محمدحسن قدیریابیانه کارشناس سیاست خارجی در اینباره به روزنامه سیاست روز گفت که معتقد است: ایران قبلاً هم اعلام کرده بود که در برنامه خود تولید برق هستهای را دارد و این قرارداد هم در همان راستا است. البته ایران قبل از انقلاب نیز برنامه ۱۴ هزار مگاوات برق هستهای را داشته و آمریکا نیز آن را پذیرفته بود.
وی افزود: در حقیقت خود آمریکاییها مطالعات لازم را انجام داده و بر نیاز ایران تاکید کرده بودند و این در شرایطی بود که جمعیت ایران در آن زمان کمتر از نصف کنونی بود و در ۳۵ سال گذشته مقدار زیادی نفت مصرف و یا صادر شده است.
وی تصریح کرد: بنابراین نیاز ایران به تولید برق منطقهای به هر اندازهای که بخواهد جزء حقوق بینالمللی است حتی ایران حق دارد انرژی هستهای بیش از نیاز و برای صادرات نیز تولید کند کمااینکه برق انرژی هستهای تولید شده در فرانسه صادر میشود.
قدیری در ادامه گفت: اما از آنجا که در مذاکرات با ۱+۵ صحبت از تأمین اورانیوم غنیشده برای نیاز کشور است، طبیعتاً این تصمیم در مذاکرات آتی تاثیر خود را خواهد گذاشت چرا که کشور در آن صورت به تولید اورانیوم غنی شده بیشتری نیاز خواهد داشت.
همکاریهای هستهای تهران - مسکو و سردرگمی غرب