پایگاه شخصی دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

نامه اعتراض به عملکرد خلاف قانون اطرافیان رییس مجلس شورای اسلامی
   

باسمه تعالی

جناب آقای دکتر علی لاریجانی،

 نماینده مردم شریف قم و ریاست محترم مجلس شورای اسلامی

سلام علیکم

مطلع شدم که احمد قدیری ابیانه، فرزند کوچک اینجانب که در قم ساکن و به دور از خانواده در دانشگاه مشغول به تحصیل است، در شب 22 بهمن هنگام سخنرانی جنابعالی در مسجدی به اعتراض برخواسته است و با صدای بلند به برخی مواضع شما اعتراض کرده است.

    5/12/1389
افشاگری زیر در خبرها آمده بود. اما سوال این است که اموال و دارایی های این بنیاد از کجا آمده است؟! این موضوعی است که باید مورد بررسی دقیق قرار گیرد. نمی دانم چرا در این زمینه تعلل صورت می گیرد. این بنیاد پس از رئیس جمهور شدن خاتمی تاسیس گردید و مقامات عالیرتبه دولتی تشکیل دهنده آن بودند. چه بخش از این اموال از سوء استفاده از بیت المال و چه مقدار از کمک های خارجی است؟ این سوالی است که باید بررسی شود.

مصاحبه: "عاملان " و "ساکتان " فتنه 88 شایستگی نامزدی در هیچ انتخاباتی را ندارند.

قدیری‌ابیانه در گفت‌و‌‌گوی تفصیلی با فارس:

خبرگزاری فارس 3 خرداد 1390: یک کارشناس مسائل سیاسی گفت: تمام کسانی که در فتنه نقش ایفا کردند و حتی کسانی که در فتنه سکوت کرده و از حقوق و رأی ملت، قانون اساسی و نظام اسلامی دفاع نکردند، به‌ هیچ وجه شایستگی نامزدی در انتخابات‌ ‌شورای شهر را هم ندارند‌؛ چه رسد به مجلس ‌یا ریاست جمهوری.

محمدحسن قدیری ابیانه کارشناس ارشد مسائل سیاسی و سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا در گفت‌وگویی تفصیلی با خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس، در خصوص جریان موسوم به دوم خرداد و یا اصلاحات با واکاوی این جریان اظهار داشت: اصلاح از نظر ما یعنی در مسیر الهی قرار گرفتن و حاکمیت احکام اسلام ناب را به اجرا گذاشتن؛ اما آنها که خود را سران اصلاحات می‌دانستند، نشان دادند که منظورشان از اصلاح، دور کردن مردم از از دین و باورهای مذهبی بوده است.

دفتر هم اندیشی استادان دانشگاه علوم پزشکی کاشان، نشست استادان خود را با حضور دکتر قدیری ابیانه سفیر سابق ایران در ایتالیا با بررسی موضوع موقعیت اسلام و ایران در منطقه خاورمیانه برگزار کرد.  دکتر قدیری ابیانه که در جمع استادان این دانشگاه حضور یافته بود، با بیان اینکه موج اسلام خواهی فقط مختص به جهان اسلام نیست و پیروان سایر ادیان نیز به دنبال اسلام می باشند، اظهار امیدواری کرد که با توجه به خیزش اسلامی در منطقه خاورمیانه، شاهد تشکیل اتحاد جماهیر اسلامی در جهان باشیم.

 به گزارش دفتر هم اندیشی استادان دانشگاه علوم پزشکی کاشان، نشست استادان این دانشگاه  با حضور دکتر قدیری ابیانه سفیر سابق ایران در ایتالیا، در تاریخ 30/1/90 در محل سالن اجتماعات دکتر قریب این دانشگاه برگزار شد. 

در خبری آمده بود که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای عالی سینما به دنبال معافیت مالی هنرمندان است. چه دلیلی برای این معافیت وجود دارد؟ آیا پرداخت مالیات نشانه مشارکت در هزینه های کشور نیست؟ آیا سیاست ایران رهایی از وابستگی به نفت نیست؟! پس چرا نپرداختن مالیات توسط هنرمندان را نوعی تشویق تلقی می کنند؟ هنرمند واقعی آن است که مالیات خود یعنی سهم مشارکت در هزینه های کشور را پرداخت کنند. گاهی هنرمندان درآمدهای کلانی از هنرنمایی خود کسب می کنند و ریخت و پاش هم زیاد دارند. مثلا خبرگزاری مهر، از انعقاد قرار داد بیش از یک میلیارد تومانی یک بازیگر سینما برای بازی در دو فیلم سینمایی و بخش پایانی یک سریال خبر داد.

 برخی هنرمندان نیز هنر خویش را بر علیه ارزش های اسلامی به کار می گیرند و بسیاری از فیلم های سینمایی کشور نشانه این موضوع است. برخی از خانم های هنرپیشه بیش از حقوق اساتید دانشگاه خرج لوازم آرایشی خود می کنند.

چرا میرحسین در گزینش غرب مهره مناسبی تشخیص داده شد؟ ا

اصولاً اگر غربیها قرار است یک انقلابی رامنحرف کنند چهره هایی میتوانند اینکار را کنند که خودشان را نزدیک حکومت بدانند. موسوی به عنوان چهره ای که در ابتدای انقلاب نخست وزیر بوده است و در شعارهایش ازمکتب امام میگوید...

 خبرگزاری شبستان ۱۳۹۰/۳/۲۱: دکتر قدیری ابیانه معتقد است تردید های میرحسین موسوی برای شرکت در انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری تردید های خودش نبوده و در حقیقت تردید غرب برای گزینش مهره مناسب بوده است و به این دلیل میرحسین انتخاب شد چون او در ظاهر به نظام و آرمان های انقلاب نزدیک بود. پس او بهترین گزینه برای ایجاد انحراف بود. آنچه در ذیل می خوانید گفتگوی شبستان با وی در رابطه با حوادث فتنه 88 است

باسمه تعالی

ماجرای اعلام جنگ سفیر ایران به مشایی

دکتر محمد حسن قدیری ابیانه

WWW.GHADIRI.IR 

وقتی در اردیبهشت سال 1386 به عنوان سفیر عازم مأموریت به مکزیک شدم روزهای پایانی یک نمایشگاه عظیم آثار تاریخی ایران با استقبال گسترده مردم در موزه آنتروپولوژی (مردم شناسی) مکزیک که مهم‌ترین موزه این کشور است بود. بیش از یک میلیون نفر از این موزه دیدن کردند و موفقیتی بسیار بزرگ محسوب می‌شد. آقای مشایی رئیس سازمان گردشگری و میراث فرهنگی در افتتاحیه این نمایشگاه شرکت کرده بود.

مطبوعات با آب و تاب فراوان آن را منعکس ساختند و عکس‌های بزرگی از آن را منتشر می‌کردند. موزه های دیگری نیز در مکزیک و در سایر کشورها خواستار برگزاری آن شدند. قرار شد در شهر پوئبلای مکزیک نیز این نمایشگاه برگزار گردد.

موزه بر دوران قبل از اسلام تاکید داشت و آثار آن دوران را گرد آوری نموده بود و تقریباً از آثار دوران اسلامی خبری نبود. لیکن آنچه تعجب و تأسف مرا بر انگیخت تعداد قابل توجهی از آثار مستهجن تاریخی بود که در بین این آثار دیده می‌شد.

مثلاً یک صفحه کوچک سنگی که تصویر زن و مرد برهنه ای را نشان می‌داد. یکی از روزنامه‌ها یک صفحه کامل به نمایش این اثر اختصاص داده بود. در  موردی دیگر یک جفت مجسمه مرد و زن بود. در مجسمه مرد، عورت بزرگ و عمود به اندام او به بزرگی تقریباً یک سوم قد او جلوه می‌کرد و زن نیز کاملاً برهنه و عورت او شکل برجسته ای داشت. گویا هدف سازنده این اثر تمرکز بر عورت‌ها بود. مجسمه‌هایی که از یونان به ایران منتقل شده و یا در دورانی خاص تحت تأثیر فرهنگ رومی ساخته شده است. خجالت کشیدم که چه چیزهایی را برای نمایش انتخاب کرده و آثار دوران اسلامی را حذف کرده‌اند. تصویر مرد عریان در ده‌ها هزار نسخه به صورت بروشور توسط موزه مذکور منتشر شده بود و مردم را دعوت به دیدن آثار ایران می‌کرد. شبکه های تلویزیونی در برنامه های خبری خود بر این مجسمه‌ها تمرکز نموده بودند. (از انتشار عکس‌های آثار مستهجن مربوطه در این سایت معذور و از بکارگیری عبارات فوق پوزش می‌طلبم.)

مدیرکل موزه ملی به مکزیک آمده بود. به وی اعتراض کردم که چرا این آثار را به نمایش گذاشته‌اند و این چه نوع معرفی از تاریخ و فرهنگ ایران است. به توجیه پرداخت که این مجسمه‌ها را در 7 کشور دیگر نیز به نمایش درآورده‌اند و سفرای ایران هیچ‌کدام اعتراض نکرده‌اند. حالا شما چرا اعتراض می‌کنید؟ می‌گفت ما که نمی‌توانیم این آثار را در ایران به نمایش بگذاریم پس اگر در خارج هم به نمایش نگذاریم پس با آن چه کنیم؟ وی اینگونه سعی می‌کرد جای خالی آثار تاریخی دوران اسلامی را نیز توجیه کند.

گفتم روزهای پایانی نمایشگاه است و اگر بخواهیم آن را برداریم توجه‌ها بیشتر جلب می‌گردد. لذا در نمایشگاه جدید در شهر پوئبلا باید این نوع مجسمه‌ها از ابتدا قرار نگیرد. وی گفت تصمیم در این مورد با جناب آقای مشایی است. به وی گفتم من سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار جمهوری اسلامی ایران در مکزیک هستم و به شما رسماً اعلام می‌کنم که حق ندارید این نوع مجسمه های مستهجن را در نمایشگاه بعدی قرار دهید. با مسئولان موزه مربوطه هم تماس گرفتم و آنها نیز با قرار ندان این مجسمه‌ها در موزه شهر پوئبلا موافقت کردند. نامه‌هایی هم به ایران و از جمله به مقامات وقت وزارت امور خارجه نوشتم و هم برای جناب آقای مشایی نوشتم که نباید این مجسمه‌ها در موزه بعدی قرار بگیرند و ضروری است اصولاً تجدید نظر اساسی در انتخاب آثار باستانی ایران در نمایشگاه های خارجی بنمایند.

در سفری هم که به ایران داشتم در حاشیه یک سمینار، یادداشتی را که حاوی موضوع بود به دست آقای دکتر احمدی نژاد رساندم و در خواست کردم که به آقای مشایی دستور لازم را بدهند تا نه تنها در موزه مکزیک بلکه در کل برنامه های نمایش آثار فرهنگی ایران در خارج از کشور از نمایش آنها جلوگیری کنند. با شناختی که از مواضع رئیس جمهور داشتم بر این باور بودم که ایشان دستور لازم را خواهند داد، هر چند اطلاعی از آن ندارم.

وقتی به مکزیک بازگشتم، آقای ملک زاده یکی از معاونان آقای مشایی، رئیس وقت سازمان گردشگری و میراث فرهنگی تلفنی با اینجانب تماس گرفت. سلام آقای مشایی را رساند و پیغام او را به من منتقل کرد و از قول او از من خواست که در مورد آن مجسمه‌ها سختگیری نکنم. گفتم که سلام مرا به ایشان برسانید و بگویید این مجسمه‌ها به هیچ وجه نباید به نمایش درآیند و من به عنوان سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار در مکزیک مانع آن خواهم شد.

یک از دوستانم که مسئولیتی در وزارت خارجه داشت و ارتباط دوستانه ای هم با آقای مشایی داشت، از روی دلسوزی برای من گفت: "چشمانت را ببند و چیزی نگو و با مشایی درگیر نشو. او رابطه ویژه ای با رئیس جمهور دارد و نفوذش می‌تواند برای موقعیت کاری تو منفی باشد. تو موضوع را منعکس کردی و وظیفه خود را انجام دادی و دیگر تکلیفی بر تو نیست." گفتم من جلوی اینکار غیر شرعی و ضد فرهنگی را خواهم گرفت حتی اگر به قیمت نیمه تمام شدن مأموریتم بیانجامد و حتی اگر نمایش این آثار بر فرض محال دستور رئیس جمهور هم باشد جلوی آن خواهم ایستاد. من سفیر جمهوری اسلامی هستم. اگر قرار بود به دنبال فرصت و مقام باشم با اصلاح طلبان در دوره حاکمیت آنها در نمی‌افتادم. و از جمله در مورد تولید و نمایش فیلم مستند شهید ادواردو آنیلی که وزارت خارجه شدیداً مخالف تولید و پخش آن بود اصرار نمی‌کردم، مقابله ای که به انزوای من در وزارت خارجه منتهی شد و حتی یک میز و صندلی برای کار در وزارت امور خارجه به من ندادند که حضور داشته باشم.

چند بار به مدیر کل موزه ملی که به مکزیک آمده بود یادآوری کردم که نباید مجسمه‌ها نمایش داده شوند.

روز افتتاح با حضور آقای بقایی قائم مقام وقت سازمان گردشگری و میراث فرهنگی برای افتتاح نمایشگاه رفتیم. با کمال تعجب دیدم نه تنها مجسمه‌ها حذف نشده بلکه در دو طرف درب ورودی نمایشگاه ایران به نحوی قرار گرفته که اولین چیزی که از این نمایشگاه می‌بینند مجسمه های آن مرد و زن برهنه با عورت‌های برجسته است. خونم به جوش آمد. در حضور بقایی به مدیر کل موزه ملی گفتم من حساب تو را خواهم رسید و به بقایی گفتم از این لحظه من به سازمان گردشگری و میراث فرهنگی، به آقای مشاعی و به شما اعلام جنگ می‌کنم. بچرخ تا بچرخیم. بقایی که از اظهارات من جا خورده بود و انتظار چنین برخوردی را نداشت گفت مگر چه شده است؟ گفتم که به او گفته بودم که نباید این مجسمه های مستهجن را به نمایش بگذارد. موضوع را هم به آقای مشایی منعکس کرده بودم. این از خدا بی خبر آمده آنها را در سردر ورودی نمایشگاه قرار داده است. گفت برویم ببینیم مجسمه‌ها چیست. وقتی مجسمه‌ها را دید دستور داد فوری آن را حذف کنند. مدیرکل موزه ملی ایران تلاش کرد مانع تصمیم او شود، لیکن موثر واقع نیفتاد.  مجسمه‌ها را که درون محفظه شیشه ای بود نمی‌شد بلافاصله بیرون آورد. لذا روی محفظه شیشه ای را با  پارچه پوشاندند. بعداً بقایی گفت که مدیر کل را عوض خواهد کرد و بعدها اینکار را کرد. شنیدم که بورس دکتری خارج را گرفته است.

وی با اشاره به فعالیت‌های گسترده فرهنگی و نمایشگاه‌هایی که برای معرفی تاریخ و فرهنگ اسلام و ایران برگزار می‌کردیم قول داد 2700 دلار کمک کند تا بتوانیم این نمایشگاه را تکثیر کنیم. وجهی که علیرغم پیگیری‌ها واصل نشد.

وقتی در سفری در ایران در حاشیه مراسمی او را دیدم که دیگر ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را بر عهده داشت گفتم شما 2700 دلار برای نمایش فرهنگ ایران را از سفارت جمهوری اسلامی که نماینده رسمی کشور است و قول آن را داده‌اید دریغ کرده‌اید و 60 میلیون تومان به هدیه تهرانی برای نمایشگاه آب داده‌اید؟! چه اشکالی دارد که ما را هم "تهرانی" فرض کنید و "مبلغی" را که قول آن را داده‌اید به سفارت "هدیه" دهید!

قول پیگیری داد ولی خبری نشد تا اینکه دوران معمول سفارت من به پایان رسید و به  ایران بازگشتم ولی بودجه ای حواله نشد.

امروزه که مسائل آن دوره را مرور می‌کنم بهتر می‌توانم هدف از برگزاری موزه آثار تاریخی ایران با حذف دوره اسلامی و تمرکز بر دوره قبل از اسلام با همراه سازی آن مجسمه های مستهجن را در یابم. بحث مکتب ایرانی به جای مکتب اسلامی و قول معاون رئیس جدید سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که در اولین مصاحبه‌اش در سمت جدید مبنی بر حمایت از هر چه ایرانیت است را بهتر درک می‌کنم.

مدعیان فرهنگی ایرانی اعتقادی به فرهنگ ایرانی و اسلامی ندارند

در گفت وگو با «خبرگزاری دانشجو» مطرح شد؛ روایت قدیری ابیانه از عملکرد میراث فرهنگی در خارج از کشور

سفیر سابق جمهوری اسلامی ایران در مکزیک و استرالیا با اشاره به اینکه مجسمه‌ها، معاشقه عریان زن و مرد را نمایش می دهد، گفت: بلافاصله پس از مشاهده این مجسمه ها، موضوع را با مدیرکل موزه ملی در میان گذاشتم ...

محمدحسن قدیری ابیانه در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، یکی از وظایف سازمان میراث فرهنگی، برپایی نمایشگاه‌هایی از آثار تاریخی کشورمان در سراسر دنیا برشمرد و گفت: البته این اقدام سازمان میراث فرهنگی باید براساس اصول و موازین شرعی و منافع ملی صورت گیرد.

سفیر سابق جمهوری اسلامی ایران در مکزیک و استرالیا با بیان این مطلب که برگزاری نمایشگاه‌های تاریخی اقدام مثبتی است، افزود: متاسفانه با وجود آثار تاریخی بی شمار ایران، شاهدیم که سازمان میراث فرهنگی آثار مستهجن را به معرض نمایش درآورده و از همه بدتر به نمایش این آثار نیز اصرار دارد.

روزنامه کیهان نویسنده: ایرج نظافتی - چهارشنبه ۸ تیر ۱۳٩٠

 مجسمه ها مستهجن بود اما بزرگ نبود !

سفیر سابق جمهوری اسلامی ایران در مکزیک ضمن بیان خاطراتی از سال 1386و زمان ریاست اسفندیار رحیم مشایی بر سازمان میراث فرهنگی، از مجسمه های تمام عریان و مستهجن که سازمان میراث فرهنگی کشورمان در مکزیک به نمایش گذاشته بود خبر داد.

دکتر قدیری ابیانه در وبلاگ خود نوشت: «وقتی در اردیبهشت سال 1386 به عنوان سفیر عازم ماموریت مکزیک شدم روزهای پایانی یک نمایشگاه عظیم آثار تاریخی ایران با استقبال گسترده مردم در موزه مردم شناسی مکزیک روبرو شده بود. بیش از یک میلیون نفر از این موزه دیدن کردند... موزه بر دوران قبل از اسلام تأکید داشت... و تقریباً از آثار دوران اسلامی خبری نبود. لیکن آنچه تعجب و تأسف مرا برانگیخت تعداد قابل توجهی از آثار مستهجن تاریخی بود که در بین این آثار دیده می شد. این مجسمه ها آشکارا و بی شرمانه به اندام های تناسلی مردان و زنان پرداخته بود و در یک مورد نیز معاشقه عریان مرد و زنی را ترسیم می کرد... برخی از روزنامه های مکزیکی به عنوان یک سوژه نادر در مورد ایران یک صفحه کامل خود را به نمایش این آثار غیراخلاقی اختصاص داده بودند.... متأسفانه میراث فرهنگی تقریباً تمام آثار دوران اسلامی را حذف کرده بود و موزه نیز تصویر مجسمه های عریان را در دهها هزار نسخه ! به صورت بروشور منتشر کرده بود و مردم را دعوت به دیدن آثار فرهنگی ایران می کرد! شبکه های تلویزیونی در برنامه های خبری خود به نمایش این مجسمه ها پرداختند... حتی کسانی که از موزه بازدید نکرده بودند با مشاهده تبلیغات رسانه ها، آنچه از ایران و فرهنگ ایرانی در ذهنشان جای می گرفت از جمله همین مجسمه های بیشرمانه بود!...»