‎شد؛ یعنی معادل ارزش 42 تن طلا[1]. یعنی هر ماه معادل بیش از سه‌ونیم تن طلاست. این در حالی است که کل تولید طلا از معادن طلای کشور سالانه حدود 2 تن طلا می‎باشد.[2]

با افزایش قیمت سوخت هواپیما در سال 93 به لیتری 500 تومان برای شرکت های هوایی داخلی، کماکان دولت روزانه یارانه‌ای حدود 10 میلیارد تومان و سالانه حدود 3650 میلیارد تومان برای پرواز هواپیماهای مسافربری اختصاص داده است یعنی برای سال 1393 معادل 36 و نیم تن طلا و ماهانه بیش از 3 تن طلا به یارانه برای ارزانی بنزین هواپیما و در نتیجه ارزانی بلیط هواپیما اختصاص یافته است.

روزی بیش از 2 تن طلا یارانه هر روز بنزین

در سال 92 به طور متوسط روزانه حدود 69 میلیون لیتر بنزین مصرف شده است که یارانه آن در یک سال معادل 77234 میلیارد تومان یعنی معادل 772 تن طلا و روزانه بیش از 2 تن طلا  شده است. نرخ طلای 18 عیار، گرمی حدود 100 هزار تومان است.[1]

یعنی ایران در هر 5 ماه به اندازه کل ارزش معادن شناخته شده طلای کشور برای بنزین یارانه داده است که برای استخراج و استحصال آن 170 ساحدود 4 قرن تولید طلای کشور به یارانه بنزین اختصاص داده است و این مقدار غیر از یارانه نقدی است که دولت به مردم نقداً پرداخت نموده است.[2]

دولت سالانه حدود 42000 میلیاد تومان یارانه نقدی برای سوخت به مردم پرداخت کرده است. این مقدار معادل حدود 420 تن طلا می ‌باشد. این بدین معنی است که دولت ماهانه معادل 35 تن طلا فقط یارانه نقدی به مردم داده است. یعنی طی هر ماه معادل 17 سال تولید طلای کشور فقط یارانه نقدی به مردم پرداخت شده است. این مقدار همان‌طور که گفته شد غیر از یارانه‌ی پنهانی است که برای عرضه ارزان سوخت اختصاص یافته است.[3]

همچنین آمار نشان می‎دهد که در طی مدت 10 ماه اول سال 1391 به طور متوسط روزانه 6000 تن گاز مایع، 11.3 میلیون لیتر نفت سفید، 95 میلیون لیتر نفت گاز و 53 میلیون لیتر نفت کوره مصرف شده است.

فقط یارانه مجموع نفت سفید و گازوئیل حدود دو برابر یارانه بنزین می‎باشد.

به عبارتی دیگر روزانه بیش از 6 تن طلا و سالانه معادل حدود 2200 تن طلا یارانه بنزین، نفت سفید و گازوئیل می‌باشد که معادل 11 قرن تولید طلای کشور است. این در حالی است که کل معادن طلای کشور 340 تن است که با احتساب تولید سالانه حدود 2 تن طلا از این معادن 170 سال طول خواهد کشید تا کل این طلاها استخراج گردد.

یعنی ما در ایران در طی هر ماه ماه، ثروتی بیش از ارزش کل معادن طلای کشور را به صورت یارانه بخشی از سوخت دود می‌کنیم و از آلودگی ناشی از آن رنج می‌بریم.

آیا واقعاً راه‌های بهتری برای هزینه‌کردن این ثروت وجود ندارد؟!

اگر امروز اقتصاد مقاومتی را به‌خوبی درک نکنیم، فردا مجبور به درک و تجربه اقتصاد ریاضتی خواهیم بود.

خبرگزاری تسنیم: قدیری ابیانه گفت: انگلیسی‌ها برای گرفتن امتیاز نفت ایران با این عبارت که نفت بدبو است، به‌ثمن بخس نفت ما را می‌خریدند، به‌تدریج ایرانی‌ها به پول نفت عادت کرده وابسته شدند و انگلیسی‌ها این‌گونه فرهنگ کاهلی را در ایران رواج دادند.

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، محمدحسن قدیری ابیانه، دارای دکترای علوم استراتژیک با گرایش مدیریت استراتژیک، معمار و عضو نظام مهندسی، سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا، کارشناس عالی امور  استراتژیک از جمله شخصیت‌هایی است که دیدگاه‌های خاصی درباره اقتصاد ایران دارد، وی اگرچه تحصیلات خود را در علوم استراتژیک به پایان رسانده و تجربه‌های اجرایی متعددی در وزارت امور خارجه داشته، ولی سال‌های متوالی در زمینه اقتصاد ایران و وابستگی آن به درآمدهای نفتی و راههای برون‌رفت از این وابستگی، مطالعه و تحقیق کرده است.

اصلاحات ساختاری در اقتصاد و همچنین نگاه ویژه به فرهنگ مردم ایران از جمله موضوع‌هایی است که وی همیشه بر آن تأکید داشته است. مطالعات مفصل وی در زمینه مصرف‌گرایی ملت ایران، نگاه و رویکرد ویژه‌ای را برایش به ارمغان داشته است که بخشی از آن را در گفت‌وگوی پیشِ‌رو با خبرنگار اقتصادی تسنیم می‌خوانید:

هدف از ملی شدن صنعت نفت چه بود؟ اساساً این رویداد چه مفهومی دارد و چه هدفی را دنبال می‌کرده است، خودکفایی و عدم وابستگی صنعت نفت است؟ اصلاً آیا در دنیا امروز ملی شدن معنی دارد؟ چرا برخی معتقدند که ملی شدن زود اتفاق افتاد؟

تهران - ایرنا - عضو شورای بین الملل پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: هنوز نتیجه مذاکرات هسته ای ایران با کشورهای عضو گروه 1+5 مشخص نشده است از این رو هنوز نمی توان در خصوص این مذاکرات قضاوت کرد.

ملاحظات: آنچه در مورد هدفمندی در دوران آقای احمدی نژاد و هدفمندی در این دولت در خبر از قول اینجانب  آمده است منطبق بر اظهارات اینجانب نیست. در اولین فرصت توضیح می دهم.