امام علی (ع)✍️ در نامه اى ۴۱ نهجالبلاغه خطاب به حاکم بصره که خود او را منصوب کرده بودند مینویسند که:
📌"اما بعد. تو را در امانت خود شریک کردم و یار و همراز خود شمردم و هیچیک از افراد خاندان من در غمخوارى و یارى و امانتدارى در نزد من همانند تو نبود.
... اى کسى که در نزد من از خردمندان مى بودى."📌
در این نامه به ذکر خیانتهای او میپردازد و میفرماید:
"چون فرصت به دست آوردى به مردم خیانت کردى و شتابان، تاخت آوردى و برجستى و هر چه میسرت بود از اموالى که براى بیوه زنان و یتیمان نهاده بودند، برگرفتى و بربودى و ...
ملاحظات:👈 وقتی امام علی (ع) که خود معصوم بودند فردی را منصوب میکنند که نزد ایشان هیچیک از افراد خاندان خود در غمخوارى و یارى و امانتدارى در نزد خود را همانند او نمیدانستند و در نزد خود او را از خردمندان مى شناختند" ولی در نهایت دست به خیانت میزند چه انتظاری در انتصاب از سوی حضرت امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری و شورای محترم نگهبان و ... داریم؟!
این بر میگردد به ویژگی انسان که هر چند فردی بسیار خوب و عادل و متقی باشد ممکن است سقوط نماید، همانطور که این والی بصره منصوب و مورد اطمینان امام علی (ع) سقوط کرد.