انقلاب اسلامی، تحولی ناب و بر پایه تعالیم اهل‌بیت (ع) و قرآن بود و همه کسانی که در غلبه بر رژیم فاسد پهلوی سهیم بودند، برای پیروزی نهضت امام خمینی (ره) از جان مایه گذاشتند. اما این از ویژگی‌های انسان است که هر فردی در هر مقام و موقعیتی تا لحظه مرگ در حال انتخابات خیر و شر است. با این مبنا، ممکن است صاحب‌منصبانی در همه رده‌های حکومتی و اداری دچار لغزش شده و به فساد مبتلا شوند. این اتفاق نه مختص ما، بلکه در سایر انقلاب‌ها از جمله انقلاب روسیه، الجزایر، فرانسه و ... رخ داد. با این تفاوت که روی کار آمدن مسئولین مفسد در سایر انقلاب‌ها، به تسری یافتن فساد در ارکان انقلاب و انحراف از مسیر اصلی منجر شد، حال آنکه در انقلاب اسلامی ایران، منحرفین، مفسدین و متظاهرین که درصدد خارج کردن قطار انقلاب از ریل خود بودند، از جریان اصلی حاکمیت اسلام سیاسی حذف‌شده و خواهند شد.
در غرب مثلی از «فرانتس فانون»، نویسنده فرانسوی رایج است که می‌گوید: «انقلاب فرزندان خود را می‌خورد». در کشورهای دیگر خوانده و دیده‌ایم که افرادی می‌کوشند بر شریان‌های قدرت حاکم شده تا انقلابیون اصیل را کنار بزنند و حتی آن‌ها را اعدام کنند اما در انقلاب ما این اتفاق نیفتاد و انقلابی‌نماها مجال نیافتند که صاحبان اصلی نظام و کشور و مسئولین خدوم را به حاشیه برانند. ترورهای کور منافقین، عده‌ای از وفاداران اصیل آرمان امام راحل (ره) را از ما گرفت ولی راه آن‌ها پرقدرت‌تر ادامه یافت و رویش‌های فراوان، جای خالی آن‌ها را پر کرد.
