روزانه بیش از ۸۰ میلیون لیتر بنزین در ایران مصرف می شود. یعنی به ازای هر ایرانی یک لیتر در روز و ۳۰ لیتر در هر مآه.
از آنجا که نفت خام به همه ایرانیان تعلق دارد و هزینه استخراج، پالایش، انبارداری و حمل و نقل و توزیع آن با دولت و از پول بیت‌المال عمومی است، پس بنزین‌ها به همه مردم تعلق دارد.
قیمت تمام شده بنزین نفت سفید و گازوئیل در هر لیتر بیش از ۶۰۰۰ تومان است.
دولت بنزین را لیتری هزار تومان عرضه می کند و این یعنی بابت هر لیتر بنزین ۵۰۰۰ تومان یارانه می‌دهد.
پس کسی که یک باک بنزین ماشین خود را با ۵۰ لیتر بنزین پر می‌کند یعنی فقط بابت همان یک باک، مبلغ ۳۰۰ هزار تومان یارانه از بیت المال برداشت کرده است که معادل یارانه ماهانه ۶ و نیم نفر است!
اگر همان ماهی یک لیتر بنزین سهم روزانه هر نفر را در نظر بگیریم، یعنی از سهم بنزین هر نفر ماهیانه ۱۵۰ هزار تومان برداشت می شود تا بنزین به قیمت یارانه‌ای یعنی هزار تومان در لیتر عرضه شود و هر کس بنزین بیشتری مصرف کند یارانه بیشتری دریافت می‌دارد و این یک فاجعه و یک بی‌عدالتی بزرگ است. این یعنی هر کس بنزین بیشتری مصرف کند یارانه بیشتری از بیت المال برداشت می کند. این یعنی حماقت.
احمق‌تر و ظالم‌تر از کسانی که این یارانه را می‌پردازند کسانی هستند که با واقعی‌شدن قیمت سوخت و حذف این یارانه و اختصاص این بودجه در جای بهتر و به نفع محرومین عملا مخالفت می‌کنند. تعجب‌آورتر آنکه برخی‌ها مخالفت خود را با واقعی شدن قیمت‌ها حمایت از محرومین تلقی می‌کنند.
